Η σύγχρονη εποχή του ποδοσφαίρου σημαδεύτηκε από τον νόμο Μποσμάν. Οι σημαντικοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι διαθέτουν ρόστερ αποτελούμενο από ένα παζλ εθνικοτήτων.
Η εποχή όμως που τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά δεν είναι τόσο μακρινή. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι ομάδες αναζητούσαν ξένους παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά και μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Φανταστείτε μια ομάδα της Serie A τη σεζόν 1992-93 με μόλις 4 μη Ιταλούς ποδοσφαιριστές. Αυτή ήταν η Μπρέσια του Ρουμάνου προπονητή Μιρτσέα Λουτσέσκου. Σε εντελώς διαφορετική εποχή για την οικονομία της Ρουμανίας, αποφάσισε να μεταβεί στην Ιταλία πρώτα στην Πίζα και εν συνεχεία στη Μπρέσια που είχε στόχο την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία.
Κατέκτησε το πρωτάθλημα στη serie B στην πρώτη κιόλας σεζόν. Άμεσα προχώρησε στην απόκτηση τεσσάρων συμπατριωτών του, παικτών με τους οποίους είχε συνεργαστεί σε διαφορετικές στιγμές της καριέρας του.
Ο “Μαραντόνα των Καρπαθίων” ή αλλιώς… Γκεόργκι Χάτζι. Καθώς και οι Φλορίν Ραντουτσόιου, Ντορίν Ματέουτ και Οβιντιού Σαμπάου, τρεις μέσοι και ένας επιθετικός, πήραν θέση στο ρόστερ του ιταλικού συλλόγου με στόχο κάτι περισσότερο από την παραμονή του στην μεγάλη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Κατά πολλούς ο Χάτζι είναι και ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έβγαλε στην ιστορία του το ποδόσφαιρο της Ρουμανίας, έχοντας διετή θητεία και στη Ρεάλ Μαδρίτης πριν μετακομίσει στη Λομβαρδία.
Η Μπρέσια ακολούθησε τη Ρετζίνα στην Serie B στο τέλος της σεζόν, όμως η επιλογή του Λουτσέσκου με τους τέσσερις συμπατριώτες του ήταν με αποδείξεις εύστοχη. Η ομάδα πέτυχε 36 γκολ στη σεζόν και τα 22 από αυτά ήταν από τους Ρουμάνους του ρόστερ. 13 από τον πρώτο σκόρερ Ραντουτσόιου, 5 από τον Χάτζι, 4 από τον Σαμπάου.
Μετά τον υποβιβασμό αποχώρησε ο Ραντουτσόιου με προορισμό της Μίλαν για να παίξει δίπλα στον Μάρκο Φαν Μπάστεν. Δυσκολεύτηκε αρκετά και στο τέλος της σεζόν παραχωρήθηκε δανεικός στην Εσπανιόλ.
Οι υπόλοιποι επέλεξαν να μείνουν στον σύλλογο και συνέβαλαν τα μέγιστα στην άμεση επιστροφή του στη μεγάλη κατηγορία.
Η εποχή Λουτσέσκου στη Μπρέσια κράτησε 5 χρόνια, ενώ αργότερα κάθισε στον πάγκο τόσο της Ρετζιάνα όσο και της Ίντερ.
Τις μεγάλες επιτυχίες του πάντως ως προπονητής, τις σημείωσε τη δεκαετία του 2000 ως τεχνικός της Σαχτάρ Ντόνετσκ με την οποία κατέκτησε 8 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα Ουκρανίας ενώ πήρε και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 2009 απέναντι στη Βέρντερ Βρέμης.