Μετά την ήττα στο Ο.Α.Κ.Α, τα περισσότερα από τα μέλη του Ολυμπιακού στριφογύριζαν στα κρεβάτια τους για τις επόμενες δύο ημέρες, αφού το μυαλό επέστρεφε ξανά και ξανά στις χαμένες ευκαιρίες. Ο τελευταίος που το παραδέχτηκε ήταν ο Γουίλ Τσέρι, που μου μίλησε μετά την ήττα στη Μαδρίτη από τη Ρεάλ. Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι θα σκεφτούν με τον ίδιο τρόπο το παιχνίδι του Palacio.
Η απαραίτητη αυτογνωσία λέει πως ο φετινός Ολυμπιακός δεν είναι σε θέση να κοιτάξει στα μάτια την Ρεάλ, σε οποιονδήποτε τομέα που έχει σημασία: ποιότητα, ομοιογένεια, εναλλακτικές λύσεις. Δεν είναι παραδοχή ήττας, είναι ρεαλισμός. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνουν πράγματα εκτός προγράμματος: ο Ολυμπιακός μπορεί να κέρδισε στην Μόσχα την ΤΣΣΚΑ, αλλά αυτή ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν ίσως να σκαρώσουν κάποιο τέτοιο χουνέρι αν έβρισκαν τους Μαδριλένους νωρίς στη σεζόν, τότε που αυτοί έχαναν τρία σερί παιχνίδια. Τώρα, την ώρα που κουβαλούσε την αυτοπεποίθηση των επτά σερί νικών, όχι.
Τα παραπάνω φυσικά δεν είναι λόγος να επιστρέψει κανείς στη βάση με το μυαλό του προγραμματισμένο στο «δεν πάθαμε και τίποτα». Τα 17 λάθη σε 30 λεπτά είναι λόγος ανησυχίας, η έλλειψη έντασης και ανταγωνιστικότητας επίσης. Διαισθανόμενος την διαφορά ποιότητας, ο Ολυμπιακός παραδόθηκε χωρίς να εξαντλήσει τα περιθώρια της σκληράδας και της αυταπάρνησης που οφείλουν να τον συντροφεύουν σε όλη την φετινή Ευρωλίγκα.
Πολύ απλά, όπως κάθε αουτσάιντερ, οφείλει να είναι περισσότερος διψασμένος, πονηρός και οπορτουνιστής μπορεί. Η ποιότητα δεν επαρκεί.
Στα ελπιδοφόρα νέα: πρώτα από όλα η πείνα του Κόνιαρη να τα βάλει με όποιον βρει μπροστά του. Καλάθης την προηγούμενη εβδομάδα, Καμπάσο τώρα, κάμποσο θράσος, χαμένες και κερδισμένες μάχες. Ο Κρητικός γκαρντ βγήκε αλλαγή στο πεντάλεπτο και προσπαθούσε να βρει τις ανάσες του, αφού μπήκε στο ματς χωρίς φρένο, να τα κάνει και να τα προλάβει όλα, αγρίμι. Από ό,τι ζει, βγαίνει κερδισμένος.
Κέρδος δεύτερο, Βεζένκοφ, που χθες έδειξε λίγο ακόμη παίκτης Ολυμπιακού. Διόλου τυχαίο ότι επιστρέφει το τρίποντο του, αλλά πρέπει να βρει τρόπο να είναι αποτελεσματικός και στα 3λεπτα. Από εκεί, θα διεκδικήσει παραπάνω.
Η επόμενη εβδομάδα έρχεται με δύο ολωσδιόλου διαφορετικά παιχνίδια. Πρώτα με την ομάδα – φεστιβάλ της επίθεσης (Χίμκι), μετά με τους σκληρούς του Βελιγραδίου (Ερ. Αστέρας). Όταν αυτή τελειώσει, πιθανότατα θα είμαστε σε θέση να μετρήσουμε μέχρι που φτάνει φέτος το πάπλωμα.