Η ΑΕΛ γιορτάζει! Ακριβώς σαν σήμερα, πριν από 48 χρόνια, στις 17 Μαΐου 1964, ιδρύθηκε η Αθλητική Ένωση Λάρισας, προκειμένου να κάνει πραγματικότητα το όραμα για τη δημιουργία μιας πανίσχυρης ομάδας που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει επάξια την πόλη στο πανελλήνιο.
Στην πορεία των χρόνων, η ομάδα αυτή μεγαλούργησε, έφτασε στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, το 1988, καθώς και δύο Κυπέλλων, το 1985 και το 2007, αγωνίστηκε στην Ευρώπη. Αυτή, όμως, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η ίδια ομάδα έζησε δύσκολες στιγμές, έφτασε ακόμη και στο σημείο να παίζει την ύπαρξή της στις επαγγελματικές κατηγορίες (στον αγώνα με τα Χανιά το 2003) αλλά πάντα έβρισκε τον τρόπο να αναγεννάται και να επιστρέφει πιο δυνατή.
Σαν σήμερα λοιπόν, πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό Ωδείο Λάρισας η τελευταία και καθοριστική συνέλευση των σωματείων του νομού, στην οποία αποφασίσθηκε η συγχώνευση του Λαρισαϊκού, του Ηρακλή, του Άρη και του Τοξότη και η ίδρυση της ΑΕΛ.
Η ιδέα της συνένωσης υπήρχε από το 1958 και την πρόβαλε αρχικά ο πρόεδρος του Τοξότη, Ράπτης. Δεν εισακούστηκε. Τρία χρόνια μετά, επανήλθε στο προσκήνιο με την έλευση του νομάρχη Κουκούρη και του επιθεωρητή σωματικής αγωγής, Παπαδάκου. Μάλιστα, έγινε το πρώτο βήμα καθώς προσωρινά σχηματίστηκε μία μικτή ομάδα του Άρη και του Απόλλωνα. Όμως, το εγχείρημα απέτυχε.
Ωστόσο, το 1964, οι συνθήκες είχαν ωριμάσει. Ο Λαρισαϊκός υποβιβάστηκε από τη Β’ Εθνική, ο Τοξότης δεν κατάφερε να ανέβει σε αυτή και στη Λάρισα κατάλαβαν ότι πρέπει να προχωρήσουν στη δημιουργία μίας ισχυρής ομάδας. Τα επιτυχημένα παραδείγματα του Πιερικού και των Τρικάλων, που αμέσως ανέβηκαν στην Α’ Εθνική, έκαμψαν και τις τελευταίες αντιρρήσεις.
Η ΑΕΛ επρόκειτο να έχει βάση τον Ηρακλή, που είχε μείνει στη Β’ Εθνική και τον Απόλλωνα που ανέβηκε. Ο δήμαρχος Χατζηγιάννης θέλοντας να δώσει επιπλέον κίνητρο στις ομάδες, υποσχέθηκε πως θα τους παραχωρήσει το «Αλκαζάρ». Η εξαγγελία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε αλλά τη στιγμή εκείνη βοήθησε.
Το ημερολόγιο έδειχνε 17 Μαΐου 1964 και η ιδρυτική συνέλευση της ΑΕΛ πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό Ωδείο. Μετά τις ομιλίες των Ν. Οικονόμου, Ι. Περραιβού, Παπαδάκου και των βουλευτών Γεωργίου και Καρδάρα, που χαιρέτισαν την πρωτοβουλία και δήλωσαν τη συμπαράστασή τους, ήρθε η σειρά των εκπροσώπων των ομάδων να πουν την άποψή τους. Ο πρόεδρος του Λαρισαϊκού Θ. Κούρτης, ο ομόλογός του του Ηρακλή, Κ. Τζοβαρίδης, ο εκπρόσωπος του Άρη, Ευστρατιάδης, του Απόλλωνα, Δημητρίου, του Τοξότη, Παπαγιάννης, του Αχιλλέα Φαρσάλων, Κατσιλέρος, του Πανθεσσαλικού Ακριβόπουλος και των Πελασγικού και Φαλανιακού, δήλωσαν ότι πρέπει να προχωρήσει η συνένωση των δυνάμεων για το καλό του λαρισαϊκού ποδοσφαίρου.
Έτσι, αποφασίστηκε η διάλυση των οκτώ σωματείων και η συγχώνευση σε πέντε, η ονομασία της πρώτης ομάδας ως Αθλητική Ένωση Λάρισας και της δεύτερης ως Όλυμπος, ενώ οι τρεις υπόλοιπες ήταν οι Πελασγιώτιδα, Κένταυρος και Ελπίδα. Η ΑΕΛ επρόκειτο να είχε άσπρες και μαύρες εμφανίσεις, ο Όλυμπος βυσσινί και οι άλλες τρεις καφέ, άσπρο και γκρι αντίστοιχα.
Ωστόσο, πέντε ημέρες αργότερα, σε σύσκεψη στη Λέσχη των Εμποροϋπαλλήλων αποφασίστηκε το βυσσινί να είναι το χρώμα της πρώτης ομάδας, ενώ έγιναν και άλλες αλλαγές σχετικά με τα ονόματα των υπόλοιπων ομάδων (η δεύτερη ονομάστηκε Δήμητρα, η τρίτη Δόξα Εμποροϋπαλλήλων με βάση τον Άρη και τους Εμποροϋπαλλήλους, η τέταρτη Πελασγιώτιδα με βάση τους Λαρισαϊκό και Πελασγικό και η πέμπτη Όλυμπος με βάση τους Τοξότη και Πανθεσσαλικό).
Επίσης, ελήφθη η απόφαση ο πρώτος προπονητής να είναι ξένος για να εξασφαλισθεί η αμεροληψία στην στελέχωση της ομάδας. Έτσι, στις 22 Ιουνίου προσελήφθη ο Αλεξάντερ Πέτροβιτς.
Νωρίτερα, πάντως, στις 30 Μαΐου οι εκπρόσωποι του Απόλλωνα αποχώρησαν από μία σύσκεψη επειδή δεν έγινε δεκτό το αίτημά τους, η Δήμητρα να αγωνίζεται στο γήπεδο της Φιλιππούπολης και έτσι δεν μετείχαν τελικά στη νέα ομάδα.
Η συγχώνευση γιορτάστηκε στις 7 Ιουνίου με φιλικό παιχνίδι απέναντι στον Πανιώνιο στο «Αλκαζάρ», στο οποίο η ΑΕΛ κέρδισε 2-1 με γκολ του Παπακωνσταντίνου και του Κάσσα. Για την ομάδα της Νέας Σμύρνης σκόραρε ο Κουμελής. Στο ματς αυτό συμμετείχαν ποδοσφαιριστές επιλεγμένοι από τον Λαρισαϊκό, τον Ηρακλή, τον Άρη, τον Τοξότη, τον Πανθεσσαλικό, τον Πελασγικό και την Ανάπλαση Τυρνάβου.
Την επόμενη ημέρα, το καταστατικό του συλλόγου εγκρίθηκε. Η διοίκηση ήταν 15μελής και φυσικά οικουμενική, καθώς το ΔΣ απαρτίζονταν από εκπροσώπους αθλητικών σωματείων και φορέων της πόλης. Επικεφαλής ήραν ο πρόεδρος του Ηρακλή, Κ. Τζοβαρίδης.
Το ταξίδι της ΑΕΛ είχε μόλις αρχίσει.
(Στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο των Κώστα Αργύρη και Δημήτρη Σακελλάρη «Η ιστορία της ΑΕΛ 1964-1998» – εκδόσεις «Η Πρώτη»)