Η Ρομπέρτα Κάουελ έζησε μια από τις πιο ασυνήθιστες ζωές στον 20ο αιώνα. Πριν αποτραβηχτεί υπήρξε οδηγός σε αγώνες, πιλότος μαχητικών αεροσκαφών και αιχμάλωτη πολέμου. Υπήρξε επίσης και άντρας. Επιμέλεια: Ευαγγελία Ασημακοπούλου
Η Betty Cowell είναι το πρώτο άτομο στη Βρετανία – και ανάμεσα στους πρώτους ανθρώπους στον κόσμο – που υπεβλήθη σε εγχείρηση αλλαγής φύλλού. Προχώρησε στην αλλαγή το 1948 πολύ πριν τις πασίγνωστες περιπτώσεις των April Ashley και Christine Jorgensen.
Ο Ρομπερτ Μαρσαλ Κόουελ γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1918 και ήταν ένα από τα τρία παιδιά του σπουδαίου χειρούργου Έρνεστ Κόουελ. Η ανατροφή του ήταν χαρακτηριστική της μεσαίας τάξης, αυστηρή και θρησκευτική. Πριν τον πόλεμο, σαν Bob Cowell, υπήρξε οδηγός αγώνων ταχύτητας και συμμετείχε στο βελγικό Grand Prix. Αργότερα έγινε πιλότος μαχητικών αεροσκαφών. Στον πόλεμο υπήρξε και αιχμάλωτος μετά από κατάρριψη του αεροσκάφος του.
Διαβάστε σχετικά: «Σώματα με σημασία: Οριοθετήσεις του φύλου στο λόγο» της Τζούντιθ Μπάτλερ
Το Μάιο του 1941 παντρεύτηκε τη Νταιάνα Καρπέντερ την οποία είχε γνωρίσει στο Λονδίνο. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες, την Άννι (1942) και τη Ντιάνα (1944). Αργότερα ως Roberta γράφει στην αυτοβιογραφία της που δημοσιεύεται το 1954, ότι βίωνε ένα έντονο και επίμονο συναίσθημα ανησυχίας και δυσαρέσκειας και μια αίσθηση ότι ζούσε μια ζωή άχρηστη και κενή. Συνειδητοποίησε πως έζησε μια υπερβολικά αρρενωπή και έντονη ζωή προσπαθώντας να κρύψει αυτό που ήξερε βαθιά μέσα της «πως η φύση της ήταν θηλυκή». Οι μήνες ψυχανάλυσης που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν αυτό που ήδη γνώριζε.
Όταν εξετάστηκε από ειδικό σεξολόγο έμαθε ότι το σώμα του είχε εμφανή γυναικεία χαρακτηριστικά, όπως η απουσία μήλου του Αδάμ και τυπικά γυναικείο αν και μη ανεπτυγμένο στήθος. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι άγνωστο από που προέρχονται. Αν γεννήθηκε με αυτά ή αν, όπως η ίδια επισημαίνει στο βιβλίο της, ήταν αποτέλεσμα ψυχολογικών διαταραχών. Η Cowell εξηγούσε στην αυτοβιογραφία της ότι «ήταν μια γυναίκα στο σώμα ενός άντρα».
Μετά την επέμβαση αλλαγής φύλου, η Ρομπέρτα επέστρεψε στους αγώνες γνωρίζοντας επιτυχία στη δεκαετία του 1950. Την επόμενη χρονιά απέκτησε ένα αεροσκάφος, με το οποίο είχε προγραμματίσει να διασχίσει τον Ατλαντικό. Ωστόσο δεν τα κατάφερε εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. Πάντως συνέχισε να οδηγεί και να πιλοτάρει. Η ίδια ισχυριζόταν πως «η οδήγηση είναι αυτό που κάνω καλύτερα. Τα αεροπλάνα δεν έχουν προσωπικότητα, σε αντίθεση με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα».
Tα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε πάντως την οδήγησαν να αγωνίζεται όλο και λιγότερο. Τη δεκαετία του ‘70 προσπάθησε να γράψει ακόμη ένα βιβλίο για βρει πόρους. Το βιβλίο δεν εκδόθηκε ποτέ, ενώ η ίδια στην τελευταία της συνέντευξη το 1972 προειδοποιούσε να μην ακολουθήσει κανείς τα βήματά της, καταδικάζοντας αυτό που η ίδια έκανε.
Το 1990 η Μπέτυ μετακόμισε σε διαμέρισμα στη περιοχή Χάμπτον όπου αποτραβήχτηκε και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της. Οι γείτονες την περιέγραφαν ως μοναχικό άνθρωπο.
Η πρώην σύζυγος της Μπέτυ πέθανε το 2006. Η Άννι και η Νταιάνα ισχυρίζονται πως η μητέρα τους σοκαρίστηκε και ταπεινώθηκε από την απόφαση του συζύγου της και ξανάχτισε τη ζωή της το συντομότερο δυνατό. Είδαν τον πατέρα τους τελευταία φορά το 1948, τη χρονιά που χώρισαν κι εκείνος υποβλήθηκε στη χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου. Μετά το διαζύγιο η μητέρα τους ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Έκοψε κάθε επαφή με τον πατέρα τους αγνοώντας όλες τις προσεγγίσεις του.
«Κανείς δεν μου είπε για την αλλαγή φύλου του πατέρα μου. Το έμαθα από μια εφημερίδα. Προσπαθούσαν να με προστατεύσουν, αλλά ήταν το μεγαλύτερο σοκ της ζωής μου. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 12 με 13. Το χειρότερο ήταν ότι ήξερα πως ο πατέρας μου δεν θα ερχόταν ποτέ πίσω, και αυτό ήταν που με πλήγωνε πολύ» λέει η Άννι. Εκείνη και η αδερφή της πάντως δηλώνουν υπερήφανες γι’ αυτόν.
«Υπερασπίστηκε τον εαυτό του» λέει η Diana. «Έκανε αυτό που θεωρούσε σωστό. Και τι μπορείς να κάνεις; Νομίζω ότι τα λόγια του ήταν: Είναι πιο εύκολο να αλλάξεις ένα σώμα από το να αλλάξεις ένα μυαλό». Και οι δυο εύχονται να είχαν συναντήσει την Betty τις τελευταίες ημέρες της ζωής της. «Είναι θλιβερό που δεν γίναμε ποτέ φίλες λέει η Άννι. Και η Dianna συμπληρώνει: «Θα ήθελα πολύ να είμαι μαζί της και να της πω: Είμαστε οικογένεια κι ότι κι αν συνέβη υπάρχει ένας δεσμός που δεν μπορεί να αλλάξει».
Independent
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr