Ο κύκλος του Παναθηναϊκού έκλεισε κατά τον Βαγγέλη Μάντζαρη, και ήρθε η σειρά του Ολυμπιακού να πρωταγωνιστεί. Ο 22χρονος διεθνής άσος εξήγησε πως η φετινή ομάδα κατάφερε πολλά και οι παίκτες της έγιναν... μάγκες, γιατί είχαν χημεία και πως πρέπει να συνεχίσουν αναλόγως υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Ο κύκλος του Παναθηναϊκού έκλεισε κατά τον Βαγγέλη Μάντζαρη, και ήρθε η σειρά του Ολυμπιακού να πρωταγωνιστεί.

Ο 22χρονος διεθνής άσος εξήγησε πως η φετινή ομάδα κατάφερε πολλά και οι παίκτες της έγιναν… μάγκες, γιατί είχαν χημεία και πως πρέπει να συνεχίσουν αναλόγως υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Μιλώντας στην εφημερίδα «Δημοκρατία» ο Μάντζαρης τόνισε ότι πλέον οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και κοιτάζουν μόνο το μέλλον. 

Αναφερόμενος στη συνταγή της φετινής επιτυχίας, ο «ερυθρόλευκος» γκαρντ τόνισε ότι «είχαμε χημεία. Αυτό που έλειπε από τον Ολυμπιακό τα προηγούμενα χρόνια. Διότι μπορεί να υπήρχαν στο ρόστερ πιο μεγάλα και σπουδαία ονόματα, αθλητές πολλών εκατομμυρίων, όμως φέτος η ομάδα είχε την χημεία που απαιτείται και την ηρεμία για να κερδίσει τα πάντα. Σαφώς, δεν περιμέναμε αυτή την εξέλιξη όταν ξεκινούσε η περσινή προετοιμασία. Όμως, με πολύ δουλειά, χωρίς άγχος, με πίστη και «δίψα» σε ό,τι κάνουμε, όλα πήραν τον δρόμο τους. Η εμπιστοσύνη που εμπνέει ο κόουτς Ιβκοβιτς, ο ρόλος του αφανή ήρωα, του γυμναστή μας Ανδρέα Γκατζούλη και η τρέλα των προέδρων, έφεραν τον Ολυμπιακό εκεί που ήθελε, στην κορυφή».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Βαγγέλη Μάντζαρη…

-Πώς θα αντιμετωπίζετε πλέον το γεγονός ότι όλοι θα θέλουν να κερδίσουν τον πρωταθλητή;
«Δεκαπέντε χρόνια, ειδικά χωρίς το πρωτάθλημα Ελλάδας, ήταν πολλά. Ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος, αυτό θέλει ο κόσμος του, αυτό απαιτεί η ιστορία του, να πρωταγωνιστεί και να κερδίζει τίτλους. Αυτό θέλουμε κι εμείς, όσοι είμαστε ή θα είμαστε στην ομάδα. Πλέον, δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανέναν. Κανείς δεν περίμενε όσα καταφέραμε φέτος. Θέλουμε να κάνουμε τον Ολυμπιακό μόνιμο πρωταγωνιστή».

-Πόσο εύκολο ήταν να αποκαθηλώσει ο Ολυμπιακός τον μεγάλο αντίπαλο;
«Ο κύκλος μίας σπουδαίας και επιτυχημένης ομάδας για τον Παναθηναϊκό έκλεισε. Είναι η σειρά μας να επιβεβαιώσουμε πως όσο δύσκολα φτάνεις στην κορυφή, περισσότερο δύσκολα παραμένεις εκεί. Και αυτό είναι το στοίχημα το μεγάλο που έχουμε μέσα μας. Πρέπει να μείνει απαραίτητα ο βασικός κορμός στην ομάδα, ώστε να μην αναγκαστεί να προβεί σε σαρωτικές αλλαγές στο ρόστερ, όπως συνέβαινε σχεδόν κάθε χρόνο. Να μην είμαστε φωτοβολίδα. Η ομάδα τη νέα χρονιά πρέπει να χτιστεί στις βάσεις που ήδη έχει, φυσικά με τον Ντούσαν Ιβκοβιτς προπονητή».

-Ένας από τους μεγάλους σου δασκάλους είναι και ο τωρινός σου προπονητής;
«Σαφέστατα, πλάι στον κ. Ιβκοβιτς μαθαίνω πολλά. Είναι σαν καθηγητής, όπως άλλωστε και για τόσους άλλους αθλητές. Ακόμη και στην αρχή της σεζόν, που δεν είχα τόσο ενεργό ρόλο και αρκετό χρόνο συμμετοχής, με έπιασε και μου είπε: «εγώ σε πιστεύω, δεν έχω κανένα θέμα με τα ονόματα. Εγώ θέλω να μου κάνεις την δουλειά μου. Όταν μπεις κάνε αυτό που πρέπει, αυτό που ξέρεις. Να φτιάχνεις το παιχνίδι, να σουτάρεις όταν σού δίνεται η δυνατότητα». Πρέπει να πω πως ιδιαίτερα χρήσιμες ήταν οι συμβουλές του Τόμιτς. Ακόμη και στο πότε και πώς πρέπει να σουτάρω. Είναι μαζί με τον κόουτς ο άνθρωπος που συνδέει το παρελθόν με το παρόν του Ολυμπιακού».

-Η συνύπαρξη των πιτσιρικάδων με τον Σπανούλη, τον Λο, τους υπόλοιπους, πώς ήταν;
«Εγώ στην αρχή, όπως είναι λογικό, κόλλησα περισσότερο, ένιωθα πιο άνετα πλάι στους Σλούκα, Παπανικολάου, Κατσίβελη, με τους οποίους έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές στις μικρές εθνικές. Ήμουν κάπως ψαρωμένος δίπλα στον Σπανούλη. Όμως έδειξε ποιος πραγματικά είναι, σαν παίκτης και άνθρωπος. Με βοήθησε, με στήριξε, μού φώναζε, με παρότρυνε και δέσαμε. Η προσθήκη του Λο όπως και αυτή του Ντόρσεϊ έδωσαν στην ομάδα ό,τι χρειαζόταν την δεδομένη στιγμή. Και οι δύο προσαρμόστηκαν άμεσα στο σύνολο και το αποτέλεσμα βγήκε στο παρκέ. Ενθουσιασμός με εμπειρία έδεσαν αρμονικά. Ειδικά μετά τη νίκη (8/2) επί της Εφές στην Τουρκία αρχίσαμε ως σύνολο να διαπιστώνουμε πως είμαστε πολύ δυνατοί και όλα είναι στο χέρι μας. Η ψυχολογία είχε αλλάξει».

-Τι σάς είπε ο κόουτς πριν τα κρίσιμα ματς, όπως αυτό με την ΤΣΣΚΑ στον τελικό της Ευρωλίγκας;
«Μπείτε χωρίς άγχος, παίξτε και μην κοιτάτε ούτε ονόματα ούτε μπάτζετ, τίποτα. Παίξτε μπάσκετ, για σας, για την ομάδα, για τον κόσμο μας. Αν χάσουμε, δεν χάνουμε τίποτα. Αν κερδίσετε, θα είστε οι πρώτοι μάγκες! Αυτό ακριβώς κάναμε. Και ακόμη και σε στιγμές που ήμασταν σε κάποια ματς αρκετά πίσω στο σκορ, πάλι επανερχόμασταν, δείγμα της σωστής δουλειάς που έχει γίνει. Με την Σιένα ή με τον Παναθηναϊκό είδαμε πως στο 3ο ή στο 4ο δεκάλεπτο, όταν οι αντίπαλοι έδειχναν να μην έχουν άλλες δυνάμεις, εμείς είχαμε απόθεμα ενέργειας και καλής απόδοσης. Αυτό δεν είναι τυχαίο, προφανώς».

-Ο Παπανικολάου και ο Πρίντεζης απασχολούν ομάδες του ΝΒΑ…
«Ο «Παπ» έχει όλα τα φόντα, έκανε το μεγάλο «μπαμ» στην ωριμότερή του χρονιά. Νομίζω και ο ίδιος ξέρει ότι δεν πρέπει να βιαστεί για το μεγάλο άλμα. Για τον «Πρίντ», η περσινή δουλειά που έκανε το καλοκαίρι, εκμεταλλευόμενος ότι δεν είχε κληθεί στην Εθνική, τού έκανε καλό. Φάνηκε. Στην Μάλαγα δεν ταίριαξε, όμως το να παίζει στον Ολυμπιακό που αγαπά, γεμάτος πίστη στις ικανότητές του, με πάθος και ενέργεια, έφερε την σούπερ χρονιά του. Ποτέ άλλωστε δεν ξέχασε το μπάσκετ που ήξερε και πλέον βιώνει την αναγέννησή του».

Τέλος, ο Βαγγέλης Μάντζαρης θέλησε να πει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σεόσους τον βοήθησαν να φτάσει εδώ. «Καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και όσους είναι δίπλα μου και με πιστεύουν. Από κει και πέρα να πω και για τους προέδρους τους αδερφούς Αγγελόπουλους ότι πέρσι όταν είχα βρεθεί προ αδιεξόδου και δεν ήξερα που θα αγωνιστώ, όντας ελεύθερος από το Περιστέρι, με φώναξαν στο γραφείο τους και μου είπαν: Σε πιστεύουμε, σε θέλουμε μαζί μας. Αυτό ήταν. Δικαιώθηκα για την αναμονή και δικαιώθηκαν και οι ίδιοι για τα όσα κερδίσαμε βάσει του τι έχουν προσφέρει και τι έχουν ξοδέψει για τον Ολυμπιακό. Μέχρι να υπογράψω, είχα χάσει τον ύπνο μου, αγωνιώντας για το πού θα παίξω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ πρέπει να πω σε πολλούς, όπως στον Μάνο Μανουσέλη που άρχισε, ούτε στα 16 μου κιόλας, να με καθιερώνει. Έπειτα, ο Δημήτρης Τζιάλλας, ο Νίκος Καραγιάννης, ο Θανάσης Σκουρτόπουλος και ο Αργύρης Πεδουλάκης αποτέλεσαν για μένα σημαντικούς ανθρώπους στην πορεία μου. Όποιος δουλεύει δικαιώνεται, μού έλεγαν, όλοι».