Η σεζόν ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον Μάρτιο. Νίκη στο Λιχτενστάιν και διά πυρός και σιδήρου ισοπαλία στη Ζένιτσα με τη Βοσνία έθεταν τις βάσεις για κάτι καλό στον προκριματικό όμιλο του EURO 2020.
Δυστυχώς όλα άλλαξαν στο ταξίδι προετοιμασίας που έγινε σε Ολλανδία και Τουρκία πριν τα ματς με Ιταλία και Αρμενία. Οι επιλογές του Αναστασιάδη αλλά και κάποιες κόντρες που δημιουργήθηκαν μεταξύ αυτού και πρωτοκλασσάτων παικτών της ομάδας άλλαξαν το κλίμα.
Η Εθνική έπαψε να θυμίζει ομάδα και είχε χαθεί ο έλεγχος τόσο εντός αποδυτηρίων όσο και στο αγωνιστικό κομμάτι. Η εικόνα στις αναμετρήσεις με την Ιταλία (0-3) και την Αρμενία (2-3) τον Ιούνιο στο ΟΑΚΑ έβγαζαν προς τα έξω μια εικόνα αποσύνθεσης.
Το LIVE ξεκατίνιασμα ανάμεσα σε Παπασταθόπουλο, Αναστασιάδη και Μπασινά μετά το τέλος του αγώνα με την Αρμενία προανήγγειλαν ουσιαστικά το τέλος της Εθνικής ομάδας έτσι όπως την γνωρίζαμε. Ίσως όλα έγιναν για καλό.
Ακολούθησαν δύο μήνες σκληρής εσωστρέφειας ώσπου να ανακοινωθεί ο Τζον Φαντ Σχιπ τον Αύγουστο. Ίδιον του ελληνικού λαού η καχυποψία, έτσι ακριβώς υποδέχθηκαν οι Έλληνες την έλευση του Ολλανδού. Εκείνος όμως, χωρίς το πλουσιότερο των βιογραφικών, είδε την Εθνική μας σαν μια τεράστια ευκαιρία και έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά.
Έχοντας δίπλα του τον Μιχάλη Βαλκάνη, τον Άαρον Βίντερ αλλά και τους Τάκη Φύσσα και Κώστα Κωνσταντινίδη προσπάθησε γρήγορα να μάθει τα πάντα γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στα ματς του Σεπτεμβρίου με αμυδρές τις ελπίδες πρόκρισης δεν προχώρησε σε μεγάλες αλλαγές. Η ήττα από την Φινλανδία και πολύ περισσότερο η εντός έδρας ισοπαλία με το Λιχτενστάιν έβαλαν “ταφόπλακα” στις ελπίδες.
Αυτό όμως έκανε πιο εύκολο το έργο του Φαντ Σχιπ, ο οποίος άμεσα προχώρησε σε τομές στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Αποφάσισε να ανανεώσει πραγματικά και όχι τύποις την ομάδα, αφήνοντας εκτός για τα τελευταία τέσσερα ματς τους Παπασταθόπουλο, Μανωλά, Σάμαρη, Μήτρογλου και Τοροσίδη ο οποίος δύσκολα θα ξαναφορέσει τη φανέλα της γαλανόλευκης.
Τον Οκτώβριο η Ελλάδα έπαιξε με την Ιταλία στο Ολίμπικο και στάθηκε αξιοπρεπέστατα βγάζοντας μια θετική αύρα και ενέρεγεια που είχε χρόνια να παρουσιαστεί. Το ίδιο και στο ματς με τη Βοσνία την οποία η Εθνική κέρδισε με 2-1 παίζοντας το καλύτερο παιχνίδι που έχει κάνει την τελευταία πενταετία (ίσως και περισσότερο).
Το κλίμα άλλαξε άρδην, άπαντες πλέον είδαν με θετικό μάτι τις αποφάσεις του Φαντ Σχιπ και τάχθηκαν στο πλευρό του. Στα ματς του Νοεμβρίου συνέχισε στον ίδιο ρυθμό. Η νίκη στην Αρμενία (1-0), αλλά και η νίκη με την “μεθυσμένη από την πρόκριση Φινλανδία (2-1) στο ΟΑΚΑ έκλεισαν με την πιο γλυκιά γεύση τις υποχρεώσεις της μέσα στο 2019, αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον.
Οι διεθνείς παίκτες περιμένουν πως και πως τα φιλικά του Μαρτίου, τα οποία σηματοδοτούν την έναρξη της προετοιμασίας ενόψει του Nations League που ξεκινά τον Σεπτέμβριο, αλλά και των προκριματικών του Μουντιάλ τουΚατάρ το 2022.