Επικεφαλής της φυσικής κατάστασης της περσινής πρωταθλήτριας Ευρώπης ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο Κώστας Χατζηχρήστος αναλύει την πρωτόγνωρη κατάσταση του κορωνοϊου και δίνει συμβουλές στους αθλητές για το πώς θα παραμείνουν ενεργοί ακόμα και μέσα στο σπίτι τους.
του Χρήστου Καούρη
Στην ΤΣΣΚΑ συνεχίζετε προπονήσεις, πως είναι όμως το κλίμα; Οι παίκτες μπορεί να είναι επαγγελματίες, όμως πόσο εύκολο είναι να παραμείνουν συγκεντρωμένοι;
Σε αυτό το επίπεδο που είμαστε εμείς και με το γκρουπ των παικτών που έχουμε, οι προπονήσεις που έχουμε κάνει είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, είναι σαν να ετοιμαζόμαστε για παιχνίδι αύριο. Τα παιδιά είναι επαγγελματίες, καταλαβαίνουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να συνεχίσουμε να προπονούμαστε και να παραμείνουν σε καλή κατάσταση. Γενικώς η ομάδα και οι παίκτες έχουν στόχο και προς το παρόν δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο.
Σίγουρα δίνουμε κάποια περισσότερα ρεπό, αφού δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις εντατική προπόνηση πολλές μέρες στη σειρά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν αγώνες. Από εδώ και πέρα θα το πάμε βλέποντας και κάνοντας, δηλαδή σε σχέση με τους περιορισμούς που θα βάλει η Ρωσία και με το πώς θα εξελιχθούν τα πρωταθλήματα. Προς το παρόν πάντως το ηθικό είναι υψηλό, κανείς δεν έχει εκφράσει την επιθυμία να φύγει ή οτιδήποτε. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη εβδομάδα, από τη στιγμή που τα πράγματα αλλάζουν καθημερινά.
Εδώ στην Ελλάδα όπως ξέρεις τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι προπονήσεις έχουν σταματήσει και η κατάσταση μοιάζει λίγο με… διακοπές.
Εμείς τονίσαμε ότι δεν είναι διακοπές και τα παιδιά το κατάλαβαν. Τονίσαμε ότι είμαστε εδώ για κάποιο σκοπό και απλώς προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις όπως αυτές εξελίσσονται και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ό,τι συμβεί. Αν αποφασιστεί να παίξουμε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Για όλους αυτούς τους αθλητές στην Ευρώπη που παραμένουν στο σπίτι τους, τι περιθώρια υπάρχουν για άσκηση; Πόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί ένας αθλητής και να αφεθεί;
Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Αν είσαι αθλητής, είναι πάρα πολύ σημαντικό να βάλεις ένα πρόγραμμα για τον εαυτό σου, δηλαδή να σηκώνεσαι το πρωί μια συγκεκριμένη ώρα και να τρως το πρωινό σου. Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορείς να κάνεις μέσα στο σπίτι σου για να ασκηθείς έστω και λίγο. Το εγκληματικό θα είναι να κάτσεις σε έναν καναπέ και να αράξεις, να πεις πως «αφού δεν κάνουμε προπόνηση, θα κάτσω».
Προφανώς δεν είναι το ίδιο να κάνεις προπόνηση στο γήπεδο ή σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον με το να είσαι κλεισμένος στο σπίτι χωρίς όργανα (οι περισσότεροι) ή με ένα λάστιχο. Όμως πρέπει με κάποιο τρόπο να απασχολήσεις το σώμα και το μυαλό σου και κυρίως να παραμείνεις ενεργός νοητικά, ότι «είμαι αθλητής, αυτό που συμβαίνει είναι προσωρινό και για αυτό πρέπει να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ». Εγώ στέλνω δωρεάν προγράμματα σε πολύ κόσμο για να μπορέσουν τα παιδιά να αθληθούν στο σπίτι τους.
Γιατί ξέρεις, προβάλλεται αρκετά από τα κοινωνικά δίκτυα το «εντάξει παιδιά, θα λιώσουμε στα video games».
Εντάξει, είναι εύκολο να χαλαρώσει το μυαλό και το σώμα και να το ρίξεις έξω. Αυτό είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα το κάνουν, όμως είναι ανεύθυνο και κακό για τον ίδιο τους τον εαυτό, είτε είσαι είτε δεν είσαι αθλητής. Για μένα είναι σημαντικό να έχεις πρόγραμμα, να πεις ότι τώρα θα παίξω μουσική, θα δω τηλεόραση, ό,τι θέλει ο καθένας. Είναι μια τρομερή ευκαιρία να διαβάσουμε, να επιμορφωθούμε.
Το καλύτερο προφανώς θα ήταν να πάει ο αθλητής στο γήπεδο και να κάνει αυτό που αγαπάει, αλλά από τη στιγμή που δεν γίνεται πρέπει να βρει τον τρόπο να κρατήσει το σώμα και το μυαλό του σε ανεκτά επίπεδα. Σίγουρα πρέπει να περιορίσει το φαγητό, αφού δεν είναι δυνατόν να τρώει το ίδιο με την περίοδο που έκαιγε 5-6 χιλιάδες θερμίδες την ημέρα. Οι δικοί μας αθλητές έχουν εμάς, αλλά και γενικά οι αθλητές μπορούν να αντλήσουν πληροφορίες. Θα πρότεινα αυτό να μην γίνεις το google από μη αξιόπιστες πηγές, αλλά με λίγο ψάξιμο μπορεί κανείς να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους για να σε συμβουλεύσουν για το τι πρέπει να κάνεις αυτή την περίοδο. Είναι εύκολο να μας πάρει από κάτω.
Και ειδικά με την αβεβαιότητα που υπάρχει. Κανείς μας δεν ξέρει πότε και αν θα επιστρέψουμε σε μια φυσιολογική ζωή.
Ακριβώς. Για μένα η αντιμετώπιση είναι: «τα πράγματα είναι και θα είναι δύσκολα, αλλά στο τέλος θα τα καταφέρουμε». Αυτό δεν σημαίνει πως αυτό θα γίνει γρήγορα και εύκολα και σε μια εβδομάδα όλα θα είναι καλά, δεν θα είναι, ούτε σε δύο. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για περισσότερα, για την αντιξοότητα και την αβεβαιότητα και οτιδήποτε άλλο έρθει.
Αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσει οτιδήποτε πριν τις 15 Απρίλη, πιθανότατα όλο τον Απρίλιο να μην γίνει το παραμικρό. Αυτή τη στιγμή κάποιες ομάδες προπονούνται, κάποιες όχι, υπάρχουν πολύ διαφορετικές καταστάσεις. Όταν με το καλό δοθεί το πράσινο φως, πόσος είναι ο χρόνος που θα χρειάζονται οι ομάδες για να είναι έτοιμες στο μίνιμουμ βαθμό για δράση;
Όσο περισσότερο χρόνο καθόμαστε, τόσο περισσότερος θα πρέπει να είναι ο χρόνος προετοιμασίας. Δεν μπορεί π.χ να καθόμαστε 2 μήνες και να μας πουν «παίζετε σε μια εβδομάδα».
Αν κρατήσει ας πούμε η διακοπή 1 μήνα, για τι διάστημα προετοιμασίας μιλάμε;
Αν κάτσεις ένα μήνα έξω, θα έλεγα ότι χρειάζεσαι τουλάχιστον 20 μέρες, με δεδομένο ότι οι παίκτες δεν θα είναι τελείως ανενεργοί. Σίγουρα θα πρέπει να δοθεί χρόνος. Υπάρχει ένα πολύ αισιόδοξο σενάριο που λέει ότι θα μας αφήσουν να συνεχίσουμε να προπονούμαστε. Έτσι, θα είμαστε πολύ πιο έτοιμοι από μια ομάδα όπως το Μιλάνο που είναι μια εβδομάδα σε καραντίνα, δεν βγαίνουν από τα σπίτια τους. Αυτός ο χρόνος προετοιμασίας πιέζει ακόμα περισσότερο το πρόγραμμα – δεν σημαίνει ότι μόλις λυθεί το πρόβλημα των ταξιδιών θα πάμε να παίξουμε μπάσκετ.
Κλείνοντας λοιπόν, αυτό που κρατάω σαν δική σου νουθεσία είναι πως οι αθλητές αυτήν την περίοδο πρέπει να κρατήσουν σε εγρήγορση το μυαλό τους; Αν αυτό συμβεί, το σώμα θα ακολουθήσει;
Ναι, νομίζω ότι από εκεί ξεκινάει. Πρέπει κανείς να πάρει μια απόφαση να βάλει ένα πρόγραμμα και να το ακολουθήσει και να θυμάται πως είναι αθλητής και τις 24 ώρες της ημέρας, όλες τις εβδομάδες που θα είναι μέσα. Τρία είναι τα κομμάτια που θα πρέπει να προσέχει κάποιος: η αντοχή του, να κάνει σχοινάκι ή αν έχει κάποια εσωτερική σκάλα να την ανεβοκατεβαίνει τρέχοντας, τέτοια πράγματα. Αν μπορεί να αγοράσει ένα διάδρομο ή ένα ποδήλατο, ακόμα καλύτερα. Αν είναι αθλητής ποδοσφαίρου, μπάσκετ ή βόλεϊ μπορεί να κάνει επί τόπου αλματάκια, βέβαια αν μένει σε όροφο οι από κάτω θα τον κυνηγήσουν! Η εκρηκτικότητα, η ταχύτητα και η αντοχή είναι τα πιο σημαντικά πράγματα, από τη στιγμή που η δύναμη αναγκαστικά θα μείνει πίσω λόγω έλλειψης εξοπλισμού. Δεν χρειάζεται κάτι υπερβολικό, μία ώρα την ημέρα βοηθάει. Μάλιστα μίλαγα τις προάλλες με έναν παίκτη της Αρμάνι και μου έλεγε πως κάνει πρόγραμμα 2 ωρών κάθε μέρα: τρέξιμο, κοιλιακούς, πους-απς, σχοινάκι, ό,τι μπορεί. Είναι σημαντικό.