Τα … ψέμματα τελείωσαν. Απόψε στις 22.00 στο γήπεδο της Τούμπας, όπου πλέον οριστικά δεν έμεινε εισιτήριο, ο ΠΑΟΚ υποδέχεται την Μπενφίκα για τον δεύτερο αγώνα της φάσης των πλέι οφ του Champions League, μετά το 1-1 στη Λισαβόνα. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου κι οι ποδοσφαιριστές του βρίσκονται ενενήντα λεπτά μακριά από το πλέον λαμπερό ποδοσφαιρικό θαύμα της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ, που εφόσον ολοκληρωθεί θα σημάνει και την πιο απαστράπτουσα στιγμή του: την – για πρώτη φορά – είσοδο στη φάση των ομίλων της διοργάνωσης, επιτυγχάνοντας αυτό που ο ίδιος ο Ρουμάνος τεχνικός αποκάλυψε πως έχει θέσει ως στόχο από κοινού, μαζί με τους ποδοσφαιριστές του από το ξεκίνημα της προετοιμασίας στην Ολλανδία.
Εκεί καλλιεργήθηκε ή – πιο σωστά – εξελίχθηκε η νοοτροπία που ο ίδιος εμφύτευσε στην ομάδα του από πέρσι και μετά τα περσινά, πλέον καλείται να δρέψει τους καρπούς της και στα της Ευρώπης. Ενα μαγικό ταξίδι που ξεκίνησε με τη Βασιλεία, συνεχίστηκε με τη Σπαρτάκ Μόσχας κι ως άλλος, ξεχωριστός όμιλος της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της ηπείρου, καλείται να ολοκληρωθεί με μια – ακόμη – υπέρβαση. Μια προσπάθεια στην οποία δε θα είναι μόνοι τους, όχι πως ήταν και ποτέ. Αλλά εν προκειμένω πολλώ δε περισσότερο από τη στιγμή που θα την πραγματοποιήσουν μέσα στο ίδιο τους το ποδοσφαιρικό σπίτι. Οπως συνέβη όταν υποδέχτηκαν τη Σπαρτάκ και μέσα σε 17’ βρέθηκαν πίσω στο σκορ με δυο γκολ. Σ’ αυτό το απόλυτα οικείο περιβάλλον όπου από το ξεκίνημα της περσινής σεζόν μετρούν μόνο νίκες, σκοράροντας σε κάθε αναμέτρηση που έδωσαν εκεί.
Βέβαια, αυτή τη φορά δε θα έχουν απέναντί τους έναν οποιονδήποτε αντίπαλο, μα μια πολύπειρη ομάδα, με διαδοχικές συμμετοχές στη συγκεκριμένη διοργάνωση, με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό, με ποδοσφαιριστές στους οποίους το ταλέντο ξεχειλίζει αλλά και μια σημαντική, ειδοποιό διαφορά: Την ανάγκη. Δεν υφίσταται το χαλαρό, το αφ’ υψηλού, το δήθεν άνετο που πήγε να περάσει ως το στιλ αυτού του ζευγαριού, αφού παρά το σφυροκόπημα του πρώτου ημιχρόνου, αν δεν υπήρχε το πέναλτι (;) στις καθυστερήσεις του ο Ρουί Βιτόρια κι οι γνωστοί ανά την Ευρώπη ποδοσφαιριστές του θα είχαν μείνει στις εντυπώσεις με τον ΠΑΟΚ να συλλέγει όλη την ουσία στο δεύτερο ημίχρονο, μέσα στην οποία και το υπερπολύτιμο γκολ του Αμρ Ουάρντα. Αν ήταν κάτι απλό, κάτι εύκολο ή … αυτονόητο γι’ αυτούς καμία διοίκηση δε θα όριζε πριμ τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ. Δε θα υπήρχε η προϋπόθεση επιτυχίας για την ολοκλήρωση κομβικών μεταγραφών που θέλουν να κάνουν εδώ και καιρό.
Η «δίψα» για διάκριση, ο σφοδρός πόθος για να πατήσουν εκεί που δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ κανένας τους (σ.σ. πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), η ορμή που διακατέχει ένα νέο και φιλόδοξο σύνολο, μαζί με την αγωνιστική πειθαρχία και την πίστη στο αντίστοιχο πλάνο μπορεί ν’ αποδειχτούν ανώτερα και πιο σημαντικά από όλα αυτά που λογίζονται ως τα πλεονεκτήματα των «Αετών» της Λισαβόνας. Ενενήντα και κάτι λεπτά μακριά από την πραγμάτωση μιας ονείρωξης αποτελεί πανίσχυρο κίνητρο για τον κάθε έναν από αυτούς. Για την Μπενφίκα, πιθανή πρόκριση θα είναι επιτυχία συνοδευόμενη από ανακούφιση. Για τον ΠΑΟΚ πιθανή πρόκριση θα σημαίνει την επίτευξη ενός μοναδικού στα χρονικά της ομάδας κατορθώματος με τον κάθε έναν συμμετέχοντα, από τον φροντιστή μέχρι τον πρόεδρο να γράφουν τ’ όνομά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία.
Ο «Δικέφαλος» έχει αποδείξει πως παλεύει, πασχίζει και δεν τα παρατάει, όποια αντιξοότητα κι αν βρει μπροστά του. Ισχυρότερος αντίπαλος, κακό ξεκίνημα, αρνητική εξέλιξη, άλλοι παράγοντες … τα πάντα. Εχει τον χαρακτήρα αλλά και την ικανότητα να ορθώσει ανάστημα και να «πολεμήσει» μέχρι τέλους. Ξέρει τί να περιμένει. Γνωρίζει την τεράστια δυσκολία του εγχειρήματός του. Κι είναι προετοιμασμένος να δώσει ότι έχει και δεν έχει για να διεκδικήσει ότι δικαιούται. Η τεχνική ηγεσία θα προετοιμάσει. Αυτοί που θα παίξουν όμως, ο κάθε ένας ξεχωριστά, είναι αυτοί που συνειδητοποιώντας αυτό που ξανοίγεται μπροστά τους, μπορούν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους κάνοντας τη διαφορά. Μέχρι τέλους … Καλή δύναμη, καλή συνέχεια …