Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” είναι ενδεχομένως το πιο δύσκολο για τον Πανιώνιο και ίσως για κάθε ομάδα μέσα στη σεζόν. Η ήττα με 3-0 από τους “ερυθρόλευκους” ήρθε πολύ εύκολα. Και ήρθε εύκολα όχι γιατί ο Ολυμπιακός έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, αλλά γιατί οι “κυανέρυθροι” ήταν εμφανώς ανέτοιμοι.
Το αμυντικό πλάνο λειτούργησε σωστά ως ένα σημείο του παιχνιδιού. Όταν όμως επιλέγεις μόνο την αμυντική τακτική, τότε λογικό είναι κάποια στιγμή η άμυνα να τρυπήσει. Και αν γίνει μία φορά, τότε θα γίνει και δεύτερη και τρίτη.
Ο Πανιώνιος δεν παρουσίασε τίποτα αξιόλογο αγωνιστικά κόντρα στον Ολυμπιακό. Δεν μιλάω για το αποτέλεσμα και την ήττα, άλλωστε δεν νομίζω πως υπήρχαν πολλοί φίλοι του “Ιστορικού” που περίμεναν αποτέλεσμα στο “Καραϊσκάκη”. Αναφέρομαι αποκλειστικά στα στοιχεία που είχε ο Πανιώνιος στο παιχνίδι του.
Οι παίκτες δεν είχαν φυσική κατάσταση σε επιθυμητά επίπεδα. Φαίνονταν πριν ακόμα μπουν στις μονομαχίες ότι δεν έχουν δύναμη για να κοντράρουν τους αντιπάλους. Τους έλειπε η φρεσκάδα και η αντοχή. Τα τρία φιλικά προετοιμασίας δεν είναι απλά λίγα, είναι πάρα πολύ λίγα. Τρία φιλικά έδωσε ο Ολυμπιακός στο πρώτο δεκαήμερο της προετοιμασίας του. Είναι αδύνατο μια ομάδα να δέσει μόνο μέσα από τις προπονήσεις.
Οι μεταγραφές στο δημιουργικό κομμάτι άργησαν να έρθουν και συμπληρώσουν το υπόλοιπο παζλ. Ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα γιατί πλέον εκτός από την εβδομαδιαία προετοιμασία για το εκάστοτε παιχνίδι πρωταθλήματος θα πρέπει η ομάδα να μοντάρεται παράλληλα. Και αυτό απαιτεί χρόνο και ίσως και άλλες βαθμολογικές απώλειες για την ομάδα της Νέας Σμύρνης.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως θα βελτιωθεί η εικόνα του Πανιωνίου στο επιθετικό κομμάτι. Ο Καραμάνος και ο Χαλκιαδάκης είναι παίκτες με ποιότητα και ξέρουν το ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ανσαριφάρντ έδειξε βαρύς, αλλά η λογική λέει πως θα βοηθήσει όταν βρει τα πατήματά του. Το θέμα όμως είναι πότε θα συμβεί αυτό και όταν συμβεί πόσο έδαφος θα έχει χάσει (αν έχει χάσει) ο Πανιώνιος.