Σαν σήμερα, στις 25 Αυγούστου 1933, γεννήθηκε ο Γουέιν Σόρτερ (Wayne Shorter), ένας από τους πιο εκφραστικούς σαξοφωνίστες και μια από τις πιο αινιγματικές προσωπικότητες της τζαζ. Η πολύπλευρη δημιουργικότητα και η πνευματικότητα του Σόρτερ έχουν δημιουργήσει μια ιδιαίτερη άλω γύρω από πρόσωπό του και τη μουσική του.
Μαθαίνοντας δίπλα στους μεγάλους της τζαζ
Ο Σόρτερ λάτρεψε την τζαζ σε ηλικία 15 ετών, όταν «τρύπωσε» με τους φίλους του σε μια συναυλία του Λέστερ Γιάνγκ και άκουσε καινοτόμους μουσικούς σαν τον Ντίζι Γκιλέσπι και τον Τσάρλι Πάρκερ. Από τα 16 του άρχισε να παίζει κλαρινέτο, αλλά σύντομα στράφηκε προς το τενόρο και το σοπράνο σαξόφωνο.
Παρότι σπούδασε μουσική στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ο Σόρτερ ανέπτυξε το μουσικό του στυλ σε μεγάλο βαθμό ακούγοντας τους μεγάλους της τζαζ στα κλαμπ του Μανχάταν και κάνοντας εξάσκηση με τον Τζον Κολτρέιν.
Η τεχνική του Σόρτερ στο τενόρο σαξόφωνο έχει συγκριθεί επανειλημμένα με αυτή του Κολτρέιν. Και οι δύο έπαιζαν με ένα «ανοικτό» ήχο χωρίς βιμπράτο (διακύμανση του ήχου), αλλά ο Σόρτερ χρησιμοποιούσε ασυνήθιστες μουσικές κλίμακες και μοτίβα, με τεχνική παρόμοια της «μπελ κάντο», που έδινε έμφαση στην ομορφιά του ήχου και την αρτιότητα της ερμηνείας, αντί για την ακρίβεια και εκρηκτικότητα που χαρακτήριζαν το παίξιμο του Κολτρέιν.
Ένα έξοχο δείγμα της «ομορφιάς» του σαξοφώνου του Σόρτερ προσφέρει το «Adam’s Apple» από τον ομώνυμο δίσκο (Blue Note, 1966):
[jwplayer | file=http://www.youtube.com/watch?v=6Df4Cb34MCk]
Πρόσωπο-κλειδί στις μπάντες που συμμετείχε
Ο λιτός και ταυτόχρονα «πικάντικος» τρόπος με τον οποίο έπαιζε σαξόφωνο ο Σόρτερ, και οι συνθετικές ικανότητες του, τον κατέστησαν ένα πρόσωπο-κλειδί στους Jazz Messengers του Art Blakey, με τους οποίους έπαιξε από το 1959 μέχρι το 1963.
Η συνδρομή του Σόρτερ στο κουιντέτο του Μάιλς Ντέιβις, από το 1964 μέχρι το 1970, ήταν επίσης πολύ σημαντική. Όπως και ο Ντέιβις, ο χαρισματικός Σόρτερ δημιουργούσε ένα «φειδωλό αλλά εύγλωττο» ήχο με τη μουσική του, που πολλοί προσπάθησαν να αντιγράψουν.
Το συνθετικό ταλέντο του Σόρτερ έτυχε ευρείας αναγνώρισης τη δεκαετία του 1960, όταν η δισκογραφική εταιρεία Blue Note κυκλοφόρησε μερικά πολύ αξιόλογα άλμπουμ του. Το Speak No Evil (Blue Note, 1965) αποτελεί μια από τις κορυφαίες δημιουργίες του, με το ομώνυμο κομμάτι:
[jwplayer | file=http://www.youtube.com/watch?v=fvRkGglLe-U]
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr