Πανδημία, μάσκες, πόλεμοι, οικονομική και φυσική καταστροφή, ρατσισμός, ξεπεσμός των ηθών και των αξιών, σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι που στο καλό πάει αυτός ο κόσμος.
Ομολογώ ότι σήμερα δεν κάνω κέφι να γράψω για κάτι αθλητικό.
Αυτός ο «βομβαρδισμός» αρνητικότητας, σε όποιο μέσο κι αν κοιτάξεις, στις ειδήσεις, στα δίκτυα όλου του κόσμου, κάποια στιγμή σε κάνει ν’ αγανακτήσεις. Θλίψη…
Από την άλλη ίσως φταίει και το ότι διάβασα ποίηση χτες, κάποια βιβλία που ξεφύλλισα και μου ήρθε κάπως…
Θέλω απλά να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου, να καταθέσω κάποιους στίχους, έτσι για να τα μοιραστώ μαζί σας. Ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα.
Όταν βρεις ποιος είσαι και καταλάβεις πως δεν είσαι το παν τότε συμπεριφέρεσαι σωστότερα.
Κρατάς πάντα το κεφάλι ψηλά, αλλά όχι πολύ υψηλά. Και μετράς τα λόγια σου. Εκεί που έβαζες 15 λόγια και η ζυγαριά μόλις λύγευε, στην εποχή αυτή βάζεις πέντε λόγια μονάχα και η ζυγαριά βαραίνει ασήκωτα.
Παπαρολόγοι κάθε είδους παντού. Γνώστες, παντογνώστες, ειδικοί επί παντός επιστητού.
Κανείς δεν κατανοεί ότι το μήλο της γνώσης είναι δαγκωμένο. Το μήλο της ζωής είναι αδάγκωτο ρε χαϊβάνια. Περίεργο βέβαια είναι αυτό. Θα νόμιζε κανείς το αντίθετο…
Από την άλλη, εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί όλους και δεν απασχολεί κανένα, είναι ότι ζούμε με δανεικά στην κυριολεξία και δεν κερδίζουμε την ζωή μας.
Μας ζουν. Αν δεν το καταλάβουμε, αν δεν το εμπεδώσουμε αυτό ως τα τρίσβαθα της ψυχής μας, δεν θα έχουμε καταλάβει τίποτε.
Κανένας άνθρωπος που ζει με δανεικά δεν είναι της προκοπής. Το ίδιο κανένας λαός ή κράτος…
Άπαντες θεωρούν εαυτούς σωστούς και αναντικατάστατους. Ένα να ξέρετε. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να πλάσουμε αναντικατάστατους ανθρώπους.
Προτού η ζωή χαθεί, παρηγορήθηκε ήδη. Προτού λείψει ένα ποδάρι, άλλο πατάει την γη…
Ρατσισμός από την άλλη, τι μαλακία Θεέ μου συγχώρα με…
Αντί να υπερηφανεύεσαι λογαριάζοντας τον εαυτό σου άσπρο και τους άλλους μαύρους, καλύτερα να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο ξεθωριασμένο απόλυτα. Ένας άνθρωπος εξευτελίζεται ή καλυτερεύει όλος μαζί. Όλοι μαζί.
Το μαύρο του γείτονα να σε μαυρίσει, το άσπρο το δικό σου ασπρίζει τον γείτονα.
Αυτό που θα κάνεις στην ζωή σου δεν πρέπει να το διαλέξεις εσύ, πρέπει να σε διαλέξει εκείνο.
Άρα είναι πασιφανές ότι η μαλακία είναι επίκτητη. Και ανίκητη.
Μάχη για την πίστη, Εκκλησία εναντίον Κράτους κι επιστημόνων. Να κοινωνήσεις, όχι να μην κοινωνήσεις. Να φιλήσεις τον σταυρό, όχι να μην τον φιλήσεις.
Στο πυρ το εξώτερον οι μαθητές στη Νάξο.
Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού είπε ο Μαρξ.
Το όπιο του λαού είναι η επανάσταση κι όχι η θρησκεία είπε η Σιμόν Βέϊλ.
Τι λέω εγώ;
Το πρώτο μάθημα για αρχάριους. Το δεύτερο, μάθημα για προχωρημένους.
Δύσκολο να το κατανοήσεις βέβαια αν περνάς όλη μέρα στα social media, βλέποντας ξέκολα, αν ποστάρεις τι έφαγες, που πήγες και τι ήπιες.
Που να ήξερε κι ο Κολοκοτρώνης…
Διότι είναι κακό να ζεις μόνο με ιδέες κι ακόμη χειρότερο κακό είναι να ζεις με μια και μοναδική ιδέα, όπως κάνουν οι επαναστάτες στην εποχή μας.
Τα πάντα έχουν να κάνουν με την έλλειψη της αλήθειας.
Την αλήθεια να παραδεχτούμε ποιοι και τι είμαστε.
Οι λαοί, πιο παλιά εννοώ κι όχι για τα τωρινά πρόβατα, ποτέ δεν φοβήθηκαν την αλήθεια. Οι Κυβερνήτες την φοβούνται μόνιμα.
Στέρεψε η πίστη λένε κάποιοι.
Η πίστη δεν στερεύει ποτέ λέω εγώ, απλά γιατί ποτέ δεν στερεύει το άγνωστο.
Υπάρχουν άνθρωποι που προχωρώντας σε βάθος μέσα τους συναντούν το τίποτε. Και υπάρχουν άλλοι που κάνουν το ίδιο και συναντούν τον Θεό.
Οι πρώτοι απλά σταματούν στο εγώ τους. Οι δεύτεροι γνωρίζουν τον εαυτό τους.
Κι αν δεν πιστεύετε εμένα, πιστέψτε τον Σωκράτη. Γνώθι εαυτόν έλεγε πριν κάποιες χιλιάδες χρόνια.
Αυτά.
Συγνώμη για σήμερα.
Υπόσχομαι ότι από αύριο θα επιστρέψω στις μεταγραφές της Μπαρτσελόνα, γιατί ο Νεϊμάρ έβαψε τα μαλλιά του ξανθά με ανταύγειες και αν πάνε καλά οι κοιλιακοί του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Στα σοβαρά πράγματα δηλαδή…