Η ιστορική Ρενς (Reims γράφεται, Ρενς προφέρεται) της συμμετοχής σε ευρωπαϊκό τελικό πρωταθλητριών ομάδων με αντίπαλο τη Ρεάλ και μάλιστα στις δυο πρώτες εκδοχές του (1958, 1959) επιστρέφει στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος στη Γαλλία μετά την πρόκρισή της στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ. Και με ελληνική υπογραφή.
Η ομάδα του Νταβίντ Γκιόν, σταθερή και συμπαγής την τελευταία διετία στο πρωτάθλημα, με εντυπωσιακή ανασταλτική συμπεριφορά (10 γγκολ παθητικό σε 18 ματς, όσα και η πρωτοπόρος Παρί) έκαμψε την αντίσταση της κατόχου του τροπαίου Στρασμπούρ και απέχει ένα 90λεπτο από τον τελικό στο Παρίσι.
Εκεί που πέρυσι πανηγύρισε η ομάδα της Αλσατίας την κατάκτηση του τέταρτου τροπαίου της στην ιστορία στον τελικό του Λιγκ Καπ με την Γκενγκάν.
Η Ρενς, μπορεί να έμεινε με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του 17χρονου Εμπουκού και να απειλήθηκε με αποκλεισμό από την Στρασμπούρ που είχε και δοκάρι στο φινάλε της νοκ-άουτ αναμέτρησης με τον Τζικού, αλλά έδειξε χαρακτήρα και ταυτότητα, έπαιξε και πάλι εξαιρετική άμυνα και πήγε το ματς στα πέναλτι. Για να προκριθεί, παρά το γεγονός ότι ο μοναδικός παίκτης της που αστόχησε στις εκτελέσεις ήταν ο Τάσος Δώνης στο πρώτο μάλιστα πέναλτι! Το 1-2 έγινε 4-2 στα πέναλτι.
Ο Έλληνας επιθετικός έχει αγωνιστεί σε 10 ματς στο πρωτάθλημα και σε 3 στο Λιγκ Καπ, δεν έχει σκοράρει, αλλά έχει βοηθήσει κυρίως ως αλλαγή, από τη στιγμή που ο Γκιόν παίζει με Καφαρό, Ουντέν και Ντια στην επίθεση. Δοκιμασμένη περυσινή συνταγή την οποία ενισχύει ο Δώνης, ως δανεικός από τη Στουτγκάρδη.
Η Ρενς είναι στην 6η θέση του γαλλικού πρωταθλήματος, με την καλύτερη άμυνα και στο -3 από την 4άδα και τη Λιλ, είναι στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ και στο Κύπελλο αποκλείστηκε εκτός έδρας στο φινάλε του αγώνα από τη Μονακό.
Ο πρόεδρος Καγιό στο φινάλε των εκτελέσων πέναλτι ξέσπασε σε λυγμούς. Ο κόσμος πανηγύρισε, οι παίκτες ξέσπασαν.
Ο Γκιόν την οδηγεί με ασφάλεια και αμυντική σταθερότητα σε υψηλές πτήσεις. Και οι προκλήσεις συνεχίζονται, με τον Τάσο Δώνη στο πλήρωμα μιας ιστορικής ομάδας. Με πλούσιο παρελθόν και λαμπρό μέλλον.