Τα λόγια πλέον είναι περιττά για τον Χαβιέ Ούμπιντες και τον Εντουάρντο Μπρίτο. Κάθε προσπάθεια ανανέωσης τα τελευταία χρόνια στο Περιστέρι έχει αποτύχει. Όσο έχει στις τάξεις του ο Ατρόμητος αυτά τα δύο “διαμάντια” δεν έχει να φοβάται τίποτα. Ίσως να είναι μακριά από τον βασικό του στόχο, ωστόσο οι ποδοσφαιρικές στιγμές που αυτοί οι δύο προσφέρουν στο χορτάρι αφήνουν κατά μέρους τις όποιες διακρίσεις.
Μπαλαδόφατσες ολκής, λατινοαμερικάνικο στιλ, ο “Έντου” και “Ούμπι”, έχουν βαλθεί στους τελευταίους αγώνες να σηκώσουν όρθιο τον Ατρόμητο φωνάζοντας “εμείς είμαστε εδώ”. Γεννημένοι και οι δύο το 1982 -ο Ούμπιντες 9 Φεβρουαρίου και ο Μπρίτο 21 Σεπτεμβρίου- θα πατήσουν τα 34 κι όμως στο γήπεδο το ταλέντο και η ψυχή τους, τους κάνει να μοιάζουν με 24 χρονών.
Ταυτόχρονα συμπαρασύρουν και όλους τους υπόλοιπους. Δύσκολα βρίσκει κανείς κάποιον που να υστέρησε στο ματς με την ΑΕΚ. Ο Βασίλης Μπάρκας στα 21 του αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά με σταθερότητα πολύπειρου παίκτη έβγαλε άνετα τρίτο συνεχόμενο ντέρμπι. Δύσκολα αυτό το παιδί θα μείνει στην Ελλάδα αν συνεχίσει έτσι. Ο Κιβρακίδης κι ο Μπίτολο δεν επέτρεψαν από τις πτέρυγες να δημιουργηθεί υποψία φάσης από την φορμαρισμένη ΑΕΚ, ενώ παράλληλα ανέβασαν την ομάδα όποτε χρειάστηκε ή τους ζητήθηκε από τον Δέλλα.
Φυταίδης-Λαζαρίδης είναι πλέον τόσο σταθερές αξίες στο σύνολο της ομάδας του Περιστερίου που αν κάποιος από τους δύο λείπει, νιώθει κανείς μια μικρή έστω ανασφάλεια. Ο Κεϊτά δεν έχει μπει ακόμη στα παπούτσια του Ιγκλέσιας, ωστόσο κάθε λεπτό που περνάει φαίνεται όλο και πιο ενταγμένος στην ομάδα. Και δεν είναι λίγο να παίρνει τέταρτο σερί ματς βασικός. Έτσι ψήνεται και καθιερώνεται.
Δεύτερο αμυντικό χαφ ο Ούμπιντε, που φέτος έχει παίξει δεξί μπακ, δεξί χαφ εξτρέμ, αριστερό χαφ εξτρέμ και δεκάρι. Τί άλλο να κάνει; Στην θέση αυτή πάντως τόσο στο ματς με τον ΠΑΟΚ όσο και σε αυτό με την ΑΕΚ ήταν ο παίκτης βαρόμετρο, καθώς από τα δικά του πόδια ξεκίναγε οτιδήποτε καλό, ενώ με το Αργεντίνικο πάθος του έκοψε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις τις ορέξεις των κιτρινόμαυρων.
Δεξιά ο Εντουάρντο Μπρίτο με κοντρόλ της μπάλας τέτοιο που σπάνια συναντά κανείς στα ελληνικά γήπεδα. Με κράτημα μπάλας που δίνει ανάσες σε όλη την υπόλοιπη ομάδα και με απρόβλεπτες ενέργειες που ξεσηκώνουν το κοινό συνεχίζει να εντυπωσιάζει και να βοηθά προσφέροντας τόσο θέαμα όσο και ουσία. Οι δε κινήσεις του χωρίς τη μπάλα αν αξιοποιούνταν κατάλληλα από τους συμπαίκτες του, θα έκαναν τα τρία γκολ που έχει πετύχει φέτος να μοιάζουν πολύ λίγα.
Αριστερά ο Στόιτσεφ αρχίζει να αποδεικνύει κι αυτός στα τελευταία παιχνίδια γιατί είναι ο πρώτος παίκτης μετά από χρόνια για τον οποίο ο Ατρόμητος άνοιξε το ταμείο του για να τον αγοράσει από την Σαράγεβο. Όσο για τον Σουμπίνιο ο χρόνος είναι με το μέρος του. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσαρμογή, καθώς επέστρεψε σε γνώριμα λημέρια, οπότε στο χέρι του είναι τα δυο-τρία καλά που έκανε με την ΑΕΚ να γίνουν δέκα στα επόμενα ματς.
Τέλος ο Λεταλέκ μπορεί να μην έχει προσφέρει σε σκοράρισμα, αλλά η δουλειά που έκανε στο παιχνίδι ήταν πολύ σημαντική, καθώς η έφεση του στο ψηλό παιχνίδι άνοιξε διαδρόμους, απασχόλησε δύο στόπερ της ΑΕΚ, έσπασε μπάλες και βγήκε από την περιοχή για να δημιουργήσει χώρους στον Σουμπίνιο και τον Μπρίτο. Μία φάση ήταν αρκετή για την κλάση του ώστε να δώσει έτοιμο γκολ στον Μπρίτο.
Με απόλυτα έτοιμους τους Παπαδόπουλο, Πίτου Γκαρσία και Ματέι τότε ο Ατρόμητος φαντάζει έτοιμος για το φώτο φίνις.
Στο προηγούμενο blog έγραφα πως τα ματς με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό αποτελούν την τελευταία ευκαιρία του Ατρόμητου για μια χρονιά που μοιάζει χαμένη. Το πρώτο βήμα έγινε. Μια πιθανή πρόκριση επί του Παναθηναϊκού θα σβήσει μονοκοντυλιά όλα όσα έχουν γίνει από τον Σεπτέμβριο μέχρι και σήμερα.
Ωστόσο μεγάλη βάση πρέπει να δοθεί και στο επόμενο εντός έδρας ματς με την Βέροια, ό,τι κι αν έχει γίνει με τον Παναθηναϊκό. Διότι το ματς της Τετάρτης είναι ένας τελικός όπου όλα είναι μέσα. Το ματς όμως με την Βέροια είναι ένας τελικός πρωταθλήματος που θα ξεκαθαρίσει μια και καλή το τελευταίο τρίμηνο του πρωταθλήματος για τους Περιστεριώτες.