Ο Ολυμπιακός με κυνισμό που αρμόζει σε ομάδες που ξέρουν τι ζητούν, ιδίως στα ευρωπαϊκά γήπεδα, έφυγε με το τρίποντο από το Ζάγκρεμπ και πλέον είναι σε θέση οδηγού στον όμιλο, τουλάχιστον αναφορικά με την τρίτη θέση, που θα του επιτρέψει να συνεχίσει και μετά τον Δεκέμβριο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ η πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ περνάει από το Καραϊσκάκης, την τελευταία αγωνιστική κόντρα στην Άρσεναλ, αρα είναι εν πολλοίς στα πόδια των παικτών του.
Αυτό που δεν πρέπει να χαθεί μέσα στα δημοσιογραφικά κλισέ και στη θριαμβολογία για το δευτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό διπλό, είναι αυτό που καταφέρνει ο Μάρκο Σίλβα. Ο Πορτογάλος εκτός από το άριστο διάβασμα του αντιπάλου και την εξαιρετική τακτική του στο παιχνίδι, κάνει κάτι που αποτελεί ζητούμενο, αλλά δεν κατορθώνουν και πολλοί προπονητές, παίρνει το 100 τοις 100 από όλους τους ποδοσφαιριστές του. Είτε αυτοί αξίζουν για 7 είτε για 10, αυτό είναι που θα βγάλουν στον αγωνιστικό χώρο με τον κόουτς να ξέρει που θα βασιστεί και με ποιον τρόπο θα πάρει αυτά που ζητά στο γήπεδο.
Ο τρόπος που πανηγυρίζει ο Ιντέγιε στο τέλος αγκαλιά με τον Φινμπόγκασον, ανταγωνιστές για την ίδια θέση στην κορυφή της επίθεσης, φανερώνει πολλά για την κατάσταση που επικρατεί στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Ο Ντουρμάζ που την περασμένη Κυριακή μας εξομολογήθηκε στην εκπομπή ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ, ότι κάθε Τρίτη και Τετάρτη που πλησιάζουν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια αισθάνεται κόμπο στο λαιμό, είναι από τους MVP της ομάδας στη σούπερ λιγκ, μαζί βέβαια με τον Φορτούνη. Ούτε γκρίνιες, ούτε πείσματα, ούτε ύφος, μόνο δουλειά και αναμονή της ευκαιρίας. Το πιο σημαντικό είναι κι έχει γίνει πλέον κτήμα όλων, ότι δε θα υπάρξει αδικία, αυτός που αξίζει την ευκαιρία θα την πάρει.
Το γήπεδο είναι καθρέφτης και λέει αλήθειες. Σίγουρα θα υπάρξουν και τυχερές στιγμές, όπως στο Ζάγκρεμπ, που η Ντινάμο θα μπορούσε να έχει προηγηθεί, ή να ισοφαρίσει στο τέλος, αλλά σε βάθος χρόνου, η δικαίωση στον αθλητισμό αργά ή γρήγορα, έρχεται γι’ αυτόν που δουλεύει σκληρά.
Ευτυχία είναι για έναν προπονητή να βλέπει τους 2 αμυντικούς του μέσους να είναι στην κορυφή της λίστας με τα περισσότερα τρεξίματα. Κασάμι και Μιλιβόγεβιτς κατάπιαν χιλιόμετρα και μαζί τους μέσους της Ντινάμο που δεν κατάφεραν να απειλήσουν τον Ρομπέρτο. Ο Ιντέγιε χάνει αυτό που δε χάνεται, αλλά παίρνει το αίμα του πίσω με γκολ από δύσκολη γωνία και όση τύχη δεν είχε στην προηγούμενη φάση. Η άμυνα πιέστηκε στην αρχή αλλά στη συνέχεια τα πήγε περίφημα. Μέτριοι οι Φορτουνης, Σεμπά, ανέβασε ρυθμούς ο Πάρντο, έδωσαν ανάσες οι αλλαγές. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο 20λεπτο ο Ολυμπιακός πάτησε καλύτερα στο γήπεδο και στο τέλος δικαιώθηκε. Άλλωστε καλύτερα κυνικός και to the point όπως λένε και στο Λονδίνο, παρά αφελής…
ΥΓ. Αν ο Λεβαντόφσκι στο 70′ έβρισκε δίστυα στο ανεπανάληπτο τετ α τετ με τον Τσεχ, θα μιλούσαμε από σήμερα για πρόκριση του Ολυμπιακού.
ΥΓ2 Η κατοχή μπάλας όπως αποδείχθηκε και στους δύο αγώνες του ομίλου των ερυθρολεύκων δε λέει και τίποτα. Πάνω από 70% η Μπάγερν, κοντά στο 60 η Ντινάμο, μάζεψαν και οι 2 ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό