Συνέντευξη: Παντελής Λώλης
Φωτογραφίες: Μάριος Μπουσουλόπουλος
Τραγούδησαν και φωτογραφήθηκαν στο Rhodos Palace, έπαιξαν με τα μικρά παιδιά στο Rhodes International Volleyball Camp, χαλάρωσαν στις μοναδικές παραλίες του σμαραγδένιου νησιού, γέμισαν τις μπαταρίες τους ενόψει της 17ης Ιουλίου που θα τις βρει και πάλι με την Εθνική στο Καρπενήσι.
Και μπορεί τα μικρόφωνα στο τραγούδι για τις ανάγκες της φωτογράφησης να παρέμειναν κλειστά, άνοιξαν όμως όταν τις ρωτήσαμε για την Εθνική ομάδα και το μέλλον τους. Η Ανθή Βασιλαντωνάκη μιλάει για την «ακραία Ανθή» και η Όλγα Στράντζαλη για την «υποδοχή». Και όχι μόνο…
Τουρίστριες στη Ρόδο;
Ανθή Βασιλαντωνάκη: Όχι ακριβώς τουρίστριες. Καταφέραμε να συνδυάσουμε ξεκούραση και βόλεϊ. Είχαμε την ευκαιρία να προπονηθούμε με τα παιδιά του Rhodes International Volleyball Camp και είμαστε πολύ χαρούμενες και ικανοποιημένες από το αποτέλεσμα. Τα παιδιά που τρέχουν το camp έχουν οργανώσει τα πάντα στην εντέλεια. Χάρηκα πάρα πολύ που είχα επίσης την ευκαιρία να συνεργαστώ και πάλι με τον κ. Καλμαζίδη και τον κ. Παπαδόπουλο. Ήταν τέλεια εμπειρία όλο το project.
Πως ήταν η συνεργασία με τα μικρά παιδιά; Για κάποιες μέρες μπήκατε και εσείς στο κομμάτι της προπονητικής…
Όλγα Στράντζαλη: Ναι αλήθεια είναι. Δεν έχουμε βέβαια εμπειρία στο κομμάτι της προπονητικής αλλά στη διάρκεια του camp καταλάβαμε πως δουλεύουν στις μικρές ηλικίες οι προπονητές. Είναι διαφορετικό να το ζεις από μέσα. Καταλάβαμε επίσης πως σκέφτονται τα παιδιά κάνοντας προπόνηση μαζί τους.
Τι ήταν αυτό το διαφορετικό που σας έκανε εντύπωση ερχόμενες σε επαφή με τα μικρά παιδιά;
ΑΒ: Αυτό που μου άρεσε ήταν το γεγονός ότι τα κορίτσια ήρθαν γρήγορα πολύ κοντά μας, μας ένιωσαν σαν τους δικούς τους ανθρώπους. Ήταν πολύ φιλικά, ήταν πρόθυμες να δουλέψουν και έβλεπα στα πρόσωπά τους ότι τους άρεσε που βρεθήκαμε στις προπονήσεις και βοηθούσαμε όσο μπορούσαμε.
ΟΣ: Εγώ θα ήθελα να μείνω λίγο στην οργάνωση του camp. Οι παροχές στα παιδιά ήταν αυτές που ήθελαν. Πολύ καλό ξενοδοχείο, κλειστό γυμναστήριο για την πρακτική άσκηση και αμφιθέατρο για την θεωρία, όλα νομίζω ότι ήταν άκρως επαγγελματικά. Είναι ξεκάθαρο ότι ασχολήθηκαν οι διοργανωτές με το camp και πιστεύω ότι κάθε χρόνος που περνάει θα «μεγαλώνει». Λείπουν από την Ελλάδα τέτοια camp και ελπίζω το Rhodes International Volleyball Camp να γίνει παράδοση.
Θεωρείται ότι τα camp είναι τρόπος ανάπτυξης του βόλεϊ;
ΑΒ: Σίγουρα. Εγώ θέλω τα κορίτσια να δοκιμάσουν το άθλημα και για αυτό είμαστε εδώ. Πρέπει να το αγαπήσουν όπως εγώ, η Όλγα και τα υπόλοιπα κορίτσια που παίζουμε σε υψηλό επίπεδο βόλεϊ. Μακάρι να μπορέσουν να ξεκινήσουν από μικρές, όπως κάναμε εμείς, και να μείνουν στην Εθνική πολλά χρόνια. Η Σταματία Κυπαρίσση είναι ένα καλό παράδειγμα. Ξεκίνησε από μικρή, ήρθε στην Εθνική και πιστεύω ότι το μέλλον της ανήκει. Τα camp βοηθούν πολύ την ατομική εξέλιξη του αθλητή και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Τι μήνυμα θέλατε να στείλετε στα παιδιά που θέλουν να σας μοιάσουν;
ΟΒ: Μιλήσαμε με τα παιδιά και αυτό που τους μεταφέραμε είναι ότι για να μπορέσουν να φθάσουν ψηλά πρέπει να αφιερώσουν πολύ χρόνο στο βόλεϊ και στις προπονήσεις. Τους είπαμε ότι το βόλεϊ και ο αθλητισμός είναι διασκέδαση και έτσι πρέπει να το δουν. Μακάρι κάποια παιδιά που προπονήσαμε εδώ στη Ρόδο να τα δούμε κάποια στιγμή και στην Εθνική ομάδα.
Παρότι ακραία μια χαρά πάσα κάνεις για την Εθνική ομάδα. Στις 23 Αυγούστου το απόγευμα η Ανθή κόντρα στην διοργανώτρια Τουρκία θα ακούσει για πρώτη φορά τον Εθνικό ύμνο σε αγώνα τελικής φάσης ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Σκέφτεσαι τη στιγμή;
ΑΒ: Εννοείται. Πιστεύω ότι στο μυαλό μου θα έρθει όλη η δουλειά που κάναμε το περσινό κυρίως καλοκαίρι. Δουλέψαμε πάρα πολύ, δεθήκαμε σαν ομάδα και πετύχαμε το στόχο που είχαμε θέσει. Να επιστρέψουμε την ομάδα στην ελίτ του αθλήματος. Αυτό που νιώσαμε στο παιχνίδι που σφράγισε την πρόκριση στο ευρωπαϊκό ήταν κάτι ανεπανάληπτο. Ανατριχίλα, ενθουσιασμός, δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα. Εκείνη τη στιγμή νιώσαμε πόσο αξία είχε η δουλειά που κάναμε. Πιστεύω ότι στο άκουσμα του Εθνικού μας ύμνου θα νιώσω τα ίδια συναισθήματα. Το περιμένω με μεγάλη αγωνία.
Την κλήρωση πάντως Όλγα δεν την λες και εύκολη. Τα όνειρα όμως δεν απαγορεύονται ή απαγορεύονται με ομάδες όπως η Τουρκία, η Σερβία, η Βουλγαρία;
ΟΣ: Και βέβαια επιτρέπονται τα όνειρα και βέβαια έχουμε πολλά για το ευρωπαϊκό παρά τη δύσκολη, ομολογουμένως, κλήρωση. Ξέρουμε ποια είναι η Τουρκία, η Σερβία και η Βουλγαρία αλλά εμείς θα πάμε στην Άγκυρα για να χαρούμε το παιχνίδι. Έχουμε μεγαθήρια μπροστά μας αλλά αν εμείς το ευχαριστηθούμε οι νίκες θα έρθουν. Το σημαντικό στην ομάδα είναι ότι καμία αθλήτρια δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο. Κρατάμε χαμηλά τον πήχη και περιμένουμε με αγωνία την πρεμιέρα μας.
Ανθή θεωρείς ότι η πρόκριση της Εθνικής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι το πρώτο σκαλί για να σταθεροποιηθεί στην ελίτ του αθλήματος;
ΑΒ: Σίγουρα και το πιστεύω αυτό που με ρωτάτε. Είμαστε πολλά κορίτσια σε νεαρή ηλικία που έχουμε ζήσει πολλά χρόνια μαζί στις Εθνικές ομάδες και αυτό πιστεύω ότι θα βοηθήσει πολύ στη διάρκεια αυτή της παρέας. Αυτό μας το είχαν πει στο παρελθόν τόσο η κ. Καρολίνα Μπαρζούκα όσο και ο κ. Τάκης Φλώρος και τώρα βγαίνουν αληθινοί. Μας έλεγαν ότι σε λίγα χρόνια θα κάνουμε επιτυχίες και αυτές έρχονται χρόνο με το χρόνο. Μαζί με τα άλλα κορίτσια βλέπουμε ότι κάτι κινείται. Το χαίρομαι πάρα πολύ και ελπίζω να συνεχιστεί αυτό που ζούμε τώρα. Για να συνεχιστεί όμως θα χρειαστεί μεγαλύτερη στήριξη από όλους τους φορείς με πρώτη την ομοσπονδία.
Ποιο είναι το θετικό και ποιο το αρνητικό στοιχείο αυτής της Εθνικής;
ΟΣ: Ξεκινάω από το αρνητικό. Θα ήθελα να γίνεται μεγαλύτερη προετοιμασία με καλύτερες συνθήκες. Χρειαζόμαστε περισσότερες από δύο εβδομάδες δουλειά για να μπορούμε να μπούμε σε επίσημα παιχνίδια. Το θετικό σε αυτή την ομάδα είναι ότι έχουμε πολύ καλό κλίμα και ότι έχουμε δέσει όλα τα κορίτσια. Χαιρόμαστε που βρισκόμαστε στην Εθνική ενώ παλιά δεν γινόταν το ίδιο. Δεν υπάρχει πλέον κοπέλα που δεν θέλει να βρίσκεται στην Εθνική, είμαστε μια παρέα και νομίζω ότι αυτό βγαίνει και στο γήπεδο.
Αγωνιστικά είναι κάτι που μας λείπει. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι μας λείπει η υποδοχή, το «αιώνιο» πρόβλημα του ελληνικού βόλεϊ…
ΑΒ: Συμφωνώ ότι είναι το «αιώνιο» πρόβλημα του ελληνικού βόλεϊ η υποδοχή. Σε σχέση με άλλες ομάδες υστερούμε. Δεν ξέρω όμως αν η υποδοχή είναι το πρόβλημα αυτής της ομάδας. Εγώ θεωρώ ότι σαν ομάδα ακόμη δεν έχουμε βρει το δικό μας δυνατό σημείο. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το όπλο μας και για αυτό το λόγο υπερισχύει το αρνητικό.
Θετικό πάντως στοιχείο είναι ότι ακόμη και με κακή υποδοχή όσο ψηλά και να πάει η μπάλα, η Ανθή θα την τελειώσει…
ΑΒ: Αυτό δεν είναι το θετικό στοιχείο της ομάδας (γέλια…). Δεν είναι ομαδικό αυτό, δεν συμφωνώ…
ΟΣ: Το ότι έχουμε την Ανθή στην ομάδα είναι πολύ σημαντικό. Άλλες ομάδες δεν έχουν Ανθή. Είναι μια λύση και ξέρουμε ότι στις δύσκολες φάσεις θα είναι εκείνη που θα πάρει την μπάλα. Δεν είναι ότι στηριζόμαστε πάνω της, αλλά ξέρουμε ότι έχει τις λύσεις όταν την χρειάζεται η ομάδα. Χαίρομαι που μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη.
Εσείς θα μας κάνετε πιο εύκολη τη ζωή στην υποδοχή;
ΑΒ: Λέω να παίξω εγώ ακραία (γέλια).
ΟΣ: Δική μου άποψη είναι ότι στο τουρνουά του Silver European League η υποδοχή δεν ήταν το μεγάλο πρόβλημα. Πέρσι για παράδειγμα το καλοκαίρι αντιμετωπίσαμε μεγαλύτερο πρόβλημα. Μπορεί οι αριθμοί να μην δείχνουν βελτίωση αλλά εμείς που είμαστε μέσα στην ομάδα και ζούμε την υποδοχή ξέρουμε ότι πήγε πολύ καλύτερα από άλλες χρονιές. Προφανώς και είχαμε προβλήματα αλλά ίσως δεν τα καλύπταμε όπως κάναμε σε προηγούμενα τουρνουά.
Σε ατομικό επίπεδο τώρα η Όλγα παραμένει στην Πολωνία και μετακομίζει σε άλλη ομάδα, η Ανθή επιλέγει Τουρκία και αλλαγή θέσης. Από διαγώνια σε ακραία. Γιατί;
ΑΒ: Στην Ιταλία την πρώτη χρονιά έπαιζα στη διαγώνιο, την δεύτερη και την τρίτη στα άκρα, την τέταρτη πάλι διαγώνιος και πέρσι και πάλι ακραία. Πάντα ήταν πιο εύκολο να παίζω διαγώνιος γιατί αυτό ήξερα αλλά μου αρέσει να παίζω ακραία αν και ακόμη μαθαίνω αρκετά πράγματα. Νομίζω ότι η θέση μου είναι ακραία.
Αν υπήρχε η δυνατότητα θα άλλαζες θέση και στην Εθνική ομάδα;
ΑΒ: Σίγουρα θα άλλαζα, νιώθω πολύ καλύτερα ακραία.
Όλγα γιατί Πολωνία και δεύτερη σεζόν;
ΟΣ: Έμεινα γιατί μου άρεσε το πρωτάθλημα, γιατί το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Θα έχω τον ίδιο προπονητή που είχα πέρσι στην Πίλα στο τελευταίο μισό της χρονιάς και είμαι πολύ χαρούμενη που θα μείνω για μια ακόμη χρονιά στην Βαρσοβία.
Η Όλγα έγινε καλύτερη επί Πολωνικού εδάφους;
ΟΣ: Σίγουρα μέσα από τον υψηλό ανταγωνισμό βελτιώθηκα. Ήταν η πρώτη χρονιά που έπαιξα σε ένα τόσο σημαντικό και δύσκολο πρωτάθλημα, προσαρμόστηκα εύκολα και νομίζω ότι αν και ακόμη μαθαίνω, έχω κερδίσει αρκετά πράγματα που έχουν βελτιώσει το επίπεδό μου.
Τα ονόματά σας πάντως «έπαιξαν» για επιστροφή στην ελληνική Volleyleague. Για παράδειγμα ακούστηκε ότι ο ΠΑΟΚ σας χτύπησε την πόρτα. Ακούσατε χτύπημα ή εμείς οι δημοσιογράφοι το προκαλέσαμε;
ΑΒ: Εγώ δεν είχα στα πλάνα μου να επιστρέψω στην Ελλάδα. Ποτέ δεν μπορείς να λες ποτέ, αλλά χρόνο με το χρόνο προσπαθώ να μένω εκτός. Νιώθω πολύ καλά στο εξωτερικό και δεν έχω στο μυαλό μου να γυρίσω…
Πρόταση είχες;
ΑΒ: Δεν ξέρω, μπορεί (γέλια…).
Όλγα ισχύει η ίδια απάντηση με της Ανθής;
ΟΣ: Ναι η ίδια ακριβώς. Προτάσεις έχουμε γενικά όχι μόνο φέτος από τον ΠΑΟΚ, αν έχει γίνει, που δεν λέω ότι ισχύει. Προτιμάμε το εξωτερικό γιατί εκεί ευχαριστιόμαστε περισσότερο το βόλεϊ λόγω επιπέδου και λόγω συνθηκών. Κάποια στιγμή σίγουρα θα επιστρέψουμε αλλά αυτό το χρονικό σημείο της καριέρας μας δεν το σκεφτόμαστε.
Ίδιο δωμάτιο, αυτοκόλλητες;
ΟΣ: Αφού είμαστε φίλες.
ΑΒ: Οι καλύτερες φίλες.
ΟΣ: Με την Ανθή είμαστε από 12 χρονών μαζί. Δεν έχουμε μαλώσει ποτέ όσο είμαστε μαζί.
ΑΒ: Αν της σπάω τα νεύρα μου το λέει. Όταν εκείνη μου σπάει τα νεύρα της λέω να κόψει τις βλακίες και σταματάει.
ΟΣ: Δεν είναι εύκολο να είσαι τόσα πολλά χρόνια συγκάτοικος με κάποιον αλλά με την Ανθή έχουμε βρει την ισορροπία.
ΑΒ: Κοιμόμαστε πέντε ώρες το μεσημέρι, τραγουδάμε τις υπόλοιπες ώρες, μια χαρά περνάμε, δεν έχω παράπονο…
• Ευχαριστούμε θερμά το RHODES PALACE για την άψογη φιλοξενία και για την διευκόλυνση που μας παρείχε στην φωτογράφηση των δύο κοριτσιών.