Ο βασιλιάς των σπορ σε όλο του το μεγαλείο παρουσιάστηκε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά από το EliteNeonCupστις εγκαταστάσεις της Παιανίας. Μικρά παιδιά από δέκα ως δεκαπέντε ετών δίδαξαν την πραγματική σημασία του ποδοσφαίρου. Μαζί με τον φίλο μου, τον Γιώργο Βασιλείου ζήσαμε μοναδικές στιγμές τις οποίες προσπαθήσαμε να μεταφέρουμεμέσω των καναλιών Novasports.
Η αίσθηση που μας άφησε το διήμερο στην ποδοσφαιρομάνα Παιανία, ήταν πως αυτό που είδαμε είναι το άθλημα που αγαπάμε, το αγνό, το πραγματικό ποδόσφαιρο. Εκεί όπου η νίκη ναι μεν έχει μεγάλη σημασία αλλά δε διαβάλλει χαρακτήρες εξαιτίας των εκατομμυρίων που την περιβάλλουν. Η νίκη είχε τεράστια σημασία για να γεμίσουν αυτά τα παιδιά με εμπειρίες ζωής. Αυτές τις εμπειρίες που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό τους.
Είδαμε ένα ποδόσφαιρο όπου γέμισε τα παιδιά έντονα συναισθήματα, είτε ήταν χαράς είτε ήταν λύπης. Ήταν όμως τόσο αληθινά, που δεν έκρυβαν τίποτα πίσω από τα χαρούμενα ή λυπημένα πρόσωπα. Ταυτόχρονα γέμισαν κι εμάς με μια ανάσα αισιοδοξίας, πως αν αυτά τα παιδιά καταφέρουν να μείνουν έτσι αγνά, κι αν οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ακαδημίες συνεχίσουν να βαδίζουν στον σωστό δρόμο, τότε και το ποδόσφαιρό μας θα γίνει καλύτερο.
Για να συμβεί αυτό θα πρέπει κάθε παιδί να είναι ελεύθερο να εκφράζει το συναίσθημα του, ακόμα κι αν υποστηρίζει τον Ολυμπιακό την ώρα που φιλάει τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Θα πρέπει το παιδί να είναι ελεύθερο να κάνει λάθος που θα στοιχίσει στην ομάδα του και θα σπεύσουν συμπαίκτες και αντίπαλοι να τον αγκαλιάσουν για να τον κάνουν να νιώσει καλύτερα. Τα λάθη είναι μέρος της ζωής. Και είναι τα λάθη που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και φυσικά καλύτερο ποδοσφαιριστή.
Δεν έχει σημασία πόσα από τα 1008 παιδιά που αγωνίστηκαν στο EliteNeonCupθα γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Και ξέρετε γιατί; Διότι τα 1008 αυτά παιδία ήταν ήδη ποδοσφαιριστές. Ήταν ποδοσφαιριστές ακαδημιών και έζησαν το «τώρα» με όλο τους το είναι. Φυσικά και ονειρεύονται να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Το παν όμως είναι πως είναι ήδη ποδοσφαιριστές και ζουν το παιχνίδι όπως πρέπει να είναι.
Ας βγάλουμε λοιπόν και όλοι εμείς από το δηλητηριασμένο μας μυαλό πως ποδόσφαιρο είναι μόνο αυτό που βλέπουμε στη SuperLeagueή στο ChampionsLeague. Αυτά αντιστοιχούν μόνο στο 1% του συνόλου του αθλήματος. Πραγματικό ποδόσφαιρο, μακριά από σκοπιμότητες, μακριά από παραγοντισμούς, μακριά από την φιλοχρήματη νίκη, μακριά από μικρότητες, είναι και το ποδόσφαιρο των ακαδημιών, αλλά και το ερασιτεχνικό.
Μόνο αν στρέψουμε όλοι μας το βλέμμα και το ενδιαφέρον προς αυτό το αγνό ποδόσφαιρο, μπορούμε να έχουμε ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και στο ταπεινωμένο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.