Μια μεγάλη ανακάλυψη, μια νέα εποχή, μια μεγάλη ιστορική διαμάχη.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1880, ο θρυλικός εφευρέτης Thomas Edison, βρίσκεται σε διαμάχη με τον επιχειρηματία George Westinghouse, σχετικά με την ηλεκτροδότηση όλου του κόσμου, σε μια νέα εποχή για τον άνθρωπο. Οι δυο τους υποστήριζαν διαφορετικές θεωρίες σχετικά με τη μετάδοση του ηλεκτρικού ρεύματος. Παράλληλα με τη διαμάχη, ο πρωτοποριακός Σέρβος Nicola Tesla, εμφανίζεται και ταράζει το επιστημονικό κατεστημένο.
Μετά από αναβολές επί αναβολών, το πολύπαθο φιλμ του Alfonso Gomez-Rejon βγαίνει στις αίθουσες, έχοντας ως θέμα τις διαμάχες του Thomas Edison, εφευρέτη της κινηματογραφικής μηχανής και του ηλεκτρικού φωτισμού, μεταξύ άλλων, με τον επιχειρηματία Westinghouse και τον μεγάλο Nicola Tesla, ανώτερο και των δύο και πιο αδικημένο, να κάνει την εμφάνισή του επί της οθόνης. Μια μεγάλη ανακάλυψη που αφορά την ηλεκτροδότηση του πλανήτη, είναι σίγουρα μια πολύ καλή ευκαιρία για το σενάριο, να αναπτύξει και να φωτίσει τα εν λόγω γεγονότα, σε μια ταινία που σε γενικές γραμμές είναι αξιόλογη και χορταστική, αλλά στο τέλος κάτι αισθάνεσαι ότι της λείπει και ότι την αποδομείς μέσα σου, μόλις τελειώσει, δίχως να είναι κακή. Στο αξιόλογο cast, έχουμε τον Benedict Cumberbatch ως Edison, τον Michael Shannon ως George Westinghouse, τον Nicholas Hoult ως Tesla, συν τον Tom Holland και ένα γενικότερο επιτελείο ηθοποιών άρτιων μεν, που ωστόσο εδώ δεν ξεπερνάνε τον εαυτό τους και μένουν μαζί με το σενάριο, σε μια επιφάνεια που αδυνατεί να το πάει παρακάτω, ενώ είχε τις περγαμηνές.
Καταρχήν, ο Rejon, είναι γνώστης του κινηματογράφου και της χρήσης των μέσων του και αυτό φαίνεται σε κάθε του πλάνο και κάδρο, στους φωτισμούς, στην αισθητική του και γενικώς η όλη παραγωγή είναι οπτικά εντυπωσιακή και πολύ καλοστημένη, σημάδι ότι προοριζόταν για κάτι μεγάλο, που όμως στην πορεία κάπου αστόχησε και έχασε το δρόμο. Αν και οι ηθοποιοί είναι αξιόλογοι στους ρόλους, έχουμε μια ψυχρή σεναριακή αντιμετώπιση, που δεν τους επιτρέπει ν’ αναπτύξουν όλες τις πτυχές των χαρακτήρων, εστιάζοντες κυρίως στις μεταξύ τους κόντρες και μηχανορραφίες, κάτι που δίνεται μεν με πειστικό τρόπο, ωστόσο υπάρχει η αίσθηση του άνευρου και ότι οι σεναριογράφοι δεν ασχολήθηκαν περαιτέρω. Η έλλειψη ενός ξεκάθαρου πρωταγωνιστή επίσης, είναι κάτι που δημιουργεί προβλήματα, καθώς οι συνεχείς εναλλαγές μεταξύ των προσώπων λειτουργούν αρκετά αποπροσανατολιστικά πετώντας το θεατή λίγο εκτός, ενώ ο χαρακτήρας του Tesla, ενός απ’ τους πιο ενδιαφέροντες, αδικείται και παραγκωνίζεται σε λίγο χρόνο συμμετοχής, καθώς όποτε εμφανίζεται, η νευρώδης ερμηνεία του Nicholas Hoult, ανεβάζει στροφές σε όλο το σύνολο. Ο Michael Shannon επίσης, είναι επιβλητικός ως George Westinghouse και διαθέτει το πάθος που χρειάζεται για να κερδίσει εντυπώσεις, χωρίς τη βοήθεια του κειμένου δυστυχώς, που αντιμετωπίζει το θέμα του με μια τυπικότητα και διαδικαστική διάθεση, που χτυπά έντονα και χαλά το συνολικό ειρμό.
Καθαρά κινηματογραφικά, το Current War, διαθέτει άρτιες εικόνες και ανάπλαση εποχής, είναι οπτικά πολύ προσεγμένο και καλογυρισμένο, δυστυχώς όμως έχουμε αρκετές λάθος επιλογές εδώ που φαίνονται έντονα, όπως η άτσαλη χρήση flash back, που εν τέλει μπλοκάρει και μπερδεύει τη ροή, ενώ κάποιες σκηνές είναι αχρείαστα μεγαλύτερες και κουράζουν, σε ένα γενικότερο κλίμα ανισότητας, που ωστόσο, οφείλουμε να πούμε, παρακολουθείται ευχάριστα. Γενικώς, παρακολουθούμε την αναπαράσταση ενός απ’ τα σημαντικότερα γεγονότα στην επιστήμη, την ηλεκτροδότηση, κάποιες απ’ τις μεγαλύτερες εφευρέσεις και επιστήμονες των περασμένων χρόνων, με την όλη μεταξύ τους ένταση και διαμάχη επικράτησης, στοιχείο που ο Rejon τονίζει έντονα, θέλοντας να μιλήσει για την αλληλοφαγική-κανιβαλιστική τάση του ανθρώπου, να επικρατήσει έναντι του άλλου, με όποιο κόστος, βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης που εδώ υπερτονίζεται (δικαιολογημένα). Ο Rejon δεν έχει διάθεση να καθαγιάσει, αλλά να παρουσιάσει και τις αρνητικές πλευρές των διανοούμενων χαρακτήρων και όταν το κάνει, το φιλμ λειτουργεί μια χαρά, λειτουργώντας και σαν κοινωνιολογικό σχόλιο πάνω στην καταστροφική ανθρώπινη πλευρά, όλο αυτό όμως προδίδεται σε σημεία, από ένα υποτονικό σενάριο που δεν το αναπτύσσει περαιτέρω, αλλά το αφήνει επίπεδο απ’ την αρχή μέχρι το εξίσου υποτονικό φινάλε. Ένα συμβατικό φιλμ του είδους, που βλέπεται αρκετά ευχάριστα, αλλά αρκετά προβλήματα επικοινωνίας με τον θεατή.
IGN Greece
Πηγή: IGN Greece