Ο Γιώργος Παράσχος ήταν ο καταλυτικός παράγοντας για την παραμονή του Λεβαδειακού στην Super League, σύμφωνα με τον Γιώργο Καζναφέρη. Ο γενικός αρχηγός των Βοιωτών υπογράμμισε πως αυτή είναι η πιο χαρούμενη Δευτέρα για την ομάδα του, τους τελευταίους έξι μήνες. Ο Καζναφέρης μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM». Αναλυτικά δήλωσε:
Για το πόσο δύσκολη είναι η αλλαγή ρόλου από διαιτητή σε παράγοντα: «Είναι θέμα φιλοσοφίας και ψυχολογίας. Μου αρέσει ποδόσφαιρο και είμαι από μικρός μέσα σε αυτό. Με κάτι φίλους έχουμε και μια ομάδα, τον Ακάδημο Αμαρουσίου, που χθες εξασφάλισε την άνοδο στην Α ΕΠΣΑ. Έχουμε και κάποια γηπεδάκια πέντε επί πέντε με τον παλιό ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, τον Δημήτρη Πεππέ. Γενικά το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Από εκεί και πέρα, η φετινή χρονιά για τον Λεβαδειακό ήταν στοίχημα και πρόκληση. Από τον μεγαλομέτοχο μέχρι και τον φροντιστή. Και τίποτε δεν είναι τυχαίο. Το καλοκαίρι ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, μετά τα πλέι οφ και την αποτυχία της ομάδας να ανέβει αγωνιστικά. Οι ποδοσφαιριστές ήταν χάλια ψυχολογικά. Τότε, ο μεγαλομέτοχος αποφάσισε να αλλάξει νοοτροπία και τρόπο σκέψης. Προσπαθήσαμε να αλλάξουμε την ομάδα με προπονητή τον Παράσχο και αρχίσαμε να στήνουμε ένα ρόστερ, αν και για δυο μήνες βρισκόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας γιατί δεν ξέραμε για ποια κατηγορία να στήσουμε αυτό το ρόστερ. Ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση και όλοι είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος ήταν δραματικοί μήνες, αφού τα παιδιά δεν ήξεραν πού θα παίξουν. Σε κοίταζαν στα μάτια και περίμεναν να τους πεις κάτι και να τους δώσει μια ανάσα. Προσπαθήσαμε με τη συνδρομή του Παράσχου να δώσουμε φλόγα στην και να την κρατήσουμε αναμμένη, μέχρι τις 10 Νοεμβρίου που μάθαμε ότι θα παίζαμε τελικά στη Superleague».
Για το πού κρίθηκε η παραμονή: «Το κομβικό σημείο ήταν η παρουσία του Παράσχου που τον θεωρώ από τους κορυφαίους προπονητές που υπάρχουν στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο. Το δεύτερο είναι τα εξαιρετικά αποδυτήρια και ότι τα παιδιά που είχαμε εκεί είχαν γίνει μια ψυχή. Δεν είχαν σπίτι, αφού σπίτι τους ήταν τα αεροπλάνα και τα πούλμαν. Από εκεί και πέρα, υπήρχε η ηρεμία του μεγαλομέτοχου κι έτσι ακόμη κι όταν ήρθαν συνεχόμενες ήττες πρυτάνευσε λογική, η ηρεμία και η ομόνοια. Δεν υπήρξαν τριγμοί. Βάλαμε ένα στοίχημα το κυνηγήσαμε και μείναμε ενωμένοι. Σίγουρα ήταν μεγάλη επιτυχία η νίκη επί του Παναθηναϊκού, μετά από πέντε άσχημα αποτελέσματα. Μετά ήρθε διπλό Τρίπολης που μας τόνωσε ψυχολογία και, τελικά, καταφέραμε να πάρουμε την καλύτερη θέση στην ιστορία της ομάδας. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι όπου πηγαίναμε παίρναμε χειροκρότημα γιατί προσπαθούσαμε να παίξουμε μπάλα κι είχαμε πάντα τέσσερις πέντε τελικές προσπάθειες. Αξίζουν συγχαρητήρια στους αφανείς και στους παίκτες που έζησαν πρωτόγνωρες καταστάσεις. Αυτοί είναι ήρωες».
Για τη γεύση που του άφησε το φετινό πρωτάθλημα: «Κατ’ αρχάς, θέλω να πω ότι πρόκειται για την πιο χαρούμενη Δευτέρα τους τελευταίους έξι μήνες. Από εκεί και πέρα, η γεύση που μας άφησε είναι γλυκιά για την παρουσία της δικής μας ομάδας που ήταν η MVP πρωταθλήματος και μια πικρή, γιατί δυστυχώς δεν έγιναν βήματα προόδου. Και δύσκολα βλέπω ανάκαμψη στο θέμα των γηπέδων, των υποδομών και της ανάπτυξης. Θεωρώ ότι η οικονομική κρίση θα βοηθήσει να στραφούμε στους Έλληνες. Το θέμα είναι να φτιαχτούν οι υποδομές κι εκεί χρειάζεται η αρωγή της Πολιτείας, όμως με έλεγχο για το πού θα πάνε τα λεφτά. Να συνδράμει για την πραγματική ανάπτυξη κι όταν θα φύγουμε όλοι να έχουμε αφήσει το λιθαράκι μας».
Για τη διαιτησία: «Τον τελευταίο καιρό ήταν αρκετά καλή. Έγιναν λάθη και το λέει ένας άνθρωπος που έχει παίξει. Δεν γίνεται, όμως, να μην κάνει λάθος διαιτητής. Δεν έγιναν, πάντως, εξόφθαλμα λάθη που να έχουν διαμορφώσει αποτελέσματα. Συνήθως οι ομάδες με μικρές αποκλίσεις έπαιρναν αυτό που τους άξιζε. Και η βαθμολογία, θεωρώ ότι ανταποκρίνεται στην εικόνα του πρωταθλήματος».
Για το τι σκεφτόταν, βλέποντας από άλλο πόστο τους παλιούς του συναδέλφους μέσα στο γήπεδο: «Υπήρχαν στιγμές που μακαρίζεις γιατί είσαι έξω και άλλες που λες αν ήμουν μέσα θα σας έδειχνα. Κάποτε ήμουν διαιτητής και με κυνηγούσαν οι παράγοντες, τώρα είμαι παράγοντας και με κυνηγάνε οι διαιτητές».