Επιτέλους νίκη! Το αρνητικό ρεκόρ δεν έγινε (να μην πάρουμε τρίποντο σε προκριματική φάση), αλλά το μέλλον -που είναι μπροστά και διαθέτει ταλέντο- χρειάζεται αρκετή δουλειά για να βρει την ισορροπία του και τα αποτελέσματα που θα το στείλουν στο Μουντιάλ της Ρωσίας.
Και πάνω απ΄ όλα χρειάζεται να μπει μπροστά το «εμείς» και να μείνει στην άκρη το «εγώ». Κάτι που επαναλάμβαναν διαρκώς τελευταία οι διεθνείς και που φανέρωσε γιατί η ομάδα έμεινε εκτός Euro στον πιο εύκολο όμιλο της ιστορίας της.
Το 4-3 κόντρα στην Ουγγαρία ήρθε γιατί υπήρξε σημαντική παραγωγή φάσεων από τρεις παίκτες-10άρια που ξέρουν ποδόσφαιρο και έχουν οργανωτικές ικανότητες.
Ο Φορτούνης, ο Πέλκας και ο Μάνταλος μπορούν να παίξουν κάθετο ποδόσφαιρο και να μοιράσουν πάσες για γκολ. Ένα στατιστικό στοιχείο τα λέει όλα. Από τις 496 πάσες της Εθνικής στο χθεσινό ματς οι 440 ήταν σωστές. Βρήκαν αποδέκτη. Απίθανο ποσοστό!
Αυτό το σχήμα όμως, με τρεις μπαλαδόρους πίσω από τον Μήτρογλου, προϋποθέτει δύο φουλ μπακ, αφού δεν θα υπάρχουν πλάγιοι επιθετικοί στην ομάδα. Και τα φουλ μπακ, όταν περνούν την σέντρα του γηπεδου δεν μπορούν να επιστρέψουν εγκαίρως στη θέση τους.
Φυσικά και γι αυτό ο Τςάνας έπαιξε με δύο κόφτες, τον Σάμαρη και τον Ταχτςίδη. Για να κλείνουν εκείνοι τις… τρύπες από το ανέβασμα των πλάγιων αμυντικών. Και σε αρκετές περιπτώσεις τα κατάφεραν.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Τα άσχημα όμως στο Καραϊσκάκη ήρθαν από τις στημενες φάσεις των Ούγγρων και από… αέρος, εκεί όπου κάποτε η ελληνική άμυνα κυριαρχούσε.
Χθες όμως (όπως και στο Δουβλίνο) οι αμυντικοί μας δεν πήδαγαν… εφημερίδα! Κάθε φορά που η μπάλα ερχόταν με σέντρα στην περιοχή μας οι Ούγγροι την έβρισκαν κι εμείς την… ψάχναμε!
Κι επειδή δεν γίνεται σε κάθε αγώνα νε δέχεσαι τρία γκολ και να βάζεις τέσσερα, οφείλεις να βρεις μια ισορροπία. Όπως και προπονητή, που με ή χωρίς τον Τςάνα, θα επιβάλει αυτό το «εμείς», κλείνοντας έξω από τα αποδυτήρια το «εγώ».
Γιατί σ΄ ένα ομαδικό άθλημα με 11 ξεχωριστές προσωπικότητες το «εγώ» δεν κέρδισε ποτέ!