Ο Παντελής Λώλης γράφει από τη Χίο για τη γυναικεία ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού, η οποία πέρασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας νικώντας τον Παναθηναϊκό.
Ότι έκανε ο Παναθηναϊκός την προηγούμενη δεκαετία με τις πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις Κυπέλλου το κάνει τώρα ο Ολυμπιακός στην τρέχουσα δεκαετία. Με την φανέλα τα έπαιρνε τότε τα Κύπελλα η Ρούξι Ντουμιτρέσκου, με την φανέλα πάει να πάρει και το έκτο συνεχόμενο ο Ολυμπιακός της Γιώτα στη Χίο. Η διαφορά των δύο ομάδων είναι η καρδιά του πρωταθλητή. Οι «πράσινες» δεν έχουν το κάτι παραπάνω που χρειάζονται για να βάλουν από κάτω τον Ολυμπιακό με την Μόλναρ να μην επιστρέφει στο τμήμα το μεγάλο συμβόλαιο που της έδωσαν τέλη Δεκεμβρίου.
Η ομάδα του Κοβάτσεβιτς παρά το γεγονός ότι έχει κάποια black out στην απόδοση της, καταφέρνει με την στόφα της ομάδας που κατακτά τίτλους από το 2011 και μετά, να παίρνει αυτό που θέλει στο γήπεδο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μέσα σε 6 μέρες κατάφερε δις να γυρίσει ματς από 1-2 σετ με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι η ομάδα που φοβίζει ο Ολυμπιακός αλλά έχει εμπειρία, έχει ποιότητα και έχει δύο κεντρικές, Λαμπρούση και Γιώτα, που κάνουν την διαφορά. Από 13 πόντους πήραν στον δραματικό ημιτελικό με την ξανθομάλλα να έχει 8 stop πάνω στο φιλέ, τα τέσσερα (!!!) στο πέμπτο σετ.
Επίσης πολύ σημαντική βοήθεια παίρνει φέτος ο Ολυμπιακός από την Μαλασάι. Η ακραία από την Λευκορωσία είναι αθόρυβη αλλά είναι ουσιαστική. Την μαζεύει τη μπάλα στην υποδοχή και στην επίθεση είναι αποτελεσματική. Δύο φορές βγήκε φέτος MVP του πρωταθλήματος και οι δύο ήταν στα ματς πρωταθλήματος με τον «αιώνιο». Και στον ημιτελικό έκανε σπουδαία δουλειά. Με 20 πόντους (52% επίθεση, 64% υποδοχή, 2 άσσους, 2 μπλοκ) η Μαλασάι έκανε παιχνίδι για όσκαρ…