Ο Αποστόλης Λάμπος blogάρει για να μπει ένα τέλος στο ρεσιτάλ "ανθρωποφαγίας" που μας διακατέχει σε περιπτώσεις που άνθρωποι που εκτίθενται δημόσια, κάνουν λάθη στη δουλειά τους.

Εθνικό σπορ η “ανθρωποφαγία” και η προηγούμενη εβδομάδα κύλησε… υπέροχα για όλους μας. Μας δόθηκε ως μάννα εξ ουρανού τροφή για τα δόντια μας. Ο Κλωναρίδης κι ο Φετφατζίδης αστόχησαν. Φάτε τους! 

Όλοι οι αλάνθαστοι μπορούν πρώτοι να πετροβολήσουν. Δε θα μάθουμε ποτέ ότι στο ποδόσφαιρο όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται. Ποτέ δεν θυμόμαστε τί ευκαιρίες χάνονται στο ωραιότερο άθλημα του πλανήτη ακόμα κι από παίκτες που θαυμάζαμε ή θαυμάζουμε.

Είναι τόσο μεγάλη όμως η ανάγκη μας να “κατασπαράξουμε” αυτούς κάνουν λάθη, ώστε να αγνοήσουμε επιδεικτικά τα δικά μας. Ναι κύριοι, ο Κλωναρίδης θα μπορούσε να έχει γυρίσει τη μπάλα στον Γιακουμάκη. Τί θα λέγαμε όμως αν ο Γιακουμάκης έχανε το γκολ όπως το έχασε ο Φετφατζίδης στον οποίο γύρισε τη μπάλα ο Γκερέρο;

Μήπως θα αφορίζαμε τον Κλωναρίδη επειδή δεν τελείωσε μόνος του τη φάση έχοντας ήδη δύο γκολ στο ενεργητικό και την ψυχολογία στα ύψη; Ε γι’ αυτό λοιπόν τελείωσε μόνος του τη φάση, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές του κόσμου (αλλά και οι περισσότεροι από μας) αν ποτέ βρίσκονταν σε παρόμοια θέση και κατάσταση. Δεν καταλαβαίνω από που απορρέει αυτή η αισιοδοξία ότι ο Γιακουμάκης θα το έβαζε.

Η εκτέλεση του Κλωναρίδη ήταν αρκετά καλή, με την μόνη σημείωση ότι στην έξοδο του Βλαχοδήμου θα ήταν καλύτερο να έχει πλασάρει χαμηλά. Φυσικά η εύκολη ανάγνωση μιας τέτοιας φάσης και πάντα εκ του αποτελέσματος είναι πως ο Κλωναρίδης έκανε λάθος που δεν γύρισε τη μπάλα. Ως εκεί. τέλος. Φτάνει! 

Το ίδιο και στην υπόθεση Φετφατζίδη. Ναι, το δεκάρι του Ολυμπιακού έπρεπε να έχει τελειώσει καλύτερα τη φάση. Το όφειλε. Μα το όφειλε πρωτα και κύρια στον ίδιο του τον εαυτό κι έπειτα στην ομάδα του. Σε κανέναν άλλο. Όλοι οι υπόλοιποι δεν είδαμε άλλο ένα γκολ, λίγο θέαμα παραπάνω και οι φίλοι του Ολυμπιακού μια νίκη της ομάδας τους. Ως εκεί. Τέλος. 

Ο Φετφατζίδης ήθελε να βάλει το γκολ. Όσο κανείς άλλος. Αλλά στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Το απλό είναι και το δύσκολο άλλωστε. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές, είναι ένστικτο, είναι ακρίβεια, είναι συγκέντρωση, είναι ψυχολογία, είναι ισορροπία σώματος. Το ποδόσφαιρο είναι λάθη.

Τόσο ο Κλωναρίδης όσο κι ο Φετφατζίδης κατάλαβαν τα λάθη τους. “Έσκασαν”. Δε χρειάζεται να τους ρίξουμε στον Καιάδα. Χείρα βοηθείας χρειάζονται όπως όλοι μας όταν κάνουμε λάθη. Στήριξη και πάλι στήριξη και στους δύο. Σημαντικό ότι ο Κλωναρίδης ήταν βασικός στο ντέρμπι, σημαντικό ότι ο Φετφατζίδης κλήθηκε στην Εθνική Ελλάδος. 

Facebook: Apostolis Lampos
Instagram: apostolislampos