Ο Δέλλας έκανε λάθος βγάζοντας το Σιμόες και βάζοντας τον Μπονανότε στο ντέρμπι. Ποιος άλλος έκανε ποτέ το ίδιο; Κανείς, πράγμα που δείχνει πόσο άχρηστος, άθλιος και απαράδεκτος προπονητής είναι. Κανείς; Για μια στιγμή: μόνο εγώ θυμάμαι ότι το ίδιο ακριβώς έχει κάνει κι ο χιλιοπαινεμένος και άξιος και καταπληκτικός Μάρκο Σίλβα;
Πριν λίγες μέρες
Πριν από ένα μήνα περίπου ο Ολυμπιακός έπαιξε με την Μπάγερν Μονάχου στο Καραϊσκάκη. Θέλω να θυμίσω τι έγινε. Μετά από ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, βασισμένο στο πάρα πολύ τρέξιμο, ο Ολυμπιακός στο 52ο λεπτό του ματς βρέθηκε να χάνει με 1-0: ο Μέλερ προσπάθησε από τα πλάγια να βγάλει την σέντρα για τον Λεβαντόφσκι, η μπάλα πήρε μια τρελή ψιλοκρεμαστή τροχιά και να κατέληξε στη δεξιά πλευρά της εστίας του Ρομπέρτο. Προς τιμή του ο Ολυμπιακός δεν παράτησε το ματς και μετά το γκολ είχε δυο καλές ευκαιρίες να ισοφαρίσει. Στο 53′ ο Σαλίνο πήρε την μπάλα μέσα στην περιοχή, ωστόσο -αν και μόνος- έκανε ένα κακό σουτ στέλνοντας την μπάλα στην αγκαλιά του Νόιερ.
Τρία λεπτά αργότερα ο Ιντέγιε έκανε το καλύτερο σουτ της βραδιάς, αναγκάζοντας τον Νόιερ σε μια εντυπωσιακή επέμβαση. Ο Μάρκο Σίλβα βλέποντας την ομάδα του να κερδίζει μέτρα έριξε στον αγώνα τον Φορτούνη (στο 65′) κι έβγαλε τον Καμπιάσο θέλοντας να πιέσει για την ισοφάριση. Όμως η ποιοτική Μπάγερν βρήκε χώρους και γρήγορα τους εκμεταλλεύτηκε: στο 67′ έχασε την καλύτερή της ευκαιρία στη βραδιά όταν ο Ρομπέρτο έδιωξε την μπάλα στο σουτ του Μίλερ. Λίγο αργότερα ο Γκουραντιόλα πέρασε στη θέση του Βιντάλ τον Γκέτσε, ενώ είχε ήδη αντικαταστήσει τον Λεβαντόφσκι με τον ταχύτατο Κομόν.
Ο Ολυμπιακός έχασε μια καλούτσικη ευκαιρία με τον Σαλίνο, όμως στους κενούς χώρους οι «φρέσκοι» και γρήγοροι επιθετικοί του Γκουαρντιόλα έκαναν πάρτι: οι δυο τους διαμορφώνουν το στριφνό 0-1 σε ένα επιβλητικό 0-3 με δυο γκολ στο τέλος.
Η ίδια ιστορία
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί αν αλλάξετε κάποια ονόματα η ιστορία είναι απολύτως ίδια με ό,τι είδαμε στο πολυσυζητημένο ντέρμπι του Σαββάτου στο Καραϊσκάκη. Η ΑΕΚ έτρεξε πολύ για να περιορίσει τον Ολυμπιακό, που πέτυχε το 1-0 χωρίς να κυριαρχεί. Ο Δέλλας, βλέποντας ότι η ομάδα του κέρδισε κάποια μέτρα, πίστεψε ότι μπορεί να τη βοηθήσει αντικαθιστώντας τον κόφτη Σιμόες με τον μεσοκυνηγό Μπονανότε – όπως κι ο Σίλβα κόντρα στη Μπάγερν: στο ίδιο περίπου χρονικό σημείο.
Στη συνέχεια οι διαφορές είναι ελάχιστες: η ΑΕΚ δέχτηκε 3 γκολ ενώ ο Ολυμπιακός 2 – αλλά αυτό συνέβη γιατί ο Ρομπέρτο σταμάτησε το Μέλερ. Και στις δυο περιπτώσεις το ματς ολοκληρώνεται με ένα πέναλτι: οι διαλυμένοι από την κούραση Γκάλο και Μαζουάκου δεν έχουν καθαρό μυαλό. Ποια είναι η διαφορά; Ότι ο μεν Σίλβα συνέχισε απερίσπαστα να κάνει τη δουλειά του, ενώ ο Δέλλας (που έκανε ότι και ο Σίλβα) κατηγορείται για εσχάτη προδοσία. Το ενδιαφέρον έχει το γιατί συμβαίνει αυτό.
Πληρώνει τις φαντασιώσεις
Οι δυο προπονητές έκαναν σε δυο διαφορετικά ματς την ίδια ακριβώς κίνηση ευελπιστώντας σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα: ο Δέλλας δεν είδε τον Μπονανότε να κάνει τίποτα κι ο Σίλβα δεν πήρε το παραμικρό από τον Φορτούνη (αλλά και από τον Ερνάνι και τον Σεμπά – τις δυο άλλες επιθετικές αλλαγές του). Ο Δέλλας μάλιστα, βλέποντας πως το παιγνίδι άνοιξε επικίνδυνα για την ΑΕΚ, στο 82΄έβγαλε τον Μάνταλο κι έπαιξε με ένα δεύτερο κόφτη, τον Κορδέρο: δεν κατάφερε να σταματήσει τον Ολυμπιακό καθώς στο 86΄ο Πάρντο χάνει μεγάλη ευκαιρία και στις καθυστερήσεις ο Φορτούνης σκοράρει με πέναλτι – η συνολικά σκασμένη από το τρέξιμο ΑΕΚ δεν αντιδρά.
Αν κανείς δεν τα έβαλε με το Σίλβα εκείνο το βράδυ που ο Ολυμπιακός έχασε καταρρέοντας στο τέλος αυτό συνέβη για ένα προφανέστατο λόγο: γιατί υπάρχει η κοινή παραδοχή ότι η Μπάγερν είναι ανώτερη ομάδα από τον πρωταθλητή Ελλάδος και μια ήττα από αυτή είναι πικρή, αλλά ανεκτή – ο κόσμος είδε και εκτίμησε πόσο ο Ολυμπιακός προσπάθησε να την αποφύγει. Αν αντίθετα πολλοί στην ΑΕΚ τα βάζουν με το Δέλλα είναι γιατί αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα που λέει ότι με τον Ολυμπιακό η ΑΕΚ έχει μεγάλη διαφορά. Ο Δέλλας πληρώνει τις φαντασιώσεις για πρωταθλητισμό και τις εξαγγελίες ότι όλα γίνονται. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορείς ένα ματς να το κλέψεις, αλλά παιγνίδια κλέβουν οι μικρές ομάδες: οι μεγάλες κερδίζουν παίζοντας μπάλα.
Υπάρχει και το γόητρο
Πιθανότατα και ο Σίλβα και ο Δέλλας δεν σκέφτηκαν σε αυτά τα ματς ότι υπάρχει και το image της ομάδας, που είναι σημαντικό όσο το αποτέλεσμα. Ο Σίλβα έχει τα ελαφρυντικά του. Είναι Πορτογάλος και δεν μπαίνει στη λογική της μικρής ήττας που θα έμοιαζε με επιτυχία, αν δει κανείς τι κάνει η Μπάγερν φέτος. Ο Δέλλας προφανώς και έχει λιγότερα ελαφρυντικά καθώς ένα ντέρμπι δεν επιτρέπεται να το χάνεις 4-0: η διαλυμένη προ τριετίας ΑΕΚ, που υποβιβάστηκε, από το Καραϊσκάκη έφυγε με λιγότερα.
Όμως από την άλλη, η επιλογή μιας μικρής ήττας (την οποία ο Δέλλας θα μπορούσε να κάνει παίζοντας με ένα χαφ παραπάνω στο τέλος) στη συγκεκριμένη περίπτωση θα δημιουργούσε απλά την ψευδαίσθηση μιας δυνατότητας σύγκρισης με τον Ολυμπιακό, που κατά τη γνώμη μου θα είχε ολέθρια αποτελέσματα μελλοντικά: αν θες να κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να μπορείς να παίξεις για να κερδίσεις τον Ολυμπιακό κι όχι να πανηγυρίζεις γιατί γλύτωσες. Μόνο για τα παιγνίδια της επικοινωνίας έχει σημασία το τι (θα) λες και όχι το τι συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει το βλέπουμε στο πρωτάθλημα: η ΑΕΚ έχει δώσει τέσσερα δύσκολα εκτός έδρας ματς κι έχει κερδίσει ένα, στη Βέροια, γιατί ο Μπαρμπόσα χτύπησε καλά ένα φάουλ στο 90΄. Δεν είναι όλα τύχη, ατυχία, διαιτησία και λάθη του προπονητή: είναι και θέμα δυνατοτήτων.
Τον ακούν πιο πολύ
Η ΑΕΚ είδε τι μπορεί να πάθει τολμώντας κάτι παραπάνω από αυτό που μπορεί. Της είναι ήδη χρήσιμο. Όπως χρήσιμο ήταν και για το Σίλβα ότι είδε την ομάδα του να χάνει με 0-3 από τη Μπάγερν: σας διαβεβαιώνω ότι από εκείνο ακριβώς το βράδυ οι παίκτες του άρχισαν να τον ακούν προσεχτικότερα…