Στις 17 Ιανουαρίου 1803, ένας νεαρός άνδρας με το όνομα Τζορτζ Φόστερ εκτελέστηκε στη φυλακή του Νιούγκεϊτ στο Λονδίνο. Είχε καταδικαστεί για τον φόνο της γυναίκας και του παιδιού του, εγκλήματα που ο ίδιος αρνήθηκε επίμονα ότι είχε διαπράξει, και για τα οποία, παρόλες τις καταθέσεις υπεράσπισης οι ένορκοι τον έστειλαν στην αγχόνη. Μάλιστα, είχαν αποφασίσει πως, όπως προέβλεπε ο νόμος για όσους είχαν διαπράξει ιδιαζόντως ειδεχθή εγκλήματα, αντί να ταφεί, η σορός του να καταλήξει στα χέρια φοιτητών ιατρικής ή κάποιου ερευνητή για τα πειράματά του. Η Αγγλία είχε ψηφίσει εξάλλου ήδη από το 1751 τον νόμο που επέτρεπε να χρησιμοποιούνται τα σώματα των εκτελεσμένων για πειραματικούς σκοπούς. Τα πειράματα αυτά παρουσιάζονταν και εν είδει παραστάσεων
στην κεντρική αίθουσα του αγγλικού Βασιλικού Κολεγίου των Χειρουργών.
Το σώμα του Φόστερ το διεκδίκησε με επιτυχία ο Ιταλός επιστήμονας Τζοβάνι Αλντίνι, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι μπορούσε να κατορθώσει το αδύνατο, να το φέρει πίσω στη ζωή. Ο Τζοβάνι Αλντίνι ήταν ανιψιός του Ιταλού φυσιολόγου Λουίτζι Γκαλβάνι, ο οποίος είχε ανακαλύψει ανακάλυψε το «ζωικό ηλεκτρικό ρεύμα» το 1780, όταν είδε ότι μπορούσε να κάνει τους μυς των νεκρών βατράχων να κινούνται με τη βοήθεια του ρεύματος. Από αυτόν αναπτύχθηκε ο τομέας του γαλβανισμού.
Με το άψυχο σώμα του Φόστερ μπροστά του, ο Τζοβάνι Αλντίνι και οι βοηθοί του άρχισαν να πειραματίζονται. Όπως αναφέρεται και στο δημοσίευμα του Conversation, η βρετανική εφημερίδα Times δημοσίευσε τότε: «Κατά την πρώτη εφαρμογή της διαδικασίας στο πρόσωπο, το σαγόνι του αποθανόντος εγκληματία άρχισε να τρέμει, οι γειτονικοί μύες ήταν τρομακτικοί και το ένα μάτι άνοιξε. Στο επόμενο μέρος της διαδικασίας, το δεξί χέρι σηκώθηκε και έσφιξε, και τα πόδια και οι μηροί τέθηκαν σε κίνηση. Φαινόταν σαν να ήταν έτοιμος να επανέλθει στη ζωή».
Μέχρι τη στιγμή που ο Αλντίνι πειραματίστηκε στον Φόστερ, η ιδέα ότι υπήρχε κάποια στενή σχέση μεταξύ ηλεκτρισμού και των διαδικασιών της ζωής διακινούνταν επί έναν αιώνα και αρκετοί επιστήμονες πειραματίζονταν με αυτήν. Ο Ισαάκ Νεύτωνας από τις αρχές του 1700. Το επόμενο αποφασιστικό βήμα στην μελέτη του Ηλεκτρισμού υπήρξε η ανακάλυψη των αγωγών και των μονωτών, από τον Άγγλο φυσικό και αστρονόμο Στίβεν Γκρέι.
Στη Γαλλία το 1746 ο κληρικός και φυσικός Ζαν Αντουάν Νολέ συγκέντρωσε γύρω στις 2.000 μοναχούς που έκαναν έναν κύκλο σε ακτίνα 1,6 χλμ συνδέοντάς τους με κομμάτια από σιδερένια καλώδια. Στη συνέχεια απελευθέρωσε μια μπαταρία των δοχείων Λέιντεν μέσω της ανθρώπινης αλυσίδας και παρατήρησε ότι κάθε άντρας αντέδρασε ταυτόχρονα στην ηλεκτροπληξία, δείχνοντας ότι η ταχύτητα της διασποράς του ηλεκτρισμού ήταν πολύ υψηλή.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr