Ηταν μία σεζόν μαγική για τον Ερυθρό Αστέρα, ίσως η καλύτερη του μετά από αυτή του 1991, όταν και πάτησε την κορυφή του κόσμου, όπως εξήγησε ο Βλάνταν Μιλόγιεβιτς στον Νίκο Γαβαλά και στον Βασίλη Δούκα. Ο τεχνικός των πρωταθλητών Σερβίας υποδέχθηκε το Novasports.gr στο μουσείο του συλλόγου και σε ρόλο… ξεναγού απάντησε αν είχε προτάσεις από ελληνικές ομάδες, για την αγαπημένη του Ελλάδα και έδωσε μαθήματα το πως πρέπει μία ομάδα να παίρνει δύναμη από το παρελθόν για να δημιουργεί στο μέλλον.
Ο Μιλόγιεβιτς μιλάει συνεχώς για τον κόσμο του Ερυθρού Αστέρα και για το πόσο σημαντικός ήταν στη φετινή πορεία της ομάδας, για τον γιο του Νεμάνια, ο οποίος αγωνίζεται με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας και εξηγεί πως ένιωσε όταν ήταν αντίπαλοι τη φετινή σεζόν.
Αν και δεν θεωρεί πως είναι καλός στα προγνωστικά μιλάει για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και ελπίζει να νικήσει στον τελικό η….
Για τη φετινή πορεία του Ερυθρού Αστέρα σε πρωτάθλημα και Ευρώπη:
“Για εμάς ήταν μία πολύ παραγωγική χρονιά η φετινή και είμαι πολύ υπερήφανος γιατί εκτός από το πρωτάθλημα είχαμε μία πολύ παραγωγική χρονιά στην Ευρώπη. Μετά από δέκα χρόνια μπήκαμε στους ομίλους και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία μετά το 1991. Γράψαμε ιστορία γιατί ήμασταν η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη που μπήκε στους ομίλους από τα νοκ άουτ του πρώτου γύρου. Έχουμε παίξει σύνολο 16 παιχνίδια στην Ευρώπη μόνο”.
Για το αν περίμενε αυτή την πορεία:
“Όταν ήρθα πρώτος στόχος ήταν το πρωτάθλημα γιατί πέρυσι η ομάδα δεν πήρε τίποτα. Αυτό ήταν το πρώτο ζητούμενο. Στην Ευρώπη θέλαμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Είχαμε μερικά προβλήματα γιατί ήμασταν στους αδύναμους και όλοι οι αντίπαλοι ήταν πολύ δυνατοί. Ήταν ένα μεγάλο όνειρο. Είχαμε και λίγο τύχη, φτιάξαμε καλή ομάδα με παίκτες που έχουν παραστάσεις από το εξωτερικό. Παίκτες με φιλοδοξίες χωρίς να έχουν κατακτήσει όμως πρωτάθλημα ή να έχουν παίξει στην Ευρώπη. Έιχαμε όμως και παίκτες όπως ο Κρστιτς που έχει πολλά χρόνια εμπειρίας στην Ιταλία και κάπως έτσι τα καταφέραμε”.
Για το τι σημαίνει αυτό το πρωτάθλημα για τον ίδιο:
“Για μένα αυτό το πρωτάθλημα σημαίνει πολλά γιατί είναι το πρώτο που παίρνω. Στα 16 μου έχω έρθει στις ακαδημίες του Ερυθρού Αστέρα και μου έδωσε τη δυνατότητα μετά την επιστροφή μου από την Ελλάδα να δουλέψω στις ακαδημίες και είμαι περήφανος γιατί έχω πάρει το πρωτάθλημα με την Κ19 και έχω κάνει τα δικά μου βήματα και το πέρασμά μου από την Τσουκαρίτσκι που πήρα το κύπελλο και την τρίτη θέση. Έχω πάει στην Ομόνοια, στον Πανιώνιο και είναι όνειρο για κάθε παίκτη του Ερυθρού Αστέρα είναι να είναι προπονητής στη χώρα του και να οδηγήσει την ομάδα στην Ευρώπη”.
Άρα είναι δίψα του προπονητή και των παικτών για το πρωτάθλημα:
“Ναι είναι δίψα και ενέργεια. Ο Ερυθρός Αστέρας είναι η νούμερο ένα ομάδα στα Βαλκάνια με τόσο υπέροχους φιλάθλους. Όπου και να παίξαμε, μπορούσε το γήπεδό μας να χωρέσει τέσσερις φορές τον κόσμο μας. Ο Ερυθρός Αστέρας είχε χρόνια να ζήσει τέτοιες επιτυχίες και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όταν βλέπεις τον κόσμο χαρούμενο αυτό σου δίνει μεγαλύτερη χαρά”.
Γι’ αυτό και η διοίκηση σας επέκτεινε τη συνεργασία για άλλα δύο χρόνια…
“Ναι θα είμαι εδώ για άλλα δύο χρόνια. Όταν λέμε ότι υπογράφουμε ότι οι προπονητές είναι με τη βαλίτσα στο χέρι και το συμβόλαιο είναι μέχρι το επόμενο ματς. Θέλουμε να οδηγήσουμε το Ερυθρό Αστέρα στα μεγάλα σαλόνια. Δεν είναι εύκολο. Ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι. Έχουμε χάσει καιρό όλα αυτά τα χρόνια αλλά πρέπει η ομάδα να επιστρέψει εκεί που αξίζει”.
Για τα ρεπορτάζ που τον ήθελαν στον Ολυμπιακό:
“Δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό για να μην δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα. Το όνομά μου είναι δεμένο με την Ελλάδα γιατί εκεί μεγάλωσα ποδοσφαιρικά. Έχω την υπηκοότητα την ελληνική, θα μπορούσα να παίξω και στην Εθνική, είναι δεύτερη πατρίδα μου και τους αγαπώ πολύ. Θα δούμε στο μέλλον τι θα γίνει. Είμαι εδώ, είμαι καλά αλλά την Ελλάδα τη γουστάρω, την αγαπάω και είναι θετικό που ακούγεται το όνομά μου”.
Για το αν έχει ανοιχτή την πόρτα για την Ελλάδα:
“Φυσικά. Ο γιος μου παίζει στην Εθνική Ελλάδος, είμαστε πολύ δεμένοι. Έχω πολλούς φίλους και επαφές με όλους, για μένα Ελλάδα και Σερβία είναι ίδιος λαός. Για μένα είτε δουλεύω εδώ είτε στην Ελλάδα είναι το ίδιο”.
Για το πόσο δύσκολο είναι για έναν προπονητή να βλέπει το γιο του ως αντίπαλο σε μια άλλη ομάδα:
“Είμαστε επαγγελματίες και τα βλέπουμε διαφορετικά. Ο Νεμάνια είναι πολύ ταλαντούχος και έχει καλή προοπτική. Τον βοηθώ όσο μπορώ αλλά όταν είναι αντίπαλος θέλω να τον κερδίσω όπως και αυτός. Όταν όμως τελειώνει το ματς ποτέ δεν είμαστε χαμένοι. Εγώ κοιτάζω πάντα την ομάδα μου στην ώρα του ματς, έχουμε παίξει εδώ ένα ματς με αντίπαλο το γιο μου, δεν ήθελα να έχει πίεση. Είμαστε επαγγελματίες”.
Για το πόσο περήφανος είναι ένας προπονητής που κοουτσάρει μία ομάδα που έχει κατακτήσει Πρωταθλητριών και πόσο δύσκολο είναι να ξαναφτάσει η ομάδα τόσο ψηλά:
“Για κάθε σύλλογο η ιστορία είναι πολύ σημαντική. Γι’ αυτό έλεγα πάντα στους παίκτες να έρχονται εδώ στο μουσείο για να ξέρουν την ιστορία της ομάδας. Πρέπει να γνωρίζουν σε ποια ομάδα είναι, τι φιλάθλους έχει και πως αυτή η ομάδα το 1991 κατάφερε να είναι η κορυφαία. Το μέλλον τους ανήκει όμως και πρέπει να αφήσουν κάτι σε αυτή την ομάδα. Αυτή η γενιά που έχουμε φέτος έχει καταφέρει πάρα πολλά, έχουμε πίστη. Όταν αρχίζει η χρονιά είναι σαν να γράφεις ένα βιβλίο. Εγώ το γράφω με τους δικούς μου πρωταγωνιστές και τους φιλάθλους και μία διαδρομή που είχε δυσκολίες είχε και επιτυχίες και τώρα είμαστε στο τέλος του βιβλίου και το κλείνουμε με υπογραφή μας το πρωτάθλημα που θα μείνει στο μουσείο. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις την ιστορία ενός συλλόγου γιατί αυτή σε κάνει καλύτερο. Όπου κι αν ήμουν αυτό έλεγα. Και στον Πανιώνιο αυτό λέγαμε. Είμαι περήφανος γι’ αυτούς και πάντα τους μιλούσα για τους Νεοσμυρνιώτες. Είναι ωραίο να περπατάς στην πλατεία και να έρχεται χαρούμενος ο κόσμος. Τότε ξέρεις ότι κάνεις καλή δουλειά. Έτσι πρέπει να σε θυμούνται οι άνθρωποι. Για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό”.
Για τη Λίβερπουλ και για το αν μπορούν κι άλλες ομάδες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της, να επιστρέφουν μετά από χρόνια και να διεκδικούν το τρόπαιο:
“Μπορούν ναι. Παίζει ρόλο το μπάτζετ όμως και το πρωτάθλημα. Το σερβικό πρωτάθλημα δεν είναι τόσο δυνατό όπως το αγγλικό και το μπάτζετ τους είναι τεράστιο. Δεν μου κάνει έκπληξη. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν εκπλήξεις αρκεί να δουλεύεις και όλοι να είναι. Όταν συμβεί αυτό όλα είναι πιθανά. Το φαβορί είναι η Ρεάλ, δεν είμαι καλός στα προγνωστικά όμως μακάρι να το πάρει η Λίβερπουλ”.
Μιλάτε διαρκώς για τον κόσμο. Είναι τόσο σημαντικό να είναι ο κόσμος δίπλα στην ομάδα και να την υποστηρίζει;
“Φυσικά. Παίζει μεγάλο ρόλο. Ο Ερυθρός Αστέρας έχει καταπληκτικούς φιλάθλους και είναι πάντα δίπλα μας. Τώρα που ήμασταν τιμωρημένοι ήταν σαν να μας έλειπαν τα φτερά μας. Όσο πιο μεγάλη είναι η ομάδα τόσο πιο μεγάλη και η πίεση. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά τότε είναι δύσκολα. Έχουμε φοβερή δύναμη και θα το δείτε και στην απονομή του πρωταθλήματος. Παίξαμε κάποια παιχνίδια για να μπούμε στους ομίλους με την Κρασνοντάρ, χάσαμε εκεί 3-2 και εδώ δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γινόταν. 60.000 κόσμος να φωνάζει για την ομάδα. Αυτό δεν αγοράζεται. Αυτό θα μου μείνει αξέχαστο”.