Εκ προοιμίου το έργο του ήταν πολύ δύσκολο. Αναλαμβάνοντας το καλοκαίρι την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, ο Πέδρο Μαρτίνς έπρεπε να δημιουργήσει από την αρχή ένα σύνολο το οποίο θα αποκτούσε ξανά ελκυστική αγωνιστική ταυτότητα. Ουσιαστικά, έφτιαχνε μία νέα ομάδα, αφού μετά την περσινή αποτυχημένη χρονιά, είχε αλλάξει σε μεγάλο ποσοστό το δυναμικό των «ερυθρόλευκων».
Άνθρωπος χαμηλών τόνων που προτιμάει να μιλάει με τη δουλειά του, ο Πορτογάλος τεχνικός άρχισε να αφιερώνει κάθε ημέρα του στον Ολυμπιακό. Πρώτα για να γνωρίσει τους ποδοσφαιριστές του και έπειτα για να μπορέσει να τους ταιριάξει, ώστε να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο στους προκριματικούς γύρους του Europa League. Η είσοδος στους ομίλους ήταν το πρώτο στοίχημα της χρονιάς.
Είναι αλήθεια πως αρχικώς στηρίχθηκε στην πλειοψηφία των παικτών τους οποίους είχε κοντά του από την έναρξη της προετοιμασίας. Τα επόμενα μεταγραφικά αποκτήματα αποφάσισε να τα εντάξει σταδιακά στην ομάδα του. Για το λόγο αυτό στην αρχή της περιόδου κατηγορήθηκε για μη αξιοποίηση του συνόλου του ρόστερ. Αποδείχθηκε πως ήταν βιαστική κριτική και χωρίς βάση .
Ωστόσο, ήξερε τον τρόπο για να ενσωματώσει τις τελευταίες μεταγραφές. Ήθελε χρόνο προκειμένου να τους μάθει τα θέλω του και να τους ρίξει στη μάχη. Στους επικριτές του θύμισε το πως κύλησε η δεύτερη θητεία του Μιραλάς στον Ολυμπιακό. Τον προηγούμενο χειμώνα, ο Βέλγος άφησε την Έβερτον και από το αεροδρόμιο κατέληξε στον αγωνιστικό χώρο με την ερυθρόλευκη φανέλα. Φανερά ανέτοιμος, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες.
Για τον Μαρτίνς δε φθάνει ένας παίκτης να διαθέτει όνομα προκειμένου να παίξει. Πρέπει να αποδεικνύει στις προπονήσεις πως είναι έτοιμος, σωματικά και πνευματικά. Στοιχεία τα οποία δεν διέκρινε στον Γιάγια Τουρέ. Αντιθέτως, μόλις τα εντόπισε στον Γκιλιέρμε, τον έκανε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της ενδεκάδας, με αποτέλεσμα τις τελευταίες εβδομάδες ο έμπειρος αμυντικός μέσος να είναι εκ των κορυφαίων παικτών του Ολυμπιακού.
Ο Πορτογάλος προπονητής δουλεύει πολύ. Προετοιμάζει κάθε παιχνίδι με μεγάλη προσοχή. Δεν έχει στεγανά και προσεγγίζει κάθε αγωνιστική υποχρέωση με μοναδικό τρόπο. Ανάλογα με τις απαιτήσεις της, αξιοποιεί και το υλικό του. Για παράδειγμα, στη Ξάνθη δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τον Ελαμπντελαουί σε ρόλο εξτρέμ, ενώ με την Μίλαν έβαλε τον Τοροσίδη σε έναν ελεύθερο ρόλο στο γήπεδο προκειμένου να βοηθήσει με τα τρεξίματά του στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.
Η διοίκηση του Βαγγέλη Μαρινάκη τον εμπιστεύθηκε και τον υποστήριξε στις πρώτες κλειστές στροφές της περιόδου. Ο κόσμος ακόμη και σε δύσκολες βραδιές, του πρόσφερε θερμό χειροκρότημα, διότι βλέπει πως με πολλή δουλειά δημιουργεί κάτι πολύ καλό. Μετά από καιρό ένας προπονητής εμπνέει και χαίρει της εκτίμησης όλων στις τάξεις του Ολυμπιακού. Τούτο αποτελεί το θεμέλιο λίθο της επιτυχίας μίας ομάδας. Η εμπιστοσύνη σε βάθος χρόνου μπορεί να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ακόμη και αν σε κάποια σημεία της διαδρομής δεν επιτευχθούν οι στόχοι.