Από το 2003 που ο Ρομάν Αμπράμοβιτς έγινε το «αφεντικό» της Τσέλσι, οι Λονδρέζοι γνώρισαν μεγάλη δόξα.

Ποτέ η Τσέλσι προ εποχής του Ρώσου μεγιστάνα δεν συγκαταλεγόταν στα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ. Aκόμη και σε αυτά τα χρόνια της δόξας και των τροπαίων, έχουν περάσει κάποιοι ποδοσφαιριστές που έχουμε συνηθίσει να τους ονομάζουμε «υποτιμημένους», γιατί δεν πήραν ίσως το μερίδιο της αναγνώρισης που τους αναλογούσε. Ας ρίξουμε λοιπόν  μια ματιά σε μία 11αδα από αυτούς τους παίκτες που φόρεσαν τα «μπλε» από την έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ το 1992.

Κάρλο Κουντιτσίνι (τερματοφύλακας)
Σπουδαίος γκολκίπερ ο Ιταλός, είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον εκπληκτικό Πέτρ Τσεχ. Στις πρώτες 4 σεζόν ήταν βασικός στην Τσέλσι και σεζόν με σεζόν βελτιωνόταν. Ο Μιλανέζος τερματοφύλακας έπαιξε σημαντικό ρόλο στις επιτυχημένες παρουσίες υπό τον Κλαούντιο Ρανιέρι στην πρώτη 4αδα, το 2003 και το 2004 και αναδείχτηκε ο καλύτερος παίκτης της Τσέλσι, το 2002.

Τα τελευταία χρόνια της καριέρας του είχε εξοικειωθεί με τον ρόλο του 2ου τερματοφύλακα, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε την αξία του. Ήταν ένας γρήγορος, ευέλικτος και αθλητικός τερματοφύλακας, ο οποίος θεωρήθηκε ως ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Πρέμιερ Λιγκ και στον κόσμο, στις καλές του σεζόν.

Πάουλο Φερέιρα (δεξιός μπακ)
Ποτέ δεν ήταν ο πιο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής. Ακολούθησε τον προπονητή του στην Πόρτο Ζοσέ Μουρίνιο και τον συμπαίκτη του Ρικάρντο Καρβάλιο στην Τσέλσι το 2004 και έμεινε συνολικά 9 σεζόν στο Λονδίνο. Από τις κλασικές περιπτώσεις «υποτιμημένων» παικτών, γιατί ενώ είχε σχεδόν πάντα σταθερή απόδοση, δεν απασχόλησε ποτέ τα πρωτοσέλιδα, περνούσε απαρατήρητος. 

Ο Μουρίνιο κάποτε τον είχε περιγράψει ως εξής: «Δεν θα αναδειχτεί ποτέ «Παίκτης του Αγώνα», αλλά θα έχει πάντα 7 στα 10 στην ατομική του εμφάνιση!».

Γκρέιαμ Λε Σο (αριστερός μπακ)
Έπαιξε σε δύο διαφορετικές περιόδους στην Τσέλσι. Μάλιστα τη 2η φορά η απόκτηση του από την Μπλάκμπερν, τον έκανε τον πιο ακριβό αμυντικό του αγγλικού ποδοσφαίρου. Με πολλές φυσικές δυνάμεις ήταν για κάποια χρόνια ο καλύτερος Άγγλος αριστερός μπακ. 

Παρέμεινε στους «μπλε» για έξι σεζόν και ήταν ένα σημαντικό μέλος της ομάδας που κέρδισε το Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1998 και το Κύπελλο Αγγλίας το 2000, αν και έχασε τους δύο τελευταίους από αυτούς τους τελικούς, λόγω τραυματισμού.

Ντέιβιντ Λι (κεντρικός αμυντικός)
Εντάχθηκε στην Τσέλσι στα 13 του χρόνια και στους Λονδρέζους πέρασε τα περισσότερα επαγγελματικά του χρόνια. Καλός με τη μπάλα στα πόδια παρά το ύψος του (1.88), μπορούσε να παίξει με την ίδια ευκολία και στόπερ και αμυντικός μέσος.

Είχε πολλά προσόντα, αλλά είχε και πολλές ατυχίες με τραυματισμούς που δεν τον βοήθησαν να έχει μία σταθερή πορεία στην Τσέλσι, χάνοντας μάλιστα γι΄αυτόν τον λόγο, δύο τελικούς Κυπέλλου κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο «Στάμφορντ Μπριτζ».

Φρανκ Σινκλέρ (κεντρικός αμυντικός)
Γεννημένος στην Αγγλία, αλλά διεθνής με τη Τζαμάικα, μέτρησε 218 εμφανίσεις και 13 γκολ με τους Λονδρέζους. Τα…αυτογκόλ ήταν η ειδικότητα του. Έξι συνολικά πέτυχε στην καριέρα του, τα τρία από αυτά με τους «μπλε» και ένα πέτυχε με τη φανέλα της Λέστερ σε ματς απέναντι στην αγαπημένη του ομάδα!

Αυτό ήταν το παιδικό του όνειρο. Να παίξει στην Τσέλσι. Και τα κατάφερε, κερδίζοντας μάλιστα μεταξύ άλλων το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1998 και το Κύπελλο Αγγλίας, έναν χρόνο νωρίτερα.  

Τζον Όμπι Μίκελ (αμυντικός μέσος)
«Χαμάλης πολυτελείας». Δεν είχε κάποια ιδιαίτερα προσόντα, δεν είχε φαντασία στο παιχνίδι του και σπανίως σκόραρε. Ήταν όμως ο ποδοσφαιριστής που θα έδινε και την ψυχή του στο γήπεδο. Γι΄αυτό μέτρησε 372 εμφανίσεις με την Τσέλσι σε 10 σεζόν, στις περισσότερες από τις οποίες ήταν βασικότατο στέλεχος.

Στις 9 από τις 10 σεζόν του στο Λονδίνο, μέτρησε τουλάχιστον 30 εμφανίσεις. Δεν είχε «λάμψη», αλλά ήταν απαραίτητος σε κάθε προπονητή. Κάποτε ρωτήθηκε πως θυμάται τα χρόνια του στην Τσέλσι και απάντησε: «Πάντα έλεγα στη θητεία μου στην Τσέλσι, ότι είμαι ένας ομαδικός παίκτης. Βγήκα από τον δρόμο μου και περιόρισα το παιχνίδι μου για το καλό της ομάδας!».

Ραμίρες (κεντρικός μέσος)
Ένας ποδοσφαιριστής με άφθονη ενέργεια στο παιχνίδι του, αλλά με ελάχιστη πειθαρχία. Η παρουσία του στην Τσέλσι συνέπεσε με την καλύτερη περίοδο του συλλόγου και στις 6 γεμάτες σεζόν του στην Τσέλσι, κέρδισε τα πάντα. Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ από εγχώριους τίτλους, Τσάμπιονς λιγκ το 2012 και Γιουρόπα Λιγκ το 2013.

Παρεμπιπτόντως 2 φορές κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου γκολ της σεζόν για την Τσέλσι. Την περίοδο 2010-11 (το γκολ απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι) και την περίοδο 2011-12 (το γκολ απέναντι στην Μπαρτσελόνα).

Γκάβιν Πίκοκ (κεντρικός μέσος)  
Μέτρησε περισσότερες από 100 εμφανίσεις σε τρία χρόνια παρουσίας στο Δυτικό Λονδίνο. Έμεινε γνωστός για τα γκολ που πέτυχε και στις 2 νίκες επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την περίοδο 1993-94. Ουσιαστικά ήταν κάτι σαν ο Φρανκ Λάμπαρντ της εποχής του. Μέσος με ικανότητα στο σκοράρισμα.
Αλά η ζωή του μετά το ποδόσφαιρο έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Αφού ήταν σχολιογράφος στο Euro 2008, μετακόμισε στη συνέχεια στον Καναδά για να γίνει υπουργός και μέσω των κοινωνικών του μέσων, ενημερώνει για κάποιες ενέργειες που κάνει. Ακόμη  είναι πάστορας στην εκκλησία Calvary Grace στο Κάλγκαρι.

Συχνά μοιράζεται με το κοινό του, κάποιες θεωρίες που έχει για τη ζωή. «Μην ανησυχείτε. Δεν έχουμε χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων. Ποτέ δεν είχαμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Ο Θεός ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο έλεγχος των πραγμάτων!».

Ντάμιεν Νταφ (δεξιός ακραίος επιθετικός)
Έπαιξε μόλις 3 σεζόν στην Τσέλσι, αλλά πρόλαβε να μετρήσει 125 εμφανίσεις και 4 τίτλους, μεταξύ αυτών τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα του 2005 και του 2006, με προπονητή τον Μουρίνιο.

Ταίριαξε απόλυτα στο 4-3-3 του Πορτογάλου και ήταν πάντα η πρώτη επιλογή στο ένα άκρο, με τον Άριεν Ρόμπεν, όταν ήταν καλά, στο άλλο.

Φλοράν Μαλουντά
Έφτασε στα 27 του χρόνια στην Αγγλία, αλλά αποδείχθηκε βασικός παράγοντας στην ομάδα που κέρδισε τον τίτλο του με τον Κάρλο Αντσελότι το 2010. Εκείνη τη χρονιά είχε 12 γκολ κα 8 ασίστ.

Ειδικά αυτή τη σεζόν η προσφορά του υποτιμήθηκε, εξαιτίας της καλύτερης ποδοσφαιρικής σεζόν του Ντιντιέ Ντρογκμπά (44 ματς-37 γκολ) και εξαιτίας των 20 τερμάτων που πέτυχε ένας μέσος, ο Φρανκ Λάμπαρντ, ένα ρεκόρ στην Πρέμιερ Λιγκ, που παραμένει μέχρι σήμερα.

Μαρκ Στέιν (επιθετικός)
Ο Μαρκ Στέιν δεν είναι ίσως το πιο λαμπερό όνομα που ηγήθηκε της επίθεσης της Τσέλσι στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά βοήθησε όταν η ομάδα του τον χρειαζόταν περισσότερο.
Ο γεννημένος στη Νότια Αφρική επιθετικός μπορεί να ήταν παίκτης της Τσέλσι για πέντε χρόνια, αλλά ήταν η σεζόν 1993/94 που του δίνει διακιωματικά αυτή τη θέση στην 11αδα ή για να είμαστε απόλυτα ακριβείς ένα διάστημα 5 εβδομάδων αυτής της σεζόν.
Ήταν τα τέλη Δεκεμβρίου 1993, η Τσέλσι είναι στη ζώνη υποβιβασμού και χωρίς νίκη σε 11 παιχνίδια, φιλοξενεί την τέταρτη της βαθμολογίας Νιουκάστλ και έχει απόλυτη ανάγκη  βαθμών.

Η Τσέλσι επικράτησε 1-0 με τον Στέιν να πετυχαίνει το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης που ήταν το 2ο με τη φανέλα της Τσέλσι. Συνέχισε να βρίσκει δίχτυα με συνέπεια σκοράροντας για 7 σερί παιχνίδια, βοηθώντας τους Λονδρέζους να συλλέξουν 11 βαθμούς σε αυτό το διάστημα και να απομακρυνθούν οριστικά από την επικίνδυνη ζώνη.

TAGS
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟChelsea - Ποδόσφαιρο