Ήταν Μάρτιος του 1989, 12 εκείνου του μήνα για την ακρίβεια, όταν σε αγώνα του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ σημειώθηκαν επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Εκείνη την εποχή δεν σκέφτονταν και τόσο τις απαγορεύσεις στις μετακινήσεις των φιλάθλων των φιλοξενούμενων ομάδων και η τότε κυβέρνηση με Υφυπουργό Αθλητισμού τον Θεόδωρο Στάθη εισήγαγε στον Κ.Α.Π (Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου) την ποινή διεξαγωγής αγώνων κεκλεισμένων των θυρών για τους παραβάτες προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα!
Σαν σήμερα πριν από 31 χρόνια έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα αγώνας κεκλεισμένων των θυρών με τον Παναθηναϊκό να υποδέχεται τον Απόλλωνα Θεσσαλονίκης στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαϊδης».
Για την ιστορία, ο Παναθηναϊκός νίκησε με 3-0 σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό, για την Ελλάδα, και σε εικόνες που έκτοτε στη χώρα μας αποτέλεσαν… «θεσμό» αντιμετώπισης φαινομένων βίας ενώ οι περισσότερες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και διοργανώτριες αρχές – στην Ευρώπη και όχι μόνον – δεν μπήκαν ποτέ στη συγκεκριμένη «ουσία» του θέματος αποφεύγοντας ακόμα και σε περιπτώσεις πιο έντονων φαινομένων βίας να λαμβάνουν το συγκεκριμένο μέτρο.
Πέρασαν έκτοτε τρεις γεμάτες δεκαετίες και χώρες όπως η Αγγλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Γερμανία και πάρα πολλές στην Λατινική Αμερική περίπου… χλεύασαν το συγκεκριμένο μέτρο τονίζοντας το «κλισέ» – όχι απαραίτητα άστοχο, βεβαίως… βεβαίως – πως «οι ποδοσφαιρικοί αγώνες είναι για τους φιλάθλους, ως προϊόντα θεάματος..» στο πλαίσιο λειτουργίας ενός θεάτρου ή και μιας κινηματογραφικής αίθουσας!
Η ΟΥΕΦΑ ακολούθησε – εσχάτως – σε ορισμένες περιπτώσεις τη συγκεκριμένη ποινή έχοντας πάντως να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές, για το δόγμα της, παραβάσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μάλιστα, οι «διωκόμενοι» μπροστά στο φάσμα ενός αποκλεισμού από τις διεθνείς διοργανώσεις είπαν.. «και πάλι καλά» καθώς οι συγκεκριμένες ποινές των δικαιοδοτικών οργάνων κρίθηκαν ως επιεικείς!
Σπάνια έως και ουδέποτε ήρθε, σε οργανωτικό επίπεδο, ως θέμα συζήτησης στις περισσότερες ποδοσφαιρικές κοινωνίες, η ποινή διεξαγωγής παιχνιδιών χωρίς θεατές!
Ακόμη και μετά την πλήρη «επιβολή» των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, διεθνώς, δεν τέθηκε το συγκεκριμένο μέτρο σε εφαρμογή!
Σε χώρες όπου το ποδοσφαιρικό απόγευμα αποτελεί μια «ιεροτελεστία» τα πάντα προϋποθέτουν την παρουσία του κόσμου στις εξέδρες. Στο Ηνωμένο Βασίλειο στις τρεις το απόγευμα (τοπική ώρα) όπως και αλλού με νωπό, σχετικά το παράδειγμα της «επανάστασης» στη Γερμανία όταν για χάρη των πανάκριβων τηλεοπτικών δικαιωμάτων υπήρξε σκέψη μεταφοράς τον περισσότερων αγώνων, πέραν του Σαββάτου (15.30 τοπικά)! Εν τέλει η μεγαλύτερη υποχώρηση έγινε στο… εμπορικό κομμάτι της όλης ιστορίας και όχι στο «παραδοσιακό»!
Ώσπου να έρθει στις μέρες μας ο αναθεματισμένος covid 19, ο κορωνοϊός να ανατρέψει τα πάντα! Αυτός που «παρέλυσε» την ροή της καθημερινότητας κι όπως ήταν φυσικό, ανέτρεψε ακόμα και τα ισχυρότερα «θεμέλια» της αθλητικής ρουτίνας, «λυγίζοντας» μπροστά του ακόμα και οι πιο δυνατοί θεσμοί όπως για παράδειγμα η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, η ΦΙΦΑ, η ΟΥΕΦΑ, το ΝΒΑ και πολλές – πολλές άλλες «δυνάμεις» του φίλαθλου πνεύματος!
Κι αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο και το Euro 2020 είχαν το περιθώριο μιας ετήσιας αναβολής, οι άλλες διεθνείς κι εγχώριες διοργανώσεις βρίσκονται σε μια διαδικασία πολύ πιο έντονων, χρονικά, πιέσεων όπου – «πως τα φέρνει η ζωή, ε;» – η κατ’ ανάγκη λύση των αγώνων χωρίς θεατές – για λόγους ασφαλείας – φαντάζει ως ότι πιο εφικτό για την περίσταση προκειμένου η σεζόν να ολοκληρωθεί με τις λιγότερο δυνατόν «ζημιές» για όλους!
Οι σύλλογοι και οι διοργανώτριες αρχές θα αντιμετωπίσουν όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται την τήρηση των τηλεοπτικών συμβολαίων και πολλών άλλων «παράπλευρων» εμπορικών συμφωνιών ενώ και οι αθλητές θα υποστούν μια όσο γίνεται μικρότερη οικονομική συνέπεια της διαγραφόμενης οικονομικής κρίσης λόγω της παρατεταμένης αγωνιστικής απραξίας αλλά και της φυσικής διοργανωτικής αναστάτωσης που θα προκύψει!
Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι παίκτες ψάχνουν εναγωνίως τη λύση – σε συνεννόηση με την Ομοσπονδία και τις διοργανώτριες αρχές – μιας περίπου… «οριζόντιας» μείωσης των ετήσιων αποδοχών βλέποντας την τάση πολλών συλλόγων για άμεσες περικοπές τονίζοντας από την πλευρά τους την ανάγκη ολοκλήρωσης της σεζόν με κάθε τρόπο και… όσο γίνεται μικρότερο κόστος! Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ελέω της ραγδαίας εξάπλωσης της πανδημίας, η διεξαγωγή όταν είναι εφικτό όλων των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών! Περίπου στα 760 εκατομμύρια Λίρες υπολογίζεται – μόνον από τις τηλεοπτικές συμφωνίες – αυτή την ώρα η ζημιά των συλλόγων εάν δεν ολοκληρωθεί η σεζόν!
Στην ίδια λογική βλέπουμε στη Γερμανία ομάδες να προχωράνε ήδη σε μεμονωμένες συμφωνίες περικοπών προς τους παίκτες, με την προϋπόθεση βέβαια να συνεχιστεί ως το φινάλε της η σεζόν!
Οι Ομοσπονδίες της Ιταλίας και της Ισπανίας, όπου και εντοπίζεται αυτή την εποχή το μεγαλύτερο πρόβλημα στην εξάπλωση του κορωνοϊού, ζητάνε από την ΟΥΕΦΑ την άδεια παράτασης της σεζόν ως τα μέσα Ιουλίου ενώ χθες ο Γκαμπιέλε Γκράβινα – πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας – ανέφερε για πρώτη φορά το ενδεχόμενο να τελειώσει η σεζόν ακόμα και τον Αύγουστο (!) εάν βέβαια δώσει τη συγκατάθεσή της η ΟΥΕΦΑ κι ασφαλώς όλα αυτά σε γήπεδα… βουβά και «πένθιμα» λόγω των δυσάρεστων καταστάσεων που βιώνουν στην γειτονική χώρα!
Το λαοφιλές άθλημα του πλανήτη βρίσκεται εν μέσω μιας κρίσης που ούτε καν θα μπορούσε να περάσει από το μυαλό ενός σεναριογράφου ή συγγραφέα μέχρι πριν από κάμποσους μήνες!
Κι αν εκείνο το Μάρτη του 1989 ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Γιώργος Βαρδινογιάννης έφτασε σε σημείο ακόμα και να «καβαλήσει» τα κάγκελα προκειμένου να προλάβει τους ανεγκέφαλους και «προβοκάτορες» – όπως χαρακτηρίστηκαν ορισμένοι από τον ίδιο – για να μην υποστεί η ομάδα την πιο σκληρή ως τότε ποινή, σήμερα 31 χρόνια μετά η συγκεκριμένη «τιμωρία» διεξαγωγής παιχνιδιών δίχως θεατές φαντάζει ως το «αναγκαίο κακό» έτσι ώστε στον στυγνό κόσμο του επαγγελματισμού η πανδημία του κορωνοϊού να προκαλέσει τις όσο γίνεται λιγότερες βλάβες! Και ξανά… «πως τα φέρνει η ζωή, ε;»
Ο tempora o mores… «Ω καιροί ω ήθη», όπως έλεγε ο Κικέρωνας και αναπαρήγαγε για χάρη του διάσημου κόμικ ο συγχωρεμένος, πλέον, «πατέρας» του Αστερίξ, Αλμπέρ Ουντερζό!