Για ένα φίλαθλο που αγαπά το ποδόσφαιρο, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Παναιτωλικό ήταν αρκετά ικανοποιητικό σε θέαμα. Έξι γκολ, γρήγορος ρυθμός και διακυμάνσεις στο σκορ. Όμως για τον προπονητή του Παναθηναϊκού που οφείλει να κοιτάει το …δάσος των λαθών και όχι το …δέντρο του αποτελέσματος, μάλλον ήταν άλλος ένας λόγος για να “πονοκεφαλιάζει”.
Ναι, το Τριφύλλι πέτυχε το στόχο του, πήρε τη νίκη και ξεπέρασε άλλη μια …κρύα βραδιά στην άδεια- λόγω- τιμωρίας Λεωφόρο. Ασφαλώς και το πρώτο πράγμα που μετράει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι το αποτέλεσμα και οι Πράσινοι πρόσθεσαν τρεις σημαντικούς βαθμούς στο …πουγγί τους. Στη λίστα των θετικών μπαίνει η καλή επιθετική ανάπτυξη των παικτών του Στραματσόνι και πολύ περισσότερο η αποτελεσματικότητά τους, ωστόσο δεν γίνεται να μείνει απαρατήρητη η προβληματική αμυντική λειτουργία της ομάδας.
Η απουσία του πολύτιμου Ζέκα ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή και τα κενά που υπήρχαν στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού, έδωσαν το περιθώριο στους φιλοξενούμενους να κάνουν το παιχνίδι τους και να προκαλέσουν προβλήματα στα μετόπισθεν.
Μονάχα ο εξαιρετικός Αμπέντ έκανε τη δουλειά που έπρεπε στο κέντρο. Ο Γαλλοαλγερινός χαφ έδωσε ενέργεια και ποιότητα στην ομάδα του και συνέβαλλε σημαντικά στην επίτευξη της νίκης με τα δύο τέρματα που πέτυχε. Την ίδια στιγμή ο Εσιέν ήταν εκτός ρυθμού και χωρίς τα απαραίτητα – για αμυντικό χαφ- τρεξίματα και ο Πράνιτς δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά. Αναφορικά με την τετράδα της άμυνας, Ταυλαρίδης και Τελάντερ άργησαν να προσαρμοστούν στις συνθήκες του αγώνα και έκαναν αρκετά σημαντικά λάθη, ο Νάνο προσπάθησε, ενώ ο Βέμερ ήταν ξανά ο αδύναμος κρίκος…
Τα καλά μαντάτα για τον Στραματσόνι ήρθαν από την επίθεση, αφού η τριάδα που επέλεξε είχε …κέφια. Ο κινητικός Κλωναρίδης προκάλεσε αρκετά προβλήματα στους Αγρινιώτες, ο Καρέλης ήταν μαχητικός, ενώ ο …γερο Πέτριτς ήταν αναμφίβολα ο παίκτης- κλειδί για το Τριφύλλι. Και για τα δύο σημαντικά γκολ που σημείωσε, αλλά ακόμα περισσότερο για την άριστη τακτική παρουσία του.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το καλύτερο του ματς επί των ημερών του Στραματσόνι στο επιθετικό κομμάτι και αυτό είναι τουλάχιστον μια …ηλιαχτίδα. Ωστόσο είναι φανερό ότι χρειάζεται μπόλικη δουλειά για να υπάρξει μια ισορροπία στο παιχνίδι του Τριφυλλιού, αφού η λογική ” όσα βάλουμε και όσα φάμε” δεν οδηγεί πουθενά…