Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΛΑΒΑΝΗ
H στέρηση της χαράς του παιχνιδιού, της προπόνησης, της αθλητικής άμιλλας και της επαφής με την μπάλα του μπάσκετ, αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν για όλους τους παίκτες και τις παίκτριες των ακαδημιών μπάσκετ, την μεγαλύτερη ψυχολογική, πρωτίστως και αθλητική επίπτωση, δευτερευόντως. Το ίδιο βεβαίως, συνέβη και για όλα τα ομαδικά αθλήματα που διεξάγονται σε κλειστά γήπεδα και στα οποία έχει μπει το «λουκέτο», λόγω της πανδημίας, καθώς η εξάσκηση και η άθληση, χωρίς την μπάλα, δεν είναι, απλά υποκατάστατο της κανονικής προπόνησης, αλλά ύστερα από τον πρώτο μήνα της καραντίνας που άρχισε στις 7 Νοεμβρίου 2020, εξελίχθηκε και σε «αγγαρεία». Αυτονόητα, δεν υπάρχει σύγκριση της ατομικότητας όλων των αθλημάτων του στίβου κι άλλο τα ομαδικά αθλήματα, όπως το μπάσκετ.
Από τον μικρότερο παίκτη μπάσκετ της ομάδας-μίνι μέχρι τον παίκτη της εφηβικής ομάδας που ενηλικιώνεται το 2021 και «αποχαιρετά» την ακαδημία μπάσκετ που έμαθε μπάσκετ, η ψυχολογική και αθλητική «απομόνωση» ήταν δυσβάσταχτη και ουδέποτε έγινε αποδεκτή από τα παιδιά που περίμεναν, κάθε εβδομάδα, το «άνοιγμα» του αθλητισμού και του μπάσκετ. Αλλά και τώρα που επετράπησαν οι προπονήσεις για την επανέναρξη των πρωταθλημάτων της Α2 ανδρών και της Α1 γυναικών, οι ακαδημίες μπάσκετ όλων των συλλόγων παραμένουν ανενεργές και τα χιλιάδες παιδιά έχουν αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για να πιάσουν την «πορτοκαλί» μπάλα ξανά στα χέρια τους, να κάνουν προπόνηση, να παίξουν σε τουρνουά, μέχρι το τέλος της φετινής, αγωνιστικής σεζόν που δίνεται κάθε χρόνο, τον Ιούνιο.
Υπάρχουν και πιο άμεσα «χαμένοι» της πανδημίας που δεν είναι άλλοι από τους παίκτες των εφηβικών ομάδων, οι οποίοι στις αρχές Ιουνίου, θα δώσουν τις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Αν, δεν είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν μπόνους μορίων από την συμμετοχή τους σε παιδικές ομάδες που έφτασαν σε τελικές φάσεις των πανελληνίων πρωταθλημάτων ή στην πρώτη χρονιά της θητείας τους στην εφηβική ομάδα (πέρυσι) με την ίδια επιτυχία, η παύση των παιδικών και των εφηβικών πρωταθλημάτων στην περίοδο 2020-21, τους αφαιρεί την τελευταία ευκαιρία.
Η ΕΟΚ έχει προετοιμάσει ένα χρονικό πλάνο για την διεξαγωγή των τελικών φάσεων των εφήβων και των νεανίδων, ακόμα και για τον ερχόμενο Αύγουστο και αφού τα παιδιά θα έχουν ολοκληρώσει τις πανελλήνιες εξετάσεις τους, αλλά θα πρέπει να υπάρξουν πρωταθλήτριες ομάδες από τα πρωταθλήματα των ενώσεων και να συμμετάσχουν στις τελικές φάσεις.
Στα πρωταθλήματα Παίδων και Εφήβων, μόλις, οι τρείς πρώτες αγωνιστικές…πρόλαβαν και διεξήχθησαν μέχρι τις 7 Νοεμβρίου. Εκ τότε η μπάλα του μπάσκετ είναι «κολλημένη» πάνω στο παρκέ, τα διχτυάκια των καλαθιών είναι ανέπαφα και όλος ο κόσμος της παραγωγικής διαδικασίας του, «κλειδωμένος» και «οπλισμένος» με υπομονή και αναμονή για την επόμενη ημέρα.
Στο οικονομικό σκέλος των ανενεργών ακαδημιών, οι απώλειες είναι δεδομένες και η «μαύρη τρύπα» των ταμείων τους, είναι μεγαλύτερη για τους συλλόγους που είχαν πληθώρα παιδιών και αντίστοιχων συνδρομών. Μια πρώτη εκτίμηση σε αριθμούς, είναι ότι οι σύλλογοι που είχαν μέχρι και 400-600 παιδιά, έχουν απωλέσει μόνο από τις ακαδημίες μπάσκετ το 30% από τα γενικά έσοδα τους.
Κωνσταντώνης: «Τα παιδιά…παρακαλούσαν να κάνουν
«Είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση, δύσκολα διαχειρίσιμη από την πρώτη ημέρα που σταμάτησε κάθε λειτουργία των ακαδημιών και όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, είμαστε ανενεργοί στην καθημερινότητα μας. Το πρώτο πρόβλημα εντοπίζεται, χωρίς δεύτερη σκέψη, στα ίδια τα παιδιά κάθε ηλικίας» λέει στο Novasports.gr, o Θανάσης Κωνσταντώνης που είναι ο παλαιότερος προπονητής στην ακαδημία μπάσκετ του Πανιωνίου, έχει ταυτιστεί με τις περισσότερες αγωνιστικές επιτυχίες των ομάδων Παίδων και Εφήβων και διαθέτει μεγάλο ποσοστό στην δημιουργία της υποδομής μπάσκετ των «κυανέρυθρων».
«Η εικόνα των κλειστών εγκαταστάσεων, αν όχι με «σκοτώνει», με πληγώνει καθημερινά. Έχουν περάσει, διαχρονικά αμέτρητα παιδιά από την ακαδημία του Πανιωνίου και στα τρία γήπεδα που διαθέτει ο σύλλογος (Α. Βαρίκας, Α. Κορωναίος, ΛΑΝΣ) και αυτή η εικόνα της απόλυτης ησυχίας είναι βασανιστική, όταν στα αυτιά μας ηχεί ο χτύπος της μπάλας, οι εντολές των προπονητών και οι φωνές των παιδιών που προπονούνται. Υπήρχαν παιδιά που ζητούσαν επίμονα να έμπαιναν στην εγκατάσταση για να έκαναν, έστω και 20 σουτ και να έφευγαν. Δεν γινόταν, όμως, να γίνουμε παραβάτες των μέτρων κατά της πανδημίας. Δεν πέρασε καν η σκέψη να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία των παιδιών, όσο άκρατη κι αν ήταν η επιθυμία τους να βρισκόντουσαν στο κλειστό. Σημασία έχει να έχουμε τα παιδιά υγιή και κοντά μας από την επόμενη περίοδο, τηρώντας το πρωτόκολλο υγείας που θα δοθεί από την Πολιτεία. Η μπάλα του μπάσκετ στις ακαδημίες «ξεφούσκωσε», αλλά δεν… «έσκασε». Είναι αναγκαίο, όμως, να γίνει «restart» οργανωτικά και αγωνιστικά» λέει ο πρώην παίκτης του Πανιωνίου και της Δάφνης και συνεχίζει: «Τα παιδιά θα επιστρέψουν στο μπάσκετ, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε τον αριθμό και το ζητούμενο είναι η τήρηση των υγειονομικών προδιαγραφών από κάθε σύλλογο. Θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πειστικά και θετικά, η όποια ανησυχία και αβεβαιότητα των παιδιών και των γονέων τους για την περίπτωση κρουσμάτων του κορονοϊού, όταν κάνουν νέα εγγραφή και αρχίσουν οι προπονήσεις».
Ραχωβίτσας: «Δεν υπάρχει μπάσκετ εξ’ αποστάσεως, τεράστια «δίψας» επιστροφής
Το…σκηνικό «παύσης» κάθε αθλητικής δραστηριότητας, πλην των επαγγελματικών «λιγκών», ανάγκασε και την ακαδημία μπάσκετ του Παναθηναϊκού να προσαρμοσθεί στα πρωτόγνωρα δεδομένα.
«Ο αθλητισμός και φυσικά το μπάσκετ είναι το μοναδικό αντίδοτο σε κάθε άλλη λειτουργία που μπορεί να συνεχιστεί εξ’ αποστάσεως. Ανησυχώ για πιθανό εθισμό στην σκέψη των παιδιών ότι όλα μπορούν να γίνουν από τον υπολογιστή. Ο αθλητισμός χαρίζει ενέργεια σε κάθε παιδί που ασχολείται, είναι η εκτόνωση του από κάθε άλλη συνήθεια της καθημερινότητας του και του δίνει ενέργεια. Στην επόμενη ημέρα της ολοκληρωτικής αντιμετώπισης της πανδημίας, θα πρέπει να παύσει η εικονική πραγματικότητα. Αυτή η κατάσταση που βιώνουμε, δεν είναι η κανονικότητα του αθλητισμού και δεν μοιάζει καν με αυτή» υποστηρίζει ο Μιχάλης Ραχωβίτσας που είναι μέλος του τεχνικού επιτελείου της ανδρικής ομάδας του ΠΑΟ και προπονητής της περσινής ομάδας Παίδων που κατέκτησε και το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ποια είναι η ανησυχία του για την επόμενη ημέρα της πανδημίας στις ακαδημίες μπάσκετ;
«Υπάρχει μεγάλη «δίψα» επιστροφής. Η μόνιμη ερώτηση όλων των παιδιών είναι το πότε θα γυρίσουν στα γήπεδα και θα αρχίσουν προπονήσεις. Μπορεί κάποια παιδιά, όμως, να εμφανισθούν κουρασμένα από την απραξία. Να έχουν διάθεση και όρεξη να προπονηθούν, αλλά το σώμα και οι δυνάμεις τους να χρειαστούν σταδιακή αναπροσαρμογή στο σημείο που σταμάτησαν και ουσιαστικά είναι χρονικό διάστημα ενός χρόνου, περίπου. Τα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ, έχουν μεγάλη ανάγκη να ζήσουν κανονικά και πάλι».