Ένα στοιχείο έλειψε μονάχα από τον Ολυμπιακό στο Περιστέρι, απέναντι στον Ατρόμητο: το κρύο αίμα μπροστά στην εστία του αντιπάλου. Η ομάδα του Μαρτίνς είχε καταπληκτικό ρυθμό για τουλάχιστον 70 λεπτά, δημιούργησε καθαρές ευκαιρίες για να αποφύγει τα καρδιοχτύπια στο φινάλε, που έρχονται αυτόματα όταν ένα ματς είναι στο “εύθραυστο” 1-0, όμως αποδείχθηκε αρκετές φορές βιαστική κι επιπόλαια απέναντι στον (εξαιρετικό) Μανδά κι αυτό της στέρησε τη δυνατότητα να πάρει μια ευρεία νίκη.
Το σκηνικό αυτό έχει βεβαίως κι ανάποδη ανάγνωση: όταν κερδίζεις εκτός έδρας μια εξαιρετική ομάδα όπως ο Ατρόμητος (η οποία έχει κάνει τόσες και τόσες ζημιές μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα) και την ίδια στιγμή έχεις παράπονα από τον εαυτό σου, αυτό επιβεβαιώνει τα υψηλά στάνταρ που έχεις θέσει.
Οι φιλοξενούμενοι φρόντισαν να δείξουν με το καλησπέρα τις διαθέσεις τους στο Περιστέρι. Ο Ατρόμητος ήθελε να παγώσει τον ρυθμό, χωρίς όμως να κλειστεί στην περιοχή του, όμως ο συνδυασμός ενέργειας κι ικανότητας στο ομαδικό παιχνίδι, που για ένα ακόμα παιχνίδι χαρακτήρισε τον Ολυμπιακό, αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο γι’ αυτούς.
Το μήνυμα λοιπόν στάλθηκε νωρίς, με ευκαιρίες όπως η παραπάνω με πρωταγωνιστή τον Ελ Αραμπί, με το νερό στο αυλάκι να μπαίνει για τους πρωταθλητές στην τελευταία φάση του ημιχρόνου.
To παιχνίδι είχε νεύρο κι ένταση, στοιχεία που απογείωσαν το θέαμα, όχι όμως πάντοτε εντός των ορίων.
Οι “ερυθρόλευκοι” ξαναπάτησαν τέρμα το γκάζι γύρω στα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου, όμως το 2-0 δεν ήρθε ποτέ.