Στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι θέμα, επιλογών και μαθηματικών ακολουθιών.
Είτε πρόκειται για μία αποτυχία είτε πρόκειται για μία επιτυχία, ο δρόμος έχει “χαρακτεί” από κάποιες αποφάσεις.
Ο Άρης βρίσκεται στην 1η θέση του πίνακα της βαθμολογίας μαζί με τον Ολυμπιακό, κάτι που για πολλούς λίγους μήνες πριν φαινόταν τρελό, ανέφικτο, ακόμα και εκτός λογικής.
Όμως οι διοικούντες την ομάδα πήραν κάποιες αποφάσεις που, όπως έγραψα και πιο πάνω, “χάραξαν” τον δρόμο.
Ο Ένινγκ, το κακό κλίμα και η έλλειψη βελτίωσης
Με τον Ένινκγ ο Άρης παρουσίασε ένα καλό πρόσωπο, έκανε κάποια καλά παιχνίδια, όμως φαινόταν πως κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά.
Το έβλεπες στα πρόσωπα των παικτών και λίγο καιρό μετά το έβλεπες και εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Ότι το κλίμα είχε χαλάσει ήταν ξεκάθαρο, επίσης η ομάδα δεν έβγαζε νέα στοιχεία στο παιχνίδι της, είχε έναν τρόπο παιχνιδιού που όμως δεν ήταν αρκετός για να της δώσει το κάτι παραπάνω.
Οι δρόμοι Άρη και Ένινγκ χωρίζουν κι αυτή είναι μία σημαντική απόφαση για την αλλαγή στην ομάδα. Στη συνέχεια δόθηκε με μεταγραφή ο Φετφατζίδης, μία ακόμη απόφαση πολύ σημαντική, αρχικά γιατί ο Άρης έβαλε στα ταμεία του ένα σημαντικό ποσό με το οποίο κινήθηκε μεταγραφικά, ενώ απαλλάχτηκε από έναν ποδοσφαιριστή που ναι μεν του έδινε φαντασία, του έκοβε όμως πολύ σε ταχύτητα. Σε μαχητικότητα, σε πρέσινγκ. Στοιχεία άκρως απαραίτητα για το σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Ο ερχομός του Μάντζιου και η μεγάλες αλλαγές.
Ο ερχομός του Μάντζιου, προπονητή που εξελίσσεται και βελτιώνεται από ομάδα σε ομάδα, αλλά και η παρουσία του Θωμά Ναζλίδη στα αποδυτήρια, δημιουργούν στον Άρη ένα κλίμα που θυμίζει “γροθιά“.
Σημαντικό για να ξεκινήσει το “χτίσιμο” μίας νέας ομάδας.
Ο Άκης Μάντζιος και οι συνεργάτες του βάζουν πολλά νέα στοιχεία στο παιχνίδι του Άρη, δύο απ’ αυτά πολύ σημαντικά. Το ένα είναι η πίεση σε όλο το γήπεδο, ακόμη κι αν είναι μπροστά στο σκορ, το πάθος σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας, διάθεση που έβγαλε στο ματς με τον Παναιτωλικό και ο Δημήτρης Μάνος στην επίθεση. Το δεύτερο στοιχείο είναι η αξιοπιστία στα αμυντικά χαφ, τους κεντρικούς αμυντικούς και στον τερματοφύλακα.
Ο Αυστραλός Τζέγκο, είναι εξαιρετικός στα ανασταλτικά του καθήκοντα, ενώ δίπλα του είναι ο άκρως δημιουργικός Ματίγια. Συνδυασμός ιδανικός, πίσω τους ο Μπεναλουάν και ο Ροζ προσφέρουν σταθερότητα και δύναμη, ενώ στο τέρμα ο νεαρός Σιαμπάνης δείχνει πως έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Σίγουρα έχει καταπληκτικά στοιχεία, κάνει κάποια λάθη κυρίως εξαιτίας της απειρία του, όμως με τον Πλαβούκο προπονητή το μόνο σίγουρο είναι πως θα έχε ανοδική πορεία.
Θυμίζω πως ο εξαιρετικός προπονητής τερματοφυλάκων του Άρη, έχει “βγάλει” τους Πασχαλάκη, Τσιντώτα, Μπάρκα και Αθανασιάδη μόλις τα τελευταία χρόνια.
Στα άκρα της άμυνας ο Άρης πρόσθεσε τον Σάκιτς που στο Αγρίνιο δεν έκανε ούτε μισό λάθος και δεν έχασε ούτε μισή μονομαχία, ενά από την άλλη πλευρά ο Μάντζιος αναγέννησε τον Σούντγκρεν που πραγματικά σκέφτομαι πώς γίνεται να μην τον υπολόγιζε ο Ένινγκ.
Μεσοεπιθετικά ο Άρης έχει μία 5άδα ποδοσφαιριστών ικανών να κάνουν ζημιές.
Μπρούνο Γκάμα, Ματέο Γκαρσία, Σιάντε Σίλβα, Μπερτόγλιο και Μαντσίνι είναι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές, αλλά και μαχητές σε κάθε φάση, από την ημέρα που ο Μάντζιος βρέθηκε στο τιμόνι της ομάδας.
Στην κορυφή ο Μάνος και ο Λόπεθ είναι δύο ποδοσφαιριστές που απλά θέλουν το γκολ για να… ξεκλειδώσουν. Όμως ο επιθετικός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο το γκολ. Χρειάζεται κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του και ο Μάνος, αλλά και ο Λόπεθ τα δίνουν. Όταν έρθει και το γκολ θα αποκτήσει ο Άρης ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από τη μέση και μπροστά.
Στο ματς με τον Παναιτωλικό ο Άρης είχε διαστήματα που έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο, αλλά και διαστήματα που δεν το έβγαινε το πλάνο.
Όμως έμεινε πιστός σε αυτό.
Άλλωστε έπρεπε να βρεθεί ρυθμός μετά από 25 μέρες που είχε να παίξει ποδόσφαιρο η ομάδα.
Το σημαντικότερο όμως για τον Άρη είναι η εικόνα του στα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα. Με το παιχνίδι στο 0-1, ήξερε πως ο Παναιτωλικός θα έκανε τα πάντα για να φτάσει στην εστία του Σιαμπάνη.
Οι παίκτες όμως του Μάντζιου, έκαναν πράξη τις οδηγίες και τις προτροπές από τον πάγκο “τώρα αρχίζει το ματς”, φώναξαν και οι παίκτες “λύσσαξαν” μέχρι και τη λήξη. Πίεσαν δίχως αύριο, πήραν τη μπάλα στα πόδια τους κι έβαλαν στον αγώνα και στον χρόνο που έμενε τους δικούς τους κανόνες. Δεν κλείστηκαν πίσω να “σκοτώνουν” μπάλες, δεν έδωσε ούτε μισό μέτρο στον Παναιτωλικό να κάνει πράξη αυτό που είχε στο μυαλό του.
Τα τελευταία δέκα λεπτά του αγώνα στο Αγρίνιο για τον Άρη, ίσως σε μία γενική εικόνα να είναι και σημαντικότερα από τους τρεις βαθμούς της νίκης.
Έδειξαν νοοτροπία και μέταλλο ομάδας που θέλει να παραμείνει στην κορυφή. Εξάλλου του είπαν όλοι στις δηλώσεις τους στο τέλος, δεν είναι βάρος η πρώτη θέση, αλλά κίνητρο για τη συνέχεια.