Πάντα ήταν ανυπόμονος για το άλμα και τη διάκριση όμως είχε την αρετή της υπομονής. Πάντα ήταν φιλόδοξος και με όσα πέτυχε ήδη στην καριέρα του δικαιώνεται απόλυτα.
Ο Κώστας Μανωλάς ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο… γουστάροντας να σκοράρει. Τα πράγματα ως προς τον ρόλο του δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι, όμως η καριέρα του απέδειξε ότι του έδωσαν τον ρόλο που τελικά του άρμοζε.
Ξεκινώντας να παίζει σε επαγγελματικό επίπεδο στον Θρασύβουλο το 2009 προφανώς και είχε στο μυαλό του το επόμενο βήμα. Η ΑΕΚ αναμφίβολα και λόγο οικογενειακών καταβολών είχε τον πρώτο λόγο. Διέκρινε το ταλέντο του και τον έκανε δικό της. Έμεινε για τρία χρόνια στην «Ενωση» κάνοντας γεμάτες σεζόν στα δύο από αυτά.
Στη λήξη του συμβολαίου του πήρε την δύσκολη απόφαση να μετακομίσει στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό. Δυο γεμάτες αγωνιστικά χρονιές στην ΑΕΚ, ακόμη τρείς, με εμπειρίες πάντα υψηλού επιπέδου στον Ολυμπιακό.
Είχε υπομονή, περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να αλλάξει επίπεδο. Όταν ο ίδιος ένοιωθε έτοιμος γι αυτό. Τόσο στη μετακίνηση του από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό, όσο και από τον Ολυμπιακό στη Ρόμα, είχαν ωριμάσει οι συνθήκες.
Χρόνο με τον χρόνο ωρίμασε αγωνιστικά αλλά και πνευματικά. Τα σκαλοπάτια αγωνιστικών παραστάσεων που ανέβηκε σταδιακά τον βελτίωναν χρόνο με το χρόνο.
Η πενταετία στην Ρόμα τον βοήθησε να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο. Να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση (όχι ότι του έλειψε ποτέ) και να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ της δεύτερης ομάδας του ιταλικού πρωταθλήματος έχοντας προπονητή πλέον στη Νάπολι τον Κάρλο Αντσελότι.
Αν υπάρχει μια ομάδα αυτή την εποχή στην Ιταλία που μπορεί να ελπίζει ότι θα διεκδικήσει -έστω- το πρωτάθλημα από τη Γιουβέντους, αυτή είναι η Νάπολι. Και για να έχει μια πιθανότητα να το πετύχει πρέπει να αλλάξει επίπεδο παικτών στη γραμμή της άμυνας της.
Η επιλογή και μόνο του Κώστα να είναι μέλος της επόμενης αμυντικής σύνθεσης Της δευτεραθλήτριας Ιταλίας είναι ιδιαίτερα τιμητική για το ελληνικό ποδόσφαιρο και δικαιώνει τους κόπους και την δουλειά του.