Οι λάτρεις του Μαραθωνίου θα θυμούνται για πάντα την 12η Οκτωβρίου 2019, μέρα που ο Έλιουντ Κιπτσόγκε έγινε ο πρώτος άνθρωπος που διένυσε τη μυθική απόσταση σε λιγότερο από δύο ώρες!

Οι λάτρεις του Μαραθωνίου θα θυμούνται για πάντα που βρίσκονταν στις 12 Οκτωβρίου του 2019, τη μέρα που ο Έλιουντ Κιπτσόγκε, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που διένυσε τη μυθική απόσταση σε λιγότερο από δύο ώρες!


Η επίδοση του 34χρονου Κενυάτη (1:59:40) στη Βιέννη, δεν θα καταγραφεί ως παγκόσμιο ρεκόρ του Μαραθωνίου, καθώς το Ineos Challenge δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για επίσημο αγώνα. Ο Κιπτσόγκε έτρεχε με μοναδικό αντίπαλο το χρονόμετρο, είχε έναν άνθρωπο δίπλα με ποδήλατο για ανεφοδιασμό, και την βοήθεια «λαγών» που εναλλάσσονταν, του έδιναν ρυθμό και του «έκοβαν» τον άνεμο, κάτι που φυσικά απαγορεύεται σε επίσημους Μαραθώνιους.

Παρά τα «βοηθήματα» όμως, το γεγονός δεν αλλάζει: ένα ανθρώπινο ον, βάζοντας το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, κατάφερε να τρέξει την απόσταση των 42195 μέτρων σε λιγότερα από 120 λεπτά! Γεγονός μνημειώδες για το αγώνισμα, αντίστοιχο με την πρώτη ανάβαση στην κορυφή του Έβερεστ από τους Τένζινγκ και Χίλαρι, ή τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στο φεγγάρι από τον Νιλ Άρμστρονγκ. 

Πόσο δύσκολο ήταν να τα καταφέρει; Πρόσφατα, έρευνα Αυστραλών επιστημόνων που μελέτησαν τα παγκόσμια ρεκόρ των προηγούμενων 60 ετών στο αγώνισμα, είχαν προβλέψει ότι το «φράγμα» των δύο ωρών σε «κανονικό» Μαραθώνιο είχε μόλις 5% πιθανότητες να σπάσει πριν από το 2024 και 10% πριν από τον Μάιο του 2032. Όμως ο Κιπτσόγκε άνοιξε πλέον την πόρτα στη Βιέννη και όπως τόνισε μετά τον τερματισμό, περιμένει να δει σύντομα πολλούς αθλητές να «σπάνε» το δίωρο παίρνοντας έμπνευση από αυτόν.



Ο Κιπτσόγκε, γεννήθηκε στην επαρχία Νάντι της Κένυας το 1984 και έχοντας χάσει πολύ μικρός τον πατέρα του, μπήκε από νωρίς…τρέχοντας στη μάχη της ζωής, βοηθώντας τη μητέρα του Τζάνετ, αρχικά στο να φέρει νερό από το κοντινό ποτάμι και αργότερα στη φροντίδα των ζώων στη μικρή φάρμα της οικογένειας. 

Καθημερινά, έπρεπε να τρέχει περίπου 5 χιλιόμετρα για να πηγαίνει στο σχολείο, με τον ίδιο να δηλώνει ότι απολάμβανε πάντα τη μάθηση, δίνοντας πάντα τον καλύτερο εαυτό του στα μαθήματα, όπως και στο τρέξιμο. Ακόμα και σήμερα είναι μανιώδης αναγνώστης βιβλίων αυτοβελτίωσης, με αγαπημένο του το «Who Moved My Cheese?» του Σπένσερ Τζόνσον. 

Εμπνευσμένος από τους πάμπολλους πρωταθλητές των αποστάσεων που «βγάζει» η ιδιαίτερη πατρίδα του, ο Κιπτσόγκε ζήτησε ως 16χρονος τις συμβουλές του Πάτρικ Σανγκ, αργυρού Ολυμπιονίκη στα 3.000 μέτρα στιπλ, ο οποίος τον προπονεί ακόμα και σήμερα. Ο ίδιος, χαρακτηρίζει τον Σανγκ ως κάτι παραπάνω από προπονητή: μέντορα, καθοδηγητή ζωής και την πατρική φιγούρα που έλειπε από τη ζωή του. 

Από το 2003 και για τα επόμενα εννέα χρόνια, ήταν μία από τις κυρίαρχες μορφές στα 5.000 μέτρα, κατακτώντας μεταξύ άλλων το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Από το 2012 όμως αποφάσισε να αφήσει τα ταρτάν και να…πάρει τους δρόμους. Οι επιδόσεις του στο Μαραθώνιο έμελλε να μείνουν στην ιστορία, έχοντας κερδίσει 12 από τους 13 στους οποίους έχει λάβει μέρος και σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ με 2:01:39 το 2018 στο Βερολίνο. 

Έναν χρόνο νωρίτερα στη Μόντσα της Ιταλίας, είχε κάνει ήδη την πρώτη απόπειρα να «σπάσει» το δίωρο στον Μαραθώνιο, αποτυγχάνοντας για μόλις 25” στο event Breaking2 που είχε διοργανώσει η Nike.

Η ομάδα του, έλαβε τα διδάγματα από εκείνο το εγχείρημα και στη Βιέννη ο Κιπτσόγκε παρουσιάστηκε πιο έτοιμος από ποτέ για να σπάσει επιτέλους το «φράγμα», με την προπόνησή του να γίνεται όλο και πιο μελετημένη τα τελευταία χρόνια, προσθέτοντας ασκήσεις ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης του κορμού. 

Αντίθετα με το εγχείρημα του 2017, το οποίο είχε πραγματοποιηθεί στην πίστα της Μόντσα χωρίς την παρουσία κόσμου, αυτή τη φορά ζήτησε τη συμμετοχή του κοινού προκειμένου να πάρει ενέργεια από τους fans.

Ο Κιπτσόγκε, έφτασε στη Βιέννη τρεις ημέρες πριν από την ορισμένη μέρα του εγχειρήματος μαζί με τους 41 «λαγούς» του, προκειμένου άπαντες να εγκλιματιστούν με τη διαδρομή, στο κέντρο της αυστριακής πρωτεύουσας.


Η εκκίνηση δόθηκε στις 09.15 το πρωί, εν μέσω ομίχλης και με την υγρασία στο 90%, λίγο παραπάνω από το 80% που το «team» του θεωρούσε ιδανικό. Η πιθανότητα βροχής σύμφωνα με το μετεωρολογικό δελτίο ήταν 10%, όμως μετά από περίπου 58 λεπτά από την εκκίνηση άρχισε να βρέχει.

Ούτε όμως η μεγαλύτερη υγρασία, ούτε η βροχή έδειχναν ικανές να κάμψουν τη θέληση του Κιπτσόγκε να φτάσει στον τερματισμό σε λιγότερες από 2 ώρες.

Τρέχοντας σταθερά με ρυθμό από 2:48 έως 2:52 ανά χιλιόμετρο (με το 2:50 να αποτελεί τον «χρυσό κανόνα» για τον τερματισμό σε 1:59:59) και με τους «λαγούς» του να εναλάσσονται χωρίς προβλήματα, πέρασε τα 10 χιλιόμετρα σε 28:20 και έφτασε στα μισά του δρόμου σε 59:35. Όλα έβαιναν καλώς αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί ακόμα, καθώς στον Μαραθώνιο, ο πραγματικός αγώνας ξεκινά μετά το 30ό χιλιόμετρο. Το να διατηρεί κανείς σταθερή ταχύτητα 21 χλμ./ώρα για τόσο μεγάλο διάστημα είναι απλά ασύλληπτο για τους κοινούς θνητούς.

Το χαμόγελο, ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του ανά τακτά χρονικά διαστήματα από το 33ο έως το 40ό χιλιόμετρο, με τους σχολιαστές να επισημαίνουν ότι αυτός είναι ο τρόπος του να καταπολεμά εσωτερικά τον πόνο. 

Στη Μόντσα, τα πράγματα είχαν αρχίσει να «στραβώνουν» μετά το 40ό χιλιόμετρο, με την κούραση να επιβραδύνει τον Κιπτσόγκε. Όμως στη Βιέννη, στο συγκεκριμένο σημείο του αγώνα είχε αρχίσει να διαφαίνεται ο θρίαμβος. Ο Κενυάτης έτρεχε ακολουθώντας τον ρυθμό με ακρίβεια υπολογιστή, ενώ το κοινό δίπλα του τον ωθούσε προς τον τερματισμό, κάνοντας τη διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη απόπειρα.

Περίπου 800 χιλιόμετρα πριν το φίνις, το αυτοκίνητο που έτρεχε μπροστά από τους δρομείς για να δίνει τον ρυθμό προβάλλοντας στον δρόμο ακτίνες λέιζερ, αποσύρθηκε, αφήνοντας τον δρόμο χωρίς εμπόδια.

Πεντακόσια μέτρα πριν το τέλος, οι «λαγοί» έκοψαν κι αυτοί ταχύτητα μένοντας πίσω και αφήνοντας τον μεγάλο πρωταγωνιστή να απολαύσει τη δόξα, έχοντας ολοκληρώσει επιτυχημένα την αποστολή τους. Τίποτα πλέον δεν μπορούσε να σταματήσει τον Κιπτσόγκε, με τον ίδιο να το συνειδητοποιεί και να δείχνει το κοινό και την καρδιά του.

Την ιστορική στιγμή του τερματισμού, τον περίμενε η σύζυγός του και μητέρα των τριών παιδιών του, Γκρέις, η οποία τον παρακολούθησε για πρώτη φορά  εν δράσει σε αγώνα!

«Είναι ένα πανέμορφο συναίσθημα να γράφεις ιστορία στον αθλητισμό. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Μπορώ να πω σε όλους ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει όρια», ήταν οι πρώτες δηλώσεις μετά το ιστορικό κατόρθωμα για τον άνθρωπο που θεωρούνταν ήδη ο κορυφαίος μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών, αλλά πλέον έβαλε το όνομά του στη σφαίρα του μύθου. Δίπλα σε αυτό του Χίλαρι, του Τένζινγκ, του Άρμστρονγκ. Του Φειδιππίδη…

TAGS
ΑΛΛΑ ΣΠΟΡΣΤΙΒΟΣ