Στον απόηχο της χτεσινής τραγικής είδησης για την απώλεια του Κόμπι Μπράιντ, της κόρης του αλλά κι επτά ακόμη ανθρώπων σε αεροπορικό δυστύχημα ξημερώνει μια νέα εβδομάδα, που – μεταξύ άλλων – στην πρώτη της μέρα περιλαμβάνει και την ολοκλήρωση της 21ηςαγωνιστικής του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Εκ πρώτης όψεως, δύο άσχετα θέματα μεταξύ τους, σα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε παράλληλα σύμπαντα. Εκ πρώτης γιατί για όποιον έχει τη διάθεση και το χρόνο να εντρυφήσει λίγο παραπάνω, ίσως βρει ορισμένα, ενδιαφέροντα για ορισμένους, αδιάφορα για κάποιους άλλους.
Κατ’ αρχάς μαζί με τον πρώην άσο των Λ.Α. Λέικερς κάποιοι ένιωσαν πως «έφυγε» κι ένα κομμάτι τους μαζί του. Μια χρονική περίοδος γεμάτη από επαγγελματική ενασχόληση μα κυρίως από συναισθήματα θαυμασμού, σεβασμού, αγωνίας, χαράς, λύπης, πανυγυρισμού, απογοήτευσης κι άλλα πολλά αρκετά από τα οποία δεν περιγράφονται. Συναισθήματα μοναδικής αξίας καθώς τέτοια είναι όλα όσα είναι αυθόρμητα, προκύπτουν αβίαστα από ένα γεγονός και δεν νουθετούνται, ούτε γίνονται προϊόν εκμετάλλευσης, σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον. Βλέποντας όμως όλο αυτό που ακολούθησε το τραγικό γεγονός, υποχρεούσαι να εγκαταλείψεις τη λέμβο των συναισθημάτων, το ταξίδι μέσα τους και να προσγειωθείς ανώμαλα στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης εποχής.
Ο «Black Μamba» υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες του μπάσκετ όλων των εποχών. Μεταπήδησε στο ΝΒΑ από το κολλέγιο σε χρόνια που αυτό έμοιαζε ως ένα μικρό θαύμα, έμεινε είκοσι χρόνια στην ίδια ομάδα, τους Λος Άντζελες Λέικερς σημειώνοντας μοναδικά κατορθώματα και κερδίζοντας σωρεία τροπαίων τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Για τους περισσότερους ήταν ο ορισμός του ηγέτη, της ανταγωνιστικότητας, του γεννημένου νικητή αποτελώντας είδωλο κι έμπνευση για εκατομμύρια παιδιά και αθλητές σε όλον τον κόσμο. Συνεπώς η απώλειά του σε ηλικία 41 ετών, μαζί με τον τραγικό χαμό της 13χρονης κόρης του κι επτά ακόμη ανθρώπων δεν είναι κάτι το απλό ή «μια ακόμη ημέρα στη δουλειά».
Κι όμως, το ΝΒΑ επέτρεψε τη διεξαγωγή των αγώνων της ημέρας με την κάθε ομάδα να βρίσκει έναν τρόπο για ν’ αποτίσει φόρο τιμής στον κ. #24. Είτε στην παρουσίαση των ομάδων με σχετικό βίντεο και είκοσι τέσσερα δευτερόλεπτα σιγής, παραπέμποντας στον αριθμό της φανέλας του, είτε στο ξεκίνημα των αναμετρήσεων με παραβάσεις είκοσι τεσσάρων και οκτώ δευτερολέπτων αντίστοιχα, αριθμοί που φόρεσε στην πλούσα καριέρα του στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Γήπεδα και κτίρια που αποτελούν σημεία αναφοράς για κάθε πόλη στις ΗΠΑ «φόρεσαν» τα χρώματα των «λιμνανθρώπων» δείχνοντας πως τιμούν τη μνήμη του και συμμετέχουν στο πένθος των Λ.Α. Λέικερς.
Πρόσωπα συγκλονισμένα, εκφράσεις οδύνης εντός κι εκτός παρκέ. Παράγοντες, προπονητές, παίκτες που κλήθηκαν να σχολιάσουν και με δυσκολία μπορούσαν να ψελλίσουν λέξεις. Ο δε αντίκτυπος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρωτοφανής μα άκρως αντιπροσωπευτικός του αντίκτυπου που προκάλεσε η συγκεκριμένη είδηση και της έκρηξης συναισθημάτων ανά τον πλανήτη. Στην απορία «γιατί να λυπηθώ αυτόν κι όχι …» δεν υπάρχει απάντηση. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι, ούτε καν να (κατα)κρίνει κάποιον που λυπάται ασχέτως αν ορισμένοι συνάνθρωποί του νιώθουν εαυτόν υποχρεωμένο να το λοιδωρήσουν και να το «λερώσουν». Μια απλή εξήγηση είναι – και διακρίνεται εύκολα από τη σωρεία αντιδράσεων – τα συναισθήματα που είχε προκαλέσει μέσα από τα δρώμενά του σε πορεία δύο δεκαετιών, σε φίλους κι αντιπάλους.
Κι όμως όλα αυτά παρακάμφθηκαν καθώς «έπρεπε» να γίνει η αγωνιστική. «Έπρεπε» να καταγραφούν οι αντιδράσεις, «έπρεπε» να δοθεί συνέχεια στον πόνο γιατί αυτός «πουλάει». Τίποτα άλλο δεν έχει μεγαλύτερη σημασία τη σήμερον ημέρα παρά μόνον το συμφέρον. Και παλιότερα αυτήν ήταν η νο1 προτεραιότητα αλλά όχι σ’ αυτόν το βαθμό, ισοπεδώνοντας τα πάντα. Ποιά η αναλογία που βιώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο; Ταπεινή άποψη … τεράστια. Όλα αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό, με δηλώσεις, ανακοινώσεις, επιθέσεις και όλα τα συμπαρομαρτούνται έχουν ακριβώς την ίδια προτεραιότητα: το συμφέρον, σκορπώντας δολοφονικό μίσος και ισοπεδώνοντας κάθε άλλο αυθαίρετο συναίσθημα. Πλέον τα υπόλοιπα (σ.σ. συναισθήματα) δεν επιτρέπονται. Δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτά, καθώς αν υπάρξει κινδυνεύει να χαθεί η νο1 προτεραιότητα.
Ο ΠΑΟΚ εν προκειμένω πέρασε νικηφόρα από τη Λαμία με το γκολ του Μάτος στο 33’, με προβολή σ’ εκτέλεση φάουλ του Βιεϊρίνια με τους αρμόδιους να ενημερώνουν πως δεν μπορούσε να γίνει έλεγχος VAR από τον διαιτητή στην οθόνη που υπάρχει σε κάθε γήπεδο γι’ αυτόν – ακριβώς – τον λόγο. Κάτι που ήταν αρκετό, χωρίς να εξεταστεί καμία άλλη λεπτομέρεια για το τί ακριβώς συνέβη, να ανοίξουν – εκ νέου – οι ασκοί του Αιόλου και να προστεθεί ακόμη ένα επεισόδιο – και μάλιστα μ’ έναν από τους χειρότερους δυνατούς τρόπους – προσβολής κι απαξίωσης προσώπων, ομάδων και στο – όχι και πολύ – βάθος του δύσμοιρου ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτού που τόσα χρόνια, εδώ και δεκαετίες διακρινόταν από την εξαιρετική του λειτουργία σε όλα τα επίπεδα κι εσχάτως κατηγορείται για τα … πάντα του. Ας είναι καλά η νο1 προτεραιότητα που επικαλυμμένη με το οπαδικό συναίσθημα ταιριάζει με όλα κι ικανοποιεί κάθε πρόθυμο να την ασπαστεί. Και δεν είναι λίγοι …
Φυσικά και μπορεί ο κάθε ένας να κατηγορήσει, να απαξιώσει, να χλευάσει αυτόν που διαφωνεί με τα παραπάνω, αυτόν που διαφωνεί μαζί του, αυτόν που δεν του δίνει – σε όλα τα επίπεδα – αυτό που θέλει κι αυτό που του αρέσει. Δεν κοστίζει τίποτα, δεν προϋποθέτει τίποτα και δεν έχει την παραμικρή συνέπεια. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να είναι καλά και ο όχλος μέσα στον οποίο – κυριολεκτικό ή διαδικτυακό – μπορεί να «χαθεί» ο κάθε ένας νιώθοντας ασφαλής για κάτι που ξέρει ότι δεν είναι σωστό όμως σιγά να μη βαραίνει και τη συνείδησή του. Η … «εξυπνάδα» πάνω από όλα … Ψιλά γράμματα για πολλούς, κεφάλαια ζωής για κάποιους άλλους. Δεν πειράζει, ποτέ δεν ήμασταν με τους πολλούς …
Μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχει και το αποψινό ματς του ΠΑΟΚ που στις 18.00 υποδέχεται τον Βόλο. Έτσι όπως εξελίχθηκε η αγωνιστική, το συγκεκριμένο ματς προσφέρεται ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον «Δικέφαλο» να επιστρέψει στην κορυφή της βαθμολογίας. Ωστόσο, το ίδιο σημαντικό για τον ίδιο είναι να επιστρέψει και στις καλές εμφανίσεις. Μπορεί η αποτελεσματικότητα να παραμένει μετά την απώλεια του αήττητου, πλησιάζοντας όμως στα τέλη Γενάρη απαιτείται η έμπρακτη απόδειξη της αγωνιστικής προόδου σε μια δουλειά που έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι. Οι διαδοχικές νίκες (σ.σ. έξι τον αριθμό) φέρνουν ψυχολογία και μένει να φανεί αν αυτές που προηγήθηκαν, ανάμεσα στις οποίες κι η πρώτη νίκη σε ντέρμπι, αρκούν για να προκύψει αυτήν.
Τα προβλήματα δε λείπουν για τον Αμπέλ Φερέιρα καθώς μπορεί ο Γιαννούλης να τέθηκε στη διάθεση της τεχνικής ηγεσίας και να μετέχει στην αποστολή την ίδια στιγμή όμως ο Κρέσπο έχει ενοχλήσεις και προληπτικά έμεινε εκτός αφού ακολουθεί και το ματς με τον φορμαρσμένο Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ την άλλη Κυριακή, ο Ελ Καντουρί με τον Βέρνμπλουμ παραμένουν ανέτοιμοι, ο Ζαμπά συνεχίζει τη θεραπεία του κι οι Μάτος, Άκπομ αποφασίστηκε να εκτίσουν την ποινή της μιας αγωνιστικής για τη συμπλήρωση καρτών.
Η πλαισίωση του αρχικού σχήματος αποτελεί ένα δυσεπίλυτο γρίφο. Στο 4-4-2 ο Ζίβκοβιτς παραμένει κάτω από τα δοκάρια, ο Ροντρίγκο αναμένεται ν’ αντικαταστήσει τον Μάτος, έχοντας τους Ίνγκασον, Βαρέλα δίπλα του. Το αριστερό άκρο αυτής είναι το πρώτο ερώτημα, αφού ναι μεν ο Γιαννούλης είναι στην αποστολή αλλά είναι 100% καλά για να ξεκινήσει και να βγάλει έναν ολόκληρο αγώνα; Και με τον Κρέσπο εκτός και τον Ροντρίγκο στο άλλο άκρο της άμυνας λείπει πλέον η εναλλακτική αν κάποιος λόγιζε ταυτόχρονα και τον Βιεϊρίνια ως βασικό στα εξτρέμ. Γι’ αυτό και σύμφωνα με τη λογική ο Πορτογάλος θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη θέση με τον διεθνή Κατερινιώτη ακραίο οπισθοφύλακα να παίρνει – πιθανόν – κάποια λεπτά συμμετοχής ερχόμενος από τον πάγκο.
Το έτερο ερώτημα αφορά το δίδυμο των κεντρικών μέσων. Εκεί όπου η ανάγκη για τη διασφάλιση των μετόπισθεν έχει προκαλέσει αλλαγές εσχάτως με τη μετατόπιση του Μίσιτς σε ρόλο μεσοεπιθετικού, χωρίς όμως τα προσδωκόμενα αποτελέσματα για την τεχνική ηγεσία. Μαουρίσιο και Μίσις ή ένας εκ των Εσίτι – Ντόουγκλας με τον Κροάτη – και πάλι – προωθημένο; Με τη διαθεσιμότητα των Πέλκα – Μπίσεσβαρ, είναι λογικό κανείς να υποθέσει πως ο Μίσιτς θα επιστρέψει στη θέση που διακρήθηκε ως τώρα στη σεζόν ως ένας εκ των κορυφαίων του πρωταθλήματος, έχοντας παράλληλα κατά νου την ανάγκη ενός γρήγορου χαφ για τις καλύψεις στις αντεπιθέσεις των βραχύσωμων και ταχύτατων ποδοσφαιριστών του Βόλου. Κάτι που … μπερδεύει λίγο τα πράγματα πάλι. Λημνιός και Μπίσεσβαρ προβάλλουν ως οι πλέον πιθανοί για τα δύο άκρα της μεσαίας γραμμής, με τους Πέλκα – Σφιντέρσκι ως επιθετικό δίδυμο.
Όλα αυτά όμως σ’ επίπεδο εικασιών. Λίγη υπομονή καθώς σε λίγες ώρες θα δοθούν οι οριστικές απαντήσεις μέσα κι από την επίσημη ανακοίνωση των αρχικών ενδεκάδων. Καλή δύναμη, καλή συνέχεια …