Ο Ισίδωρος Πρίντεζης γράφει για την ψηφιακή τάξη και την οργάνωση του Έλληνα εν καιρώ κρίσης. Pause, mute, rewind.

Aν μείνει κάτι από τη λαίλαπα της πανδημίας, έτσι όπως μας πέτυχε προετοιμασμένους καλύτερα από όλη την Ευρώπη (ποιος να το έλεγε για τους Έλληνες, την οργάνωσή τους και την αντίδρασή τους!) ενδεχομένως να είναι, μεταξύ πολλών άλλων, η ψηφιακή τάξη.

Ναι, και ψηφιακή και τάξη! Η τάξη των εξ’ αποστάσεως σχολείων και η τάξη στην οποία καθυστερημένα μπήκε αναγκαστικά η χώρα στο ψηφιακό πεδίο. Γιατί μέχρι τώρα, αν κάποιος ακούσει Υπουργείο Παιδείας, φέρνει στο μυαλό του, τους νόμους των υπουργών που αλλάζουν σαν τα πουκάμισα. Οι νόμοι.

Και οι υπουργοί που δίνουν επώνυμο στο νόμο για να θυμούνται ότι κάτι έκαναν! Άσε που η Παιδεία από τότε που έγινε Υπουργείο, έπαψε να είναι Παιδεία. Τ@ Π@ιδeία π@ίζeι, λοιπόν. Όπως και τώρα. Μαζί με τους γονείς.

Πάρε το λινκ, κάνε κόπι, άνοιξε webex, τα γουέμπαιξε και δε μπαίνει, πήγαινε στην εφαρμογή, έλα κατέβηκε, ανέβα εσύ τώρα, ισορρόπησε, πάτα το λινκ, άνοιξε παράθυρο, βάλε το μέιλ, πρόσθεσε όνομα και επίθετο, ουπς, άνοιξε, μαγεία, ανακάλυψη, περιμένεις να μπει ο δάσκαλος, να, η φάτσα του, απλώνονται κουμπάκια μπροστά σου, πάτα για κάμερα, πάτα για ήχο, πάτα για τσατ, έλα Παναγιώτα συνδέθηκες, με βλέπεις, σας βλέπω, βλεπόμαστε, μας ακούτε, σε ακούω, ακουγόμαστε, τι χαρά, όλοι μέσα, όλοι παλεύουν με σέτινγκς, ανμιουτ, μιουτ σε λάπτοπ, κινητά, σταθερούς υπολογιστές, όλοι σε μια εφαρμογή, όλα εντάξει, πάμε πάλι από την αρχή, πέντε, δυα δυο μείον τρία, τέσσερα και έξι συν οκτώ, τέσσερις φορές το δεκαπέντε, όλα καλά, μπήκαμε, ακίνητος, αν θες να μιλήσεις πατάς κουμπί, σηκώνεις ψηφιακό χεράκι, ουφ.

«Καλημέρα παιδιά, είμαι ο καθηγητής σας στην ψηφιακή τάξη». Καλημέρα e-class στην Ελλάδα του 2020, στην Ελλάδα της πανδημίας, στην Ελλάδα που ποτέ δεν ξαποσταίνει.

Στην εποχή της ευμάρειας, οι Έλληνες πίνουν και γλεντούν και αδιαφορούν και χρεώνουν. Έλα μωρέ τώρα.

Στην εποχή της πανδημίας, μέσα σε ενάμιση μήνα, έφτιαξαν πλατφόρμα «Υπουργείο Παιδείας για ψηφιακή τάξη»! Υλοποίησαν κάτι για το οποίο αδιαφόρησαν επισταμένως την τελευταία δεκαετία, σε μια αφασιακή φάση που δεν γλεντούν, δεν αδιαφορούν και τους πιστώνεται.

Οι Έλληνες. Είναι να μην ενωθούν οι Έλληνες.