Ο ΠΑΟΚ επικράτησε εύκολα του ΟΦΗ όπως μαρτυρά και το τελικό 4-1 και σε συνάρτηση με το 0-3 του πρώτου αγώνα προκρίθηκε στους «8» του Κυπέλλου, της διοργάνωσης της οποίας είναι τροπαιούχος τα τελευταία τρία συναπτά έτη. Ήταν ένας αγώνας που λόγω συνθηκών και κυρίως της έκβασης της πρώτης μεταξύ τους αναμέτρησης, στην οποία οι δύο προπονητές είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν πρόσωπα και πράγματα που έχουν στο μυαλό τους μεν και θέλουν να τα δουν σε συνθήκες αγώνα όμως η ανάγκη του αποτελέσματος στο πρωτάθλημα δεν τους το επιτρέπει.
Νεαροί ποδοσφαιριστές και πρεσβύτεροι χωρίς σημαντικό χρόνο συμμετοχής ως τώρα, ζεύγη παικτών σε διάφορες γραμμές που ήθελαν οι προπονητές τους να δουν πως συνεργάζονται κ.α. Η διαφορά ποιότητας, η έδρα, η αυτοπεποίθηση-σιγουριά από το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα και το – σχετικά – γρήγορο γκολ του Λάμπρου (σ.σ. στο 12’) αποτέλεσαν τα βασικά συστατικά της αναμέτρησης. Κι αν για τον ΟΦΗ η κύρια έγνοια αφορά τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας ελέω και των σημαντικών απουσιών λόγω τραυματισμών που ταλαιπωρούν την ομάδα τον τελευταίο καιρό, για τον ΠΑΟΚ το κύριο ζητούμενο ήταν η ενεργοποίηση κι η ετοιμότητα μονάδων που αποδεδειγμένα πληρούν τις προϋποθέσεις να συνεισφέρουν δίχως όμως να το έχουν κάνει ακόμη.
Για τον Πασχαλάκη δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς αφού και στο Ηράκλειο έδωσε τα διαπιστευτήριά του. Στο δε γκολ των Κρητών, με την μπάλα να χτυπάει πάνω στον Ροντρίγκο σε σουτ του Κοροβέση και ν’ αλλάζει πορεία, δε φέρει ευθύνη. Στην αμυντική γραμμή η μόνη διαφοροποίηση με την ομάδα πρωταθλήματος αφορούσε το δεξί της άκρο, εκεί όπου ο Ροντρίγκο πήρε τη θέση του Μάτος. Για τον 28χρονο Βραζιλιάνο, παρά την εμπλοκή του στο γκολ του ΟΦΗ, το πρόσημο της εν γένει παρουσίας του ήταν – μάλλον – θετικό. Συνεπής στ’ ανασταλτικά του καθήκοντα, με περιορισμένες πρωτοβουλίες δημιουργικά, πιστός στις οδηγίες της τεχνικής ηγεσίας.
Στη μεσαία γραμμή, στα χαφ επιλέχθηκε το δίδυμο των Ντόουγκλας – Μαουρίσιο. Ένα – ακόμη – δίδυμο με διακριτούς ρόλους, με τον μεν πρώτο Βραζιλιάνο να πλαισιώνει το ρόλο του «κόφτη» και τον συμπατριώτη του τον αντίστοιχο δημιουργικό. Αμφότεροι ταλαιπωρημένοι στο πρόσφατο παρελθόν από τραυματισμούς, είχαν εξίσου ανάγκη τον αγωνιστικό ρυθμό όπως και τον πήραν. Πιο σοβαρή η περίπτωση του Μαουρίσιο εξ κι η αντικατάστασή του – σχεδόν – με τη συμπλήρωση μιας ώρας, όταν και αντικαταστάθηκε από τον Εσίτι προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στον Ντόουγκλας να πάρει πρωτοβουλίες και να δείξει πώς μπορεί ν’ ανταποκριθεί σ’ ένα ρόλο όχι και τόσο οικείο σ’ αυτόν.
Στα άκρα επιλέγησαν οι δύο ποδοσφαιριστές που στη συγκεκριμένη θέση έχουν τον λιγότερο χρόνο συμμετοχής ως τώρα. Δεξιά ο Λάμπρου με πλείστα όσα δημιουργικά κι εκτελεστικά καλούδια όπως φάνηκε σε πληθώρα φάσεων αλλά και αδυναμίες ανασταλτικά όπως ανέφερε κι ο προπονητής του Αμπέλ Φερέιρα στη συνέντευξη Τύπου, παράλληλα με τα τεχνάσματα που έχει επιστρατεύσει με τη χρησιμοποίησή του σε συνθήκες προπόνησης ως ακραίου οπισθοφύλακα ώστε να εμπεδώσει καλύτερα τις ανάγκες βοήθειας που έχει η συγκεκριμένη θέση από τον ποδοσφαιριστή που βρίσκεται μπροστά του στον άξονα.
Αριστερά ο Στοχ. Ο Σλοβάκος που επέστρεψε το περασμένο καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ προερχόμενος από την καλύτερη και πλέον παραγωγική σεζόν της καριέρας του αποτυγχάνοντας όμως να δείξει το ελάχιστο σε σχέση με όλα αυτά. Εν αντιθέσει με τον Λάμπρου, ο βραχύσωμος εξτρέμ δεν είναι … νεαρός κι η ψυχολογία στην περίπτωσή του ίσως και να διαδραματίζει πιο καθοριστικό ρόλο. Και πάλι όμως η απόδοσή του κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του. Δυστυχώς για τον «Δικέφαλο» και τον ίδιο η περίπτωσή του εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο σ’ έναν δυσεπίλυτο γρίφο που δεν προϊδεάζει για θετικό αποτέλεσμα.
Επιθετικά, αρχικά επελέγη το δίδυμο Πέλκα – Άκπομ. Και οι δύο είχαν την ανάγκη να πάρουν χρόνο συμμετοχής, να φέρουν το ρόλο του βασικού σ’ ένα ματς σε μια προσπάθεια τόνωσης της αυτοπεποίθησής τους. Ο πρώτος σκόραρε δις μεν αλλά γενικώς παραμένει μακριά από τον καλό του εαυτό σύμφωνα με όσα έχει παρουσιάσει κατά το παρελθόν. Είναι σε μια φάση που προσπαθεί να επιστρέψει σε απόλυτα υψηλό επίπεδο κι η πίεση που φυσιολογικά νιώθει ενισχυμένη από την αντίσυοιχη που βάζει ο ίδιος στον εαυτό του λειτουργούν ανασταλτικά ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Σ’ ότι αφορά τον Βρετανό, νιγηριανής καταγωγής επιθετικό η ανάγκη του να σκοράρει φάνηκε κι από τη φάση στη οποία η ομάδα του κέρδισε το πέναλτι και προσπάθησε – μάταια όμως – να πείσει τον Πέλκα να το εκτελέσει ο ίδιος. Ενδεικτός ήταν κι ο πανηγυρισμός του στο γκολ που σημείωσε στην Κρήτη. Και αυτός αποζητά τον καλό του εαυτό, τον κατάλληλο αγωνιστικό ρυθμό που τον χαρακτήρισε στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν.
Πιθανόν γι’ αυτό κι η τρίτη αλλαγή του προπονητή του, με την είσοδο του Σφιντέρσκι και τη δημιουργία ενός αμιγώς επιθετικού διδύμου. Ο Σφιντέρσκι, με τη βοήθεια του Πέλκα, που μετατοπίστηκε αριστερά στη θέση του αποχωρήσαντα Στοχ βρήκε δίχτυα, εκείνος όχι. Οι άλλες δύο αλλαγές είχαν να κάνουν με τον Εσίτι, που πέρασε αντί του Μαουρίσιο κι έδειξε να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την περασμένη Κυριακή με την ΑΕΚ, δηλαδή μια κραταία παρουσία στο χώρο ανάμεσα στην περιοχή της ομάδας του και τη μεσαία γραμμή με συγκεκριμένες δυνατότητες αλλά κι αδυναμίες, όπως η ταχύτητα, όπως επίσης και με μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή όπως τέτοια είναι το ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα ενός ποδοσφαιριστή που προέρχεται από τις Ακαδημίες της ομάδας.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης στα είκοσιί του χρόνια πήρε το … βάπτισμα του πυρός, γεγονός που τον έκανε να ξεσπάσει σε δάκρυα συγκίνησης και χαράς στ’ αποδυτήρια αδυνατώνοντας να πιστέψει πως ένα από τα βασικά του όνειρα έγινε πραγματικότητα. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες των μικρών ομάδων που σταδιακά έχει αρχίσει να μπολιάζεται με την πρώτη ομάδα μέσα κι από τη συμμετοχή τους στις προπονήσεις της. Αλλά το χτεσινό ήταν το κάτι άλλο, το κάτι διαφορετικό, αυτό που θα θυμάται για μια ζωή και σ’ αυτό δε χωράει κριτική.
Συνοψίζοντας, όλα τα παραπάνω – όπως είναι λογικό – αποτελούν προβληματισμούς της τεχνικής ηγεσίας στην καθημερινότητά της, εισπράττοντας απαντήσεις μέσα από όλα παρουσίασαν σε συνθήκες αγώνα. Αρκετή τροφή για σκέψη με μοναδικό γνώμονα το καλό του συνόλου πρωτίστως και δευτερευόντως του κάθε ενός ξεχωριστά. Το δίκαιο ή το άδικο του πράγματος σε κάθε περίπτωση κρίνεται εν πολλοίς από το το αποτέλεσμα, όχι ενός αγώνα αλλά μιας γενικότερης εικόνας και μιας ανίστοιχης λειτουργίας. Καλή συνέχεια, καλή δύναμη …