Η Ρόμα νίκησε με 4-2 τη Λίβερπουλ όμως την πρόκριση πήρε η ομάδα που ομολογουμένως έπαιξε καλύτερα στο σύνολο των δύο αναμετρήσεων των δύο ομάδων στην ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το 4-2 ήταν ένα πλασματικό σκορ και δικαιωματικά (!) μπορούν να το χαρακτηρίσουν έτσι οι δύο ομάδες.
Αφενός η Ρόμα γιατί στο δεύτερο ημίχρονο της κυριαρχίας και της έλλειψης σοβαρότητας των αντιπάλων της έπρεπε να πάρει πέναλτι σε δύο κομβικά σημεία, αρχικά στο 50ο λεπτό όταν ο Ντζέκο ανατράπηκε από τον Κάριους εντός περιοχής κι ενώ ήταν σηκωμένη η σημαία του πρώτου βοηθού, κακώς, αφού ο Βόσνιος καλύπτονταν στο ξεκίνημα της φάσης.
Την εσχάτη των ποινών έπρεπε να υποδείξει ο διαιτητής Σκόμινα και στο 64ο λεπτό αφού σε φάση διαρκείας ο Ελ Σαράουϊ σούταρε σχεδόν εξ επαφής με τη μπάλα να βρίσκει στο υπερ-υψωμένο χέρι του Άρνολντ. Θα ήταν και κόκκινη κάρτα σε μια σημαντική εξέλιξη με το σκορ τότε στο 2-2!
Πλασματικό το μέγεθος της ήττας και μαζί η οριακή διαφορά στο συνολικό σκορ πρόκρισης, αν το δει κανείς από την πλευρά της Λίβερπουλ αφού η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ έκανε – σαφώς πιο ουσιαστικά στο πρώτο ημίχρονο – το παιχνίδι πίεσης που της αρέσει και μάλλον της ταιριάζει.
Μ’ αυτό προηγήθηκε στην πρώτη καλή της αντεπίθεση με τον Μανέ στο 15ο λεπτό έπειτα από ωραία άσιστ του Φιρμίνο.
Στο ίδιο το στιλ στηρίχθηκε ακόμα κι όταν η Ρόμα ισοφάρισε με μια απίστευτη καραμπόλα από κεφαλιά – πάσα του Ελ Σαράουι, μια στραβοκλωτσιά σε απόκρουση που έφερε τη μπάλα στο πρόσωπο του Μίλνερ κι από εκεί στα δίχτυα της ομάδας του.
Οι Μανέ, Φιρμίνο και Σαλάχ ακροβολισμένοι λίγο πάνω από τη μεσαία γραμμή ξεχύνονταν συχνά – πυκνά στην κόντρα προκαλώντας πανικό στην άμυνα των γηπεδούχων.
Στο 25ο λεπτό έπειτα από εκτέλεση κόρνερ ο Ντζέκο απέκρουσε άτσαλα με το κεφάλι. Η μπάλα πήγε προς τα πίσω. Κάπου στο σημείο της μικρής περιοχής ο Ολλανδός Βαϊνάλντουμ με πιο αποτελεσματική κεφαλιά έκανε το 1-2.
Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνει η Ρόμα, συνέχισε να πιέζει βγάζοντας ψηλά τους ακραίους αμυντικούς. Ευτυχώς γι’ αυτήν ο Σαλάχ έπαιξε σε αυτό το ματς περισσότερο για τον εαυτό του και πολύ λιγότερο για το αποτέλεσμα.
Κάπου εκεί υπήρχε ο Κώστας Μανωλάς ο οποίος στους ανοιχτούς χώρους «κατάπιε» σε ουκ ολίγες περιπτώσεις τον Αιγύπτιο, υποψήφιο για τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της φετινής διοργάνωσης!
Στην επανάληψη η Ιταλική ομάδα αύξησε το ρίσκο της και συνέχισε να το κάνει όσο περνούσε η ώρα πιο έντονα, ακόμα και με τις αλλαγές ανάγκης που επέλεξε ο προπονητής Ντι Φραντσέσκο.
Το 2-2 από τον Ντζέκο στο 52’ δεν άλλαξε πολλά στη φυσιογνωμία του παιχνιδιού. Πιο πιεστική η Ρόμα,με το ίδιο επιθετικό.. θράσος η Λίβερπουλ αναζητώντας πάντα το εισιτήριο για τον τελικό του Κιέβου σε πνεύμα δημιουργίας και εμφανώς λιγότερο από τις ανασταλτικές της δομές!
Τα δύο πέναλτι που ζήτησαν οι «Τζιαλορόσι» πιθανόν να άλλαζαν πολλά. Όμως η μοίρα της διοργάνωσης μέσω των ιστορικών της καταγραφών δεν κρατάει τα.. «ΑΝ»!
Ακόμα και με τα δύο γκολ του Ναϊγκολάν στην εκπνοή –στο 86’ και στο 94’ με πέναλτι πολύ… λιγότερο από όσα δεν καταλόγισε ο Σλοβένος ρέφερι – δεν μπόρεσε να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Εξάλλου σ’ αυτό το «θεο-πάλαβο» από πλευράς ρυθμού, διαχείρισης και συναισθημάτων, παιχνίδι ότι και να βλέπαμε προφανώς και δεν θα μας προκαλούσε εντύπωση στα όρια του ποδοσφαιρικού μεταφυσικού!!
Η Λίβερπουλ «πλήγωσε» τη Ρόμα στην Αιώνια Πόλη μετά το 1984 μετά από εκείνο τον τελικό του τότε κυπέλλου πρωταθλητριών στο παλιό Ολύμπικο. Ξαναπάει σε τελικό έπειτα από 11 χρόνια κι εκείνον τον τελικό του.. δικού μας «Ολύμπικο» στο ΟΑΚΑ!
Τότε τον είχε χάσει από τη Μίλαν. Τώρα στο Κίεβο με τον δικό της ξέφρενο στιλ και το κατά κοινή ομολογία εύθραυστο προφίλ της Ρεάλ μπορεί να ελπίζει.
Να πάρει αυτό που έδειξε δίκαια στις φάσεις νοκ άουτ πως μπορεί να διεκδικήσει.
Έστω κι αν στον προτελευταίο σταθμό του φετινού της Ευρωπαϊκού ταξιδιού η Ρόμα ορθώς διαμαρτύρεται για τη διαιτησία!