Mια σκληρή μα και βαθιά ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων, το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ ανεβαίνει στον Τεχνοχώρο Cartel, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη.  Οι χαρακτήρες του έργου αναγκαστικά σκληροί για να επιβιώσουν, ζουν σε ένα βρώμικο, αηδιαστικό κόσμο, η γλώσσα τους χυδαία πολλές φορές, οι σκηνές με σεξουαλικές στιγμές, αλλά και η κριτική που γίνεται για το...

Mια σκληρή μα και βαθιά ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων, το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ ανεβαίνει στον Τεχνοχώρο Cartel, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη. 

Οι χαρακτήρες του έργου αναγκαστικά σκληροί για να επιβιώσουν, ζουν σε ένα βρώμικο, αηδιαστικό κόσμο, η γλώσσα τους χυδαία πολλές φορές, οι σκηνές με σεξουαλικές στιγμές, αλλά και η κριτική που γίνεται για το κοινωνικό σύστημα, δεν έχουν τίποτε άσεμνο, ή διαφορετικό από τους συνήθεις διαλόγους μιας σκληρής πραγματικότητας. Με λίγα λόγια ο Στάινμπεκ αναφέρεται με απόλυτο ρεαλισμό για ο,τι συμβαίνει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ οι «βρώμικες» λεπτομέρειες είναι μέρος της μεγέθυνσης του Στάινμπεκ προς όφελος της Τραγωδίας, με στόχο τον «εκδημοκρατισμό» του τραγικού αυτού κόσμου.

Με αφορμή την παράσταση ο Βασίλης Μπισμπίκης μίλησε στο tvxs.gr για το έργο, το θέατρο, την κοινωνία που ζούμε κα το νέο του εγχείρημα.

Η εμπειρία του κραχ ενέπνευσε τον Στάινμπεκ να γράψει μία σειρά από έργα, ανάμεσά τους το «Άνθρωποι και Ποντίκια». Εσάς τι σας γοήτευσε στο κείμενο για να το ανεβάστε σε παράσταση;

Κατ’ αρχήν ο ίδιος ο Στάινμπεκ το μετέφερε στη σκηνή παρότι και το διήγημα είναι έτσι γραμμένο που εύκολα ανεβαίνει στο θέατρο όπως και ο ίδιος είχε δηλώσει. Εμείς στηριχθήκαμε στο θεατρικό. Με γοήτευσε η λιτή διήγηση και η απλή καθημερινή, σκληρή και σαρκαστική γλώσσα, με την οποία ο Στάινμπεκ κατορθώνει να αποδώσει την αγωνιώδη και συγκινητική προσπάθεια των ανθρώπων του μόχθου για επιβίωση. Οι ήρωες του Στάινμπεκ, τραγικές φιγούρες μιας άδικης ζωής, λιγομίλητοι, τρωτοί, στερούμενοι μόρφωσης, αλλά όχι και ονείρων, συγκρούονται, σε μια άνιση μάχη, με την πραγματικότητα, κάνοντάς μας κοινωνούς μιας ιδιαίτερης ανθρωπιάς και της διαφορετικότητας. Οι χαρακτήρες του έργου αναγκαστικά σκληροί για να επιβιώσουν, ζουν σε ένα βρώμικο, αηδιαστικό κόσμο, η γλώσσα τους χυδαία πολλές φορές, οι σκηνές με σεξουαλικούς υπαινιγμούς, αλλά και η κριτική που γίνεται στο κοινωνικό σύστημα, δεν έχουν τίποτε άσεμνο, ή διαφορετικό από τους συνήθεις διαλόγους μιας σκληρής πραγματικότητας.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr