Ο Μάικ Μπατίστ μιλώντας στον Νίκο Παπαδογιάννη και στην κάμερα του novasports επανέλαβε αρκετές φορές τη λέξη αγάπη όταν αναφερόταν στον Παναθηναϊκό και τους φιλάθλους.
Για τα συναισθήματα του που βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Παναθηναϊκό: Είναι ατέλειωτη η αγάπη μου για τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα αυτή έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και θα έχει για πάντα. Πήρα μία απόφαση όμως και ως άνδρας θα πρέπει να ζήσω με αυτή. Μιλήσαμε, γελάσαμε. Μιλήσαμε για μπάσκετ. Είναι τα αδέλφια μου. Οι σχέσεις μου με αυτούς τους ανθρώπους θα κρατήσουν για πάντα. Θα μιλάμε μετά από χρόνια με τον Τσάρτσα για τα παιδιά μας και για το μπάσκετ. Ήταν πολύ συναισθηματική βραδιά για εμένα. Έπρεπε όμως να γίνει κι αυτό. Ήμουν αγχωμένος. Η καρδία μου χτυπούσε τόσο δυνατά. Έχω παίξει κόντρα σε φίλους μου ως αντίπαλος, αλλά αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει. Δεν είναι εύκολο να ανταγωνίζεσαι ανθρώπους που αγαπάς όταν ο στόχος είναι κοινός. Όμως έτσι είναι το μπάσκετ.
Για το… νέο Παναθηναϊκό: Έχουν νέα πρόσωπα, νέα συστήματα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται πολλή δουλειά, έχουν όμως δύο ηγετικές φιγούρες να τους καθοδηγούν, τον Διαμαντίδη και τον Τσαρτσαρή. Ακόμα κι έτσι, όμως, η ομάδα μου σήμερα δυσκολευτήκαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό. Από τη μία χαίρομαι γιατί η Φενερμπαχτσέ νίκησε, από την άλλη όμως λυπάμαι γιατί έχασε η ομάδα που πραγματικά αγαπώ
Για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού: Μου λείπουν. Το μέλλον όμως είναι απρόβλεπτο. Δεν ξέρεις τι ξημερώνει. Από τα social media εισπράττω ακόμα την αγάπη τους. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα φύγω. Είναι μία απόφαση που πήρα όμως και δεν ήταν καθόλου εύκολη. Αγχώθηκα πολύ, δεν κοιμόμουν καλά για πολύ καιρό. Συμβουλεύτηκα και μίλησα με τους δικούς μου ανθρώπους, την οικογένεια μου που ήταν και εκείνοι που στάθηκαν στο πλευρό μου. Στην Αθήνα ήμουν χαρούμενος τόσο από την πόλη όσο και από την ομάδα και την διοίκηση. Ήταν όλοι δίπλα μου, ο κόουτς Ομπράντοβιτς, ο Μάνος (Παπαδόπουλος), οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι. Τους ευχαριστώ όλους που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Όμως θα δούμε που θα τελειώσει η καριέρα μου. Ποτέ δεν ξέρεις