Ο Στέφανος Τσιτσιπάς υπογράμμισε πως η πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης είναι αρκετά μακρινή για τον ίδιο αυτή τη στιγμή, όμως όχι ανέφικτη για το μέλλον. Ο 19χρονος Έλληνας τενίστας τόνισε στην εφημερίδα «Mundo Deportivo» για τους μελλοντικούς του στόχους και τον τελικό του τουρνουά Godo της Βαρκελώνης. Αναλυτικά δήλωσε:
Πριν από το τελικό, είπες ότι «δεν υπήρχε καλύτερο μάθημα, από το να παίξεις εναντίον του Ναδάλ στο χώμα».
«Ναι, ήταν πραγματικά ένα σπουδαίο μάθημα, ένα πολύ καλό μάθημα, αλλά έμαθα και ελπίζω να τα καταφέρω καλύτερα την επόμενη φορά που θα παίξω εναντίον του. Περίμενα να τα πάω καλύτερα, αλλά έπαιξε απίστευτο τένις και δεν μου έδωσε καμία επιλογή. Τον είχα δει εκατομμύρια φορές στην τηλεόραση, αλλά από κοντά δεν είναι το ίδιο. Με πίεζε πάντα και δεν σκεφτόμουν καθαρά. Ο Ράφα δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις και είχα χάος μέσα στο κεφάλι μου».
Το παιχνίδι του στο χώμα είναι ασταμάτητο;
«Τους κερδίζει όλους, κάνει τα πάντα σωστά, κυριαρχεί, ξέρει αυτό το έδαφος πολύ καλύτερα από μένα και είναι πολύ δύσκολο να παίξεις εναντίον του. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις αυτά τα πολύ δυνατά χτυπήματα. Δεν τον είδα μόνο ως αντίπαλο, αλλά και ως αθλητικό μύθο. Τον σέβομαι απεριόριστα και στην πίστα πρέπει να τα ξεχνάς αυτά τα πράγματα. Ελπίζω να το καταφέρω την επόμενη φορά».
Τι σου άφησε αυτό το τουρνουά;
«Το απήλαυσα. Ήταν μια υπέροχη εβδομάδα. Έχω ερωτευτεί τη Βαρκελώνη, μου θυμίζει το σπίτι μου, αισθάνθηκα άνετα από την πρώτη μέρα. Το τουρνουά είναι φανταστικό, όλα είναι καλά. Αυτή η εβδομάδα ήταν καλή για μένα, την εμπιστοσύνη μου και την πρόοδό μου. Παίζοντας αυτά τα είδη τουρνουά είναι σημαντικό, αφού αισθάνεσαι ότι ανήκεις στην υψηλότερη κατάταξη και ζείς ένα όνειρο».
Από μικρός είχες την ευκαιρία να κάνεις προπόνηση με τον Νόβακ Τζόκοβιτς.
«Έχω προπονηθεί μαζί του πολλές φορές σε διαφορετικά μέρη. Η πρώτη φορά ήταν μια μεγάλη εμπειρία, μπορούσα να δω τις διαφορές μεταξύ του παιχνιδιού του και του δικού μου. Προσπάθησα να τα συγκρίνω και να βελτιωυώ. Η προπόνηση με τους καλύτερους είναι κάτι πολύ καλό γιατί μαθαίνεις περισσότερο ακόμα και από όταν παίζεις».
Το τένις προέρχεται από την οικογένεια.
«Ο πατέρας μου ταξιδεύει μαζί μου όλο το χρόνο, είναι ο κύριος προπονητής μου και τον εμπιστεύομαι. Η μητέρα μου είναι προπονήτρια, αλλά ταξίδευε μαζί μου όταν ήμουν νεότερος, τώρα έρχεται σε μερικά τουρνουά για να με στηρίξει και να με φροντίσει. Έχω πολύ καλή σχέση με τους γονείς μου».
Τα αδέρφια σου επίσης παίζουν τένις.
«Ναι, ο αδελφός μου o Πέτρος είναι δύο χρόνια νεότερος από μένα και παίζει στο ITF τζούνιορ προσπαθώντας να βελτιώσει την κατάταξη του και να μπει στα Grand Slams. Είναι ένας σπουδαίος παίκτης και νομίζω ότι μπορεί να το κάνει και πολύ καλά στο μέλλον. Έχει το ίδιο στυλ με εμένα και είμαι πολύ περήφανος που παίζει σε αυτό το επίπεδο»
Το Νούμερο 1 είναι ο ανώτερος στόχος σου;
«Αυτή τη στιγμή βλέπω τον εαυτό μου μακριά, αλλά ταυτόχρονα νομίζω ότι μπορώ να το καταφέρω. Το Νούμερο 1 είναι ένας περιορισμός, δεν είναι ο μόνος στόχος μου. Μπορείς να επιτύχεις περισσότερα πράγματα από ό, τι να είσαι το Νούμερο 1: να γράψειςς ιστορία στο τένις και να εμπνεύσεις τους ανθρώπους και τα παιδιά να παίξουν. Αυτό είναι πολύ περισσότερο από το να κερδίζεις τίτλους Grand Slam ή τους Masters. Το τένις δεν είναι πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα. Είμαι ο πρώτος στο Top-100 στη χώρα μου και είναι μεγάλη υπερηφάνεια».
Τι στόχο έχεις για αυτή τη σεζόν;
«Να τερματίσω στο Τop-50, να κερδίσω έναν τίτλο ATP και να φτάσω στους 8 σε κάποιο Grand Slam. Κερδίζοντας παίκτες όπως ο Thiem στη Βαρκελώνη σε κάνει να μεγαλώνεις την πίστη σου σε σένα και σε κάνει να δεις πόσο έχεις βελτιωθεί σε σχέση με πέρυσι. Αν έχεις πίστη, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Πιστεύω στον εαυτό μου και στο τένις που μπορώ να παίξω. Το γρασίδι είναι η αγαπημένη μου επιφάνεια, αλλά το χώμα είναι αυτό που γνωρίζω καλύτερα. Πάντα σκέφτομαι θετικά όποιος και να είναι ο αντίπαλός μου».
Έχεις κάποια ομοιότητα με τον Alexander Zverev, το Νούμερο 3 στον κόσμο.
«Ναι, ο Zverev έχει το παιχνίδι του και εγώ το δικό μου. Ξέρω ότι μοιάζει πολύ σε εμένα. Είναι ένας σπουδαίος τύπος και με έχουν μπερδέψει πολλές φορές με αυτόν, αλλά προσπαθώ να διατηρήσω τη δική μου ταυτότητα».
Στη Βαρκελώνη, έχει επηρεάσει η ιστορία σου για τον τρόπο με τον οποίο ο πατέρας σου έσωσε τη ζωή σου στην ηλικία των 16 ετών .
«Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Πέσαμε στο νερό με έναν φίλο και, όταν βγήκαμε στην επιφάνεια, είδαμε ότι βρισκόμαστε ήδη 50 μέτρα από την παραλία. Κολυμπούσαμε προς τα εκεί, αλλά δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε γιατί τα κύματα μας κάλυπταν όλη την ώρα, το ένα μετά το άλλο. Ένιωσα ότι πνιγόμουν, ότι θα πέθαινα σε λίγα δευτερόλεπτα. Είχα αυτή την αίσθηση του θανάτου. Ο πατέρας μου ήταν μαζί μας και πήδηξε στο νερό για να μας σώσει. Με τράβηξε προσπαθώντας να πλησιάσω την παραλία και βρήκαμε ένα βράχο στο νερό. Εκεί σώσαμε τις ζωές μας».
Πως σε επηρέασε εκείνη η μέρα;
«Είμαι ακόμα ζωντανός και τώρα μπορώ να κάνω κάτι, έχω την ευκαιρία να κάνω ό, τι θέλω. Από εκείνη την ημέρα ξέρω καλύτερα πόσο με νοιάζει η ζωή μου και έμαθα τα είδη των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν συχνά οι άνθρωποι και το πώς τα αντιμετωπίζουν. Τα κακά πράγματα συμβαίνουν. Ήταν μια κακή εμπειρία, αλλά την ίδια στιγμή καλή γιατί έμαθα πολλά. Άλλξα ολόκληρη την προοπτική της ζωής μου, το μυαλό μου άλλαξε, ο σεβασμός μου για τα πάντα άλλαξε, βλέπω διαφορετικά πράγματα από την πίστα και νιώθω μηδενικό φόβο μέσα σε αυτή. Στη συνέχεια στο ξενοδοχείο μας είπαν ότι σε αυτή την παραλία είχαν ήδη συμβεί και άλλες τραγωδίες και νεκρό άνθρωπο».