Οι φετινοί τελικοί του ΝΒΑ ξεκίνησαν θεωρητικά με τους καλύτερους οιωνούς. Ο Λεμπρόν Τζέιμς προερχόταν από μια σειρά επικών εμφανίσεων στην Ανατολή και έδειχνε ικανός να πετύχει το απίθανο: Να εκθρονίσει την καλύτερη ομάδα των τελευταίων ετών και να πάρει τον τίτλο. Και κατέληξαν να τελειώσουν ως το πιο προβλέψιμο και ανιαρό μπασκετικό θέαμα.
Τη στιγμή που ο Στεφ Κάρι έβαλε ένα «παλαβό» τρίποντο χωρίς ισορροπία και σχεδόν πετώντας τη μπάλα από τα 9 μέτρα στο ξεκίνημα του 4ου τελικού σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε σοβαρός λόγος να ξενυχτήσω ούτε λεπτό παραπάνω. Προφανώς δεν ήμουν ο μόνος που είχε την ίδια ακριβώς σκέψη μετά τον δραματικό πρώτο τελικό αφού η τηλεθέαση στον 3ο τελικό ήταν πολύ χαμηλή και φαντάζομαι ότι με τη σειρά ήδη στο 3-0 υπέρ των Γουόριορς αρκετοί μπασκετόφιλοι είχαν χάσει ήδη το ενδιαφέρον τους. Λογικά, η στέψη των Γουόριορς δεν θα καθήλωσε ως γεγονός εκατομμύρια Αμερικάνους μπροστά στις τηλεοράσεις τους!
Τελειώνοντας κάπου εδώ τις προσωπικές αναφορές: Μετά από αυτό το τρίποντο του Κάρι και με το σκορ στο 13-3 υπέρ του Γκόλντεν Στέιτ αποφάσισα να μη χάσω περισσότερο από τον ύπνο του. Ξυπνώντας μερικές ώρες αργότερα διαπίστωσα ότι δεν είχα πάρει τη λάθος απόφαση. Το Γκόλντεν Στέιτ κέρδισε δια περιπάτου και τον 4ο αγώνα, σκούπισε τη σειρά των τελικών και πήρε δίκαια τον τίτλο. Το ΝΒΑ θα μπορούσε να αλλάξει τα αρχικά του σε No drama at all!
Φαντάζομαι ότι και ο κομισάριος της λίγκας ο Άνταμ Σίλβερ δεν θα έχει καλό ύπνο τον τελευταίο καιρό. Η απόλυτη κυριαρχία των Γουόριορς, της σίγουρα καλύτερης ομάδας των τελευταίων 10-15 χρόνων και μιας από τις καλύτερες όλων των εποχών σκοτώνει το ΝΒΑ.
Ο αμερικάνικος αθλητισμός δεν έχει τις δομές του Ευρωπαϊκού και πολύ περισσότερο του Ελληνικού μπάσκετ. Αν οι δικοί μας τελικοί για παράδειγμα τελείωναν με ένα ξεγυρισμένο σκούπισμα είτε υπέρ του Παναθηναϊκού, είτε υπέρ του Ολυμπιακού θα είχαμε τόσα δράματα που δεν θα τα προλαβαίναμε. Χώρια που αυτό το σκούπισμα θα ήταν θέμα συζήτησης για μερικούς μήνες. Στην Αμερική τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Το ίδιο και η αθλητική κουλτούρα.
Οι δομές όλων των επαγγελματικών σπορ είναι διαφορετικές. Στο μπέιζμπολ που μπορεί να αποκαλείται unfair sport επειδή δεν υπάρχουν μισθολογικοί περιορισμοί και η κάθε ομάδα μπορεί να ξοδεύει όσα λεφτά θέλει έχουμε κάθε χρόνο και διαφορετικό πρωταθλητή! Οι Γιάνκις που είναι αληθινό….νομισματοκοπείο και ο πιο πλούσιος αθλητικός οργανισμός παγκοσμίως είναι η τελευταία ομάδα που πήρε συνεχόμενους τίτλους. Και αυτό έγινε το 199 και το 2000. Πάμε δηλαδή για εικοσαετία και από τότε έχουν πάρει μόνο μια ακόμη φορά τον τίτλο το 2009. Στο διάστημα αυτών των 18 χρόνων ότι πιο κοντινό στη λέξη δυναστεία είδαμε ήταν οι δύο τίτλοι του Σαν Φραντσίσκο το 2010 και το 2012. Στο αμέρικαν φουτμπολ υπάρχουν οι Πάτριοτς που θεωρητικά αποτελούν μια σύγχρονη δυναστεία στο άθλημα παρόλα αυτά η παρουσία τους σε 4 Σούπερ Μπόουλ από το 2012 και μετά δεν τους έδωσε παραπάνω από δύο τρόπαια! Ακόμη και στο λιγότερο δημοφιλές χόκεϊ υπάρχουν 3-4 σπουδαίες ομάδες που κυριαρχούν τα τελευταία 10 χρόνια, σίγουρα όμως όχι μια.
Στο ΝΒΑ, το Γκόλντεν Στέιτ μοιάζει να είναι ανίκητη δύναμη. Είναι η ομάδα που έχει καταφέρει να πετύχει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ταλέντου πληρώνοντας αδρά. Εάν καταφέρει να κρατήσει και του χρόνου όλους τους σούπερ σταρ της θα πληρώσει για υπέρβαση του σάλαρι καπ ποσό που θα ξεπεράσει σε φόρο πολυτελείας τα 300 εκατομμύρια δολάρια. Αλλά από τη στιγμή που τα βγάζει τα λεφτά της κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα σκορπίσει στους 4 ανέμους. Αντιθέτως, κυκλοφόρησε και μια ακραία φήμη ότι οι Γουόριορς σκοπεύουν να προσεγγίσουν και τον Λεμπρόν Τζέιμς διατεθειμένοι να σπρώξουν κι άλλο χρήμα. Εάν γίνει αυτό το….λάθος τότε η ομάδα που πριν μερικά πέτυχε 73 νίκες σε 82 αγώνες μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο: Να τελειώσει αήττητη μια ολόκληρη σεζόν.
Ο αμερικάνικος αθλητισμός βασίζεται σε μια απλή λογική: Την πιθανότητα που δυνητικά έχουν όλοι να βγουν πρωταθλητές. Το ντραφτ και η επιλογή των νέων παικτών γίνεται για να ενισχυθούν οι ασθενέστεροι. Το σάλαρι καπ και οι μισθολογικοί περιορισμοί υπάρχουν για να μη δίνεται η δυνατότητα συγκέντρωσης υπερβολικού ταλέντου σε λίγες ομάδες. Ακόμη και οι Σαν Αντόνιο Σπερς που έμειναν πολλά χρόνια στην κορυφή ή κοντά σε αυτή δεν επαινέθηκαν για την ικανότητα τους να δαπανούν χρήματα αλλά για το σύστημα τους, το τέλειο σύστημα σκάουτινγκ στην εξεύρεση παικτών που άλλοι τους προσπερνούσαν στο ντραφτ. Οι Γουόριορς προφανώς είναι από άλλο ανέκδοτο! Μόλις πήραν τον τρίτο τους τίτλο σε 4 χρόνια και για να γίνουν λίγο χειρότερα τα πράγματα το έκαναν αντιμετωπίζοντας τον ίδιο ακριβώς αντίπαλο. Η ρουτίνα και η μονοτονία σκοτώνουν το ΝΒΑ και το μετατρέπουν σε ένα αδιάφορο και χωρίς εκπλήξεις προϊόν. Ότι ακριβώς απεχθάνεται ο μέσος Αμερικάνος φίλαθλος. Στον πρώτο τελικό που κρίθηκε στην παράταση μετά από δύο καραμπινάτα διαιτητικά λάθη και την επική γκάφα του Τζέι Αρ Σμιθ των Καβαλίερς που δεν ήξερε το σκορ στα τελευταία δευτερόλεπτα του κανονικού αγώνα άρχισαν και τελείωσαν όλα. Μετά το συγκυριακό 1-0 οι Γουόριορς δεν ξανακοίταξαν πίσω και κέρδισαν τους επόμενους τρεις με διαφορές 19, 18 και 23 πόντων.
Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα συνεπώς κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για κάποιας μορφής αδικία. Κέρδισαν οι καλύτεροι, είχαν να αντιμετωπίσουν στην πραγματικότητα ένα παίκτη και όχι μια ομάδα αλλά όλα αυτά μπορεί να είναι κοινά αποδεκτά αλλά δεν βοηθάνε την εικόνα του ΝΒΑ. Όταν το καλοκαίρι του 2016 οι Γουόριορς κτύπησαν το τζακ-ποτ υπογράφοντας τον Κέβιν Ντουράντ υπήρχαν πολλοί που περίμεναν από τον κομισάριο του ΝΒΑ Άνταμ Σίλβερ να παρέμβει! Κάτι ανάλογο είχε κάνει πριν από μερικά χρόνια ο Ντέιβιντ Στερν όταν σχεδόν δικτατορικά ακύρωσε την ανταλλαγή που θα έστελνε τον Κρις Πολ στους Λέικερς γιατί αντιλήφθηκε ότι στο Λος Άντζελες θα έφτιαχναν μια υπερομάδα. Ο Σίλβερ βέβαια δεν είναι Στερν. Αρκέστηκε τότε, το καλοκαίρι του 2016 σε μια τυπική δήλωση ότι «η προσθήκη του Ντουράντ αν το δούμε από την πλευρά της λίγκας δεν είναι ιδανική για το ΝΒΑ». Φυσικά ήξερε αυτό που ξέραμε όλοι. Ο Ντουράντ δίπλα στον Κάρι, τον Τόμπσον και τον Γκριν συμπλήρωνε μια ανίκητη δύναμη. Ο Στερν όταν ακύρωνε την ανταλλαγή του Πολ χρησιμοποίησε τη λέξη “monopoly”! H λέξη που συνοδεύει τον Άνταμ Σίλβερ πλέον είναι «boring”. To NBA έγινε βαρετό και οι Γουόριορς απλά το σκότωσαν κερδίζοντας τον τίτλο. Προφανώς και για λόγους οικονομίας ο Σίλβερ θα μπορούσε μαζί με την απονομή του πρωταθλήματος για το 2018 να κάνει και την απονομή του 2019 ή ακόμη και του 2020! Είναι πολλοί εκεί έξω που πιστεύουν ότι του χρόνου θα υπάρξει ομάδα να αμφισβητήσει τους Γουόριορς;