Ο Δημήτρης Μελισσανίδης για μια ακόμα φορά «καρατόμησε» ποδοσφαιριστές που εμφανίζονται να μη συμφωνούν με τα οικονομικά ανταλλάγματα που τους προσφέρει η ΑΕΚ για την ανανέωση των συμβολαίων τους, αδιαφορώντας για το αν αποδυναμώνεται η ομάδα ή όχι.
Για τους… μπαχαλάκηδες που αλωνίζουν στο ΟΑΚΑ περιφέροντας τις μολότοφ λες και είναι το κασκόλ της ομάδας τους όμως τίποτα. Nada. Niente.
Έτσι μετά το -3 στο πρωτάθλημα θα έρθει στις 13 Δεκεμβρίου και μια καμπάνα από την UEFA που στην καλύτερη περίπτωση θα είναι κάποια ματς χωρίς θεατές και στην χειρότερη αποκλεισμός από την Ευρώπη.
Και το (ρητορικό) ερώτημα είναι ένα: Με αυτούς θα μπει σε 18 μήνες στην Αγιά Σοφιά;
Ο Ιβάν Σαββίδης είδε ένα τελικό στο Βόλο που στο… παρακάτι γλίτωσε ένα πιθανό τραγικό περιστατικό, αλλά επειδή σήκωσε την κούπα αποθέωσε τους οπαδούς της ομάδας του!
Είδε ένα ρολό χαρτί να του στερεί έναν τίτλο, ένα πιστόλι ευθείας βολής να χρησιμοποιείται στη Ν. Σμύρνη και χθες τη θύρα 4 να του υποδεικνύει ότι η Τούμπα είναι ΜΟΝΟ για τον ΠΑΟΚ κι όχι για την Εθνική ομάδα. Και παραμένει άφωνος. Άλαλος.
Κι επειδή «αν δώσεις θάρρος στον χωριάτη, θα σου ανέβει στο κρεβάτι» οι οργανωμένοι τον καλούν να βγάλει από… χθες επίσημη ανακοίνωση που θα λέει ότι δεν παραχωρεί την Τούμπα στην ΕΠΟ του Βαγγέλη Γραμμένου για την Εθνική.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης άλλαξε πέρυσι περισσότερους προπονητές από ποτέ και επισκέφθηκε το προπονητικό κέντρο του Ρέντη ακόμα πιο πολλές για να πει στους παίκτες του ότι «θα σας αλλάξω όλους». Και τους άλλαξε.
Αλλά εκείνους που εξακολουθούν να μεταβάλουν το Καραϊσκάκη σε «τοπίο στην ομίχλη» ή έχουν παραβατική συμπεριφορά σε κάποια παιχνίδια απλά τους παρακολουθεί, όπως ακριβώς και ο Μελισσανίδης με τον Σαββίδη.
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αφορά πλέον όλο και λιγότερους. Γιατί ενώ είναι το λαοφιλέστερο των αθλημάτων, οι λίγοι απομακρύνουν τους πολλούς και παίζουν μόνοι τους στις εξέδρες.
Σε όλη την Ευρώπη το ποδόσφαιρο προχωρά μπροστά. Νέα γήπεδα χτίζονται. Οι Λίγκες και οι Ομοσπονδίες οργανώνονται σε επίπεδα εταιρειών κολοσσών για να μπορούν να παράγουν θέαμα και χρήματα.
Φυσικά και τα επεισόδια υπάρχουν παντού. Βεβαίως και δεν σταματούν. Αλλά…
Οι παραβάτες συλλαμβάνονται και οι πόρτες των γηπέδων κλείνουν γι αυτούς.
Οι ρατσιστικές συμπεριφορές καταδικάζονται και περιθωριοποιούνται.
Για τα κρούσματα των χειραγωγημένων αγώνων και τις υποθέσεις ντόπινγκ επιβάλλονται ποινές.
Οι παράγοντες, οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές που κλέβουν την εφορία στις χώρες που δραστηριοποιούνται κάθονται στο σκαμνί και στο τέλος πληρώνουν όσα τους καταλογίζονται.
Στη χώρα μας η πορεία είναι σταθερά αντίστροφη.
Τα κρούσματα βίας εντείνονται. Οι παραβάτες σε όλα τα επίπεδα (παράγοντες, παίκτες, προπονητές, διαιτητές, οργανωμένοι οπαδοί) απολαμβάνουν μιας ιδιότυπης ασυλίας.
Η αστυνομία μοιάζει ανίκανη να κάνει σωστά τη δουλειά της και η εκάστοτε κυβέρνηση αλλάζει απλά τους νόμους, χωρίς να αναζητά την αιτία για τη ΜΗ εφαρμογή τους.
Πολλές φορές μάλιστα συνδιαλέγεται με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να κάθονται στο ίδιο τραπέζι μαζί της και πριμοδοτεί με δημόσιο χρήμα ανώνυμες εταιρείες, αποκτώντας δικαίωμα παρέμβασης στα δρώμενα του αθλήματος.
Και η γενική εικόνα παραμένει ίδια, απαράλλαχτη και τις περισσότερες φορές χειρότερη.
Γιατί εκτός από τις Κυριακές μας, τώρα έφτασαν να χαλάνε κι οι Τρίτες, οι Τετάρτες και οι Πέμπτες μας.