Η εκρηκτική Σοφία Λόρεν μάγεψε τους άνδρες, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι αγαπούσε το ποδόσφαιρο και τους…πρωταγωνιστές του.
Στις 20 του Σεπτέμβρη θα κλείσει αισίως τα 85 της χρόνια.
Μπορεί να μην αποτελεί σήμερα το «σύμβολο του σεξ» όπως ήταν πριν λίγα (ή πολλά για να είμαστε και πιο ακριβείς) χρόνια, αλλά είναι δεδομένο ότι ο χρόνος την σεβάστηκε και με το παραπάνω.
Η γυναίκα που άρχισε την καριέρα της παιδί ακόμα στα κακόφημα μπαρ της Νάπολι κρατώντας παρέα στους Αμερικανούς στρατιώτες που είχαν πάει να απελευθερώσουν την πατρίδα της από τον Μπενίτο Μουσολίνι δεν χάθηκε στα σκοτεινά μέρη της πόλης.
Εκτοξεύτηκε και έλαμψε εκτυφλωτικά σε σινεμά. Όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ. Ήταν δεδομένο ότι κάποτε είχε όλο τον κόσμο στα πόδια της. Και τους άντρες επίσης.
Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τη σχέση της με το ποδόσφαιρο. Όχι μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό. Στα χρόνια της μεγάλης ακμής της οι ποδοσφαιρικοί σταρ δεν ήταν τόσο διάσημοι για να την προσελκύσουν.
Η αλήθεια είναι όμως ότι κάποιες εφήμερες σχέσεις με ποδοσφαιριστές είχε. Αν και δεν είναι αυτό ακριβώς το αντικείμενο της ιστορίας μας.
Η ίδια έχει δηλώσει οπαδός της Νάπολι κι ο Ντιέγκο Μαραντόνα την είχε επικαλεστεί στο παρελθόν για τα δικά της προβλήματα με την εφορία. Η Λόρεν τελικά αθωώθηκε. Ο Ντιέγκο όχι. Άσχετο κι αυτό.
Πριν όμως δηλώσει πιστή των «παρτενοπέϊ», υποστήριζε μια άλλη ομάδα, μικρότερης κατηγορίας και διόλου διάσημη. Την Ποτεντάνα 1902 που τώρα πια δεν υπάρχει. Είχε έδρα το Ποζουόλι και θεωρείται η τρίτη παλαιότερη ομάδα στη Νότια Ιταλία. Στη συνέχεια η σχέση της με το ποδόσφαιρο έγινε κινηματογραφική.
Το 1951 ως Σοφία Λοζάνο έπαιξε στην ταινία «Μιλανέζοι δισεκατομμυριούχοι». Ο σκηνοθέτης Μαρίνο Τζιρολάμι παρουσιάζει τον φανατισμό που επικρατεί σε ένα ντέρμπι της Ίντερ με τη Νάπολι. Το έργο είναι σάτιρα, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έγινε επιτυχία και δεν άντεξε στο χρόνο.
Δύο χρόνια αργότερα ο Αντόν Τζούλιο Μανιάνο γυρίζει τη ταινία «La Domenica Della Buona Gente». Αποτελείται από τρεις διαφορετικές ιστορίες. Η πρώτη στο φόντο ενός αγώνα της Ρόμα με τη Νάπολι και τις ελπίδες ενός ποδοσφαιριστή να γίνει προπονητής.
Η δεύτερη αφορά ένα παίκτη που του αρέσει να τζογάρει στ’ αποτελέσματα των ποδοσφαιρικών αγώνων και η τρίτη μια ιστορία ενός τύπου που εγκαταλείπει την έγκυο φίλη του κι αυτή θέλει να τον σκοτώσει. Την ταινία σώζει η μουσική του Νίνο Ρότα.
Το 1989 η Σοφία Λόρεν επέστρεψε δυναμικά στο ποδόσφαιρο. Όχι για να παίξει σε κάποια ταινία με θέμα το ποδόσφαιρο, αλλά για να συμμετάσχει στο γκαλά της κλήρωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου που έγινε το 1990 στην πατρίδα της. Ειρωνεία.
Η Ιταλία όχι μόνο έχασε το Κύπελλο που το θεωρούσε σίγουρο, αλλά είχε κι ένα εκ μεταγραφής Ναπολιτάνο που δίχασε τη χώρα. Τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Η τεράστια Σοφία Λόρεν μπορεί να έπαιξε ελάχιστα στο… ποδοσφαιρικό γήπεδο ή με τους πρωταγωνιστές του, αλλά είναι βέβαιο ότι εκατομμύρια φίλαθλοι μετά τη μυσταγωγία του γηπέδου, το απόγευμα της Κυριακής πήγαιναν στον κινηματογράφο το βράδυ για να τη δουν στο άσπρο πανί.