Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς πιστεύει ότι «έγινε μηχανή» στη Γιουβέντους, χάρη στην ειδική πρπόνηση που έκανε με τον Καπέλο στα σουτ.
Ο Σουηδός επιθετικός πήγε στους «bianconeri» από τον Άγιαξ το 2004, αλλά τότε είχε αρκετές αδυναμίες.
«Στην αρχή, εκεί όπου μεγάλωσα, το κύριο μέλημα δεν ήταν ποιος σκοράρει, αλλά το ποιος είχε τις περισσότερες δεξιότητες, την καλύτερη τεχνική και αυτά τα στοιχεία τα έπαιρνα μαζί μου οπουδήποτε πήγα», δήλωσε ο Iμπραχίμοβιτς στο BBC Sport.
«Αυτό άλλαξε όταν πήγα στη Γιουβέντους. Ήμουν στον Άγιαξ, παίζοντας όμορφα. Είχα την πίεση, αλλά η υπόθεση γκολ ήρθε στην Ιταλία, με τον Καπέλο.
Όλα ήταν καινούργια για μένα. Η Γιουβέντους ήταν σαν «Ουάου, μεγάλη ομάδα, μεγάλοι παίκτες, μεγάλος προπονητής, μεγάλη ιστορία. Ιταλικό ποδόσφαιρο. Serie A. Ουάου!!!!»
Αυτό συνέβαινε όταν το ιταλικό ποδόσφαιρο βρισκόταν στην κορυφή και ήξερα ότι θα μείνω εκεί, έπρεπε να δουλέψω σκληρά, αλλά ένιωσα ότι ήμουν εκεί για έναν λόγο, ήμουν εκεί, επειδή ήμουν καλός. 
ΕΤΣΙ ΒΓΗΚΕ ΤΟ «ΊΜΠΡΑ»
«Από την πρώτη μέρα μετά την προπόνηση άκουσα τον Φάμπιο Καπέλο να φωνάζει «’Ιμπρα». Έτσι μου έμεινε αυτή η προσφώνηση στο μέλλον. Ο Λουτσιάνο (Μότζι) δεν ήξερε πώς να προφέρει το όνομά μου και έλεγε «Ίμπρα … εεε … Ίμπρα!». Τότε όλοι άρχισαν να με φωνάζουν « Ίμπρα».
Ο Καπέλο λοιπόν μου έδειξε έναν βοηθό του, έναν γέρο Ιταλό που έπαιρνε νεαρούς παίκτες από τις ακαδημίες και την 2η ομάδα και έκανα προπόνηση μαζί τους. Μου έδιναν πάσες και σκόραρα. Αυτό γινόταν κάθε μέρα για 30 λεπτά.
Μερικές φορές απλώς ήθελα να πάω σπίτι γιατί ήμουν κουρασμένος και δεν ήθελα να κάνω άλλες προσπάθειες για γκολ πια – δεν ήθελα να δω ούτε γκολ ούτε τον τερματοφύλακα.
Κάποιες φορές προσπαθούσα να γυρίσω σπίτι πριν από όλους τους άλλους, αλλά τότε άκουγα «Ίμπρα!» και ήξερα αμέσως τι ήταν. Ήταν η ώρα για σουτ, σουτ, σουτ, καλά σουτ, κακά σουτ!
Στο τέλος είχα γίνει μια μηχανή, βρισκόμουν σε θέση βολής και σκόραρα εύκολα. Κάτι πολύ δύσκολο βέβαια στην Ιταλία, όπου η θέση του επιθετικού είναι η πιο δύσκολη γιατί οι αντίπαλοι αμυντικοί ήταν τακτικά πολύ καλοί και βέβαια εκείνη την εποχή η Ιταλία είχε παίκτες παγκόσμιας κλάσης.
Θυμάμαι ένα παιχνίδι εναντίον των αμυντικών της Μίλαν, του Πάολο Μαλντίνι και του Αλεσάντρο Νέστα. Είχες μικρή πιθανότητα να σκοράρεις απέναντι τους, ίσως να έχεις μόνο μισή ευκαιρία, πόσο μάλιστα όταν διέθετε και τον Ντίντα, έναν τερματοφύλακα παγκόσμιας κλάσης.
O Ίμπρα, μαζί με τους Μπουφόν, Τουράμ
Εγώ όμως είχα την τύχη να προπονούμαι με παίκτες όπως ο Μπουφόν, ο Τουράμ και ο Καναβάρο. Δεν σου έμενε καλή αίσθηση με τέτοιους αντιπάλους. Αν τους περνούσες, είχες πόνους παντού. Οπότε, χρειαζόσουν πολύ δύναμη για να τους αποφύγεις και τελικά να προσπαθήσεις να σκοράρεις με αντίπαλο τον Μπουφόν. Με τέτοιες προπονήσεις και τέτοιους συμπαίκτες και αντιπάλους, απέκτησα την ικανότητα να σκοράρω. Βρισκόμουν στο κατάλληλο περιβάλλον».