Είναι αυτό που έπρεπε να είναι.
Η ταινία “Detective Pikachu” μπορεί να μην ενθουσίασε με την αρχική ανακοίνωσή της, αλλά η ένταξη του Ryan Reynolds και το πρώτο trailer με αυτόν ως Pikachu, δεν χρειάστηκε πολύ για να μας πείσει. Και ο συνδυασμός των δύο ήταν τόσο επιτυχημένος, που ούτε η ταινία χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να διασκεδάσει.
Το “Detective Pikachu” ακολουθεί τον Tim Goodman (Justice Smith), έναν νεαρό που κρατάει την απόσταση του από τα Pokemon λόγω του παρελθόντος του. Όταν μαθαίνει ότι ο ντετέκτιβ πατέρας του σκοτώθηκε κατά την διάρκεια μιας υπόθεσης, καταλήγει να μπλεχτεί σε μια τρελή περιπέτεια μαζί με τον ντετέκτιβ Pikachu προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι συνέβη στα αλήθεια.
Όπως προαναφέραμε, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που όλοι θέλουμε να δούμε την ταινία. Αρχικά έχουμε Pokemon, που κάποιες γενιές -όπως η δική μας- δεν λένε ποτέ όχι σε αυτά τα πλάσματα, ό,τι κι αν είναι, και δεύτερον έχουμε τον Reynolds, που μας υπόσχεται μιάμιση ώρα πανέξυπνου χιούμορ. Ευτυχώς, και τα δύο αυτά κομμάτια είναι αρκετά δυνατά, δίνοντας ένα σωστό boost στην περιπέτεια και βοηθώντας να παρακάμψεις τις αισθητές αδυναμίες της.
Τα βασικά και πιο πρωταγωνιστικά Pokemon της ταινίας ζωντανεύουν απίστευτα λεπτομερώς σε εμφάνιση και χαρακτήρα. Pikachu, Psyduck, Jigglypuff, Charizard, κ.α – είναι όλα φανταστικά, ρεαλιστικά και λατρεύεις να τα παρακολουθείς. Υπάρχουν όμως εκατοντάδες Pokemon στην ταινία κι όχι απλά ένα επιλεγμένο ρόστερ των διαφόρων γενεών. Μπορεί κάποια πιο δευτερεύοντα και τριτεύοντα να μην είναι τόσο “μαγευτικά” κι αρκετά πιο καρτουνίστικα (σαν ημιτελές CGI), ή να υπάρχουν υπερβολικά πολλές επαναλήψεις κάποιων συγκεκριμένων, αλλά όλα είναι δεμένα τόσο αρμονικά με τον κόσμο και το περιβάλλον τους, είτε μιλάμε για απλές βόλτες που κάνουν, είτε για μάχες, που δεν σου αποσπά την προσοχή.
Ο Reynolds χαρίζει την φωνή του σε έναν πιο ιδιότροπο, εθισμένο στην καφεΐνη, Pikachu με το χιούμορ κατά διαστήματα να βρίσκεται στα όρια μεταξύ ενήλικης και παιδικής ταινίας, καταφέρνοντας έτσι να ικανοποιήσει όλες τις γενιές που μεγάλωσαν με Pokemon. Αναφορές και αστεία “πιο ψαγμένα”, είναι κρυμμένα ώστε να μην επηρεάσουν τις νεότερες ηλικίες αλλά να σε κάνουν να χασκογελάσεις δίπλα τους – για τον συγκεκριμένο λόγο βέβαια, είναι σχεδόν απαραίτητο για έναν ενήλικα να δει την ταινία στα αγγλικά ώστε να μην χάσει αυτές τις έξυπνες τοποθετήσεις, ειδικά γι αυτόν, (και την χροιά του Reynolds) που τις περισσότερες φορές εξαφανίζονται στην μεταγλώττιση.
Κάπου εδώ όμως τελειώνουν αυτά που κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει. Η πλοκή της είναι προβλέψιμη ακόμα κι όταν προσπαθούν να εισάγουν κάποια έκπληξη ή να χτυπήσουν το συναίσθημα του θεατή. Ξέρεις ακριβώς τι θα γίνει, οπότε δεν ενισχύει την όλη εμπειρία. Το ίδιο ισχύει για το υπόλοιπο cast χωρίς απαραίτητα να φταίει αυτό για την ρηχότητα των χαρακτήρων του. Ο Tim με τον Pikachu έχουν καλή χημεία μεταξύ τους και πάνω της χτίζονται τα περισσότερα αστεία και εξέλιξη του Tim, αλλά ο Smith δεν φαίνεται να έχει δώσει κάτι παραπάνω στον χαρακτήρα. Υπάρχει εκεί για να καλύπτει τον Pikachu και σχεδόν δεν έχει σημασία αν τελικά θα ήταν αυτός ή κάποιος άλλος ως sidekick. Δεν φέρνει ποτέ την βαρύτητα που είχε ο Ash για παράδειγμα, ώστε να δημιουργηθεί αυτό το αξέχαστο δίδυμο ή τουλάχιστον να μην ξεχαστεί ο ανθρώπινος πρωταγωνιστής μετά το τέλος της ταινίας. Η Kathryn Newton πάλι, ως η ανερχόμενη δημοσιογράφος Lucy, είναι cringy σε όλες τις σκηνές της. Δεν καταφέρνει να είναι αστεία, δεν καταφέρνει να γίνει πιστευτή ως υπεύθυνη δημοσιογράφος, ούτε να γοητεύσει παρόλο που προσπαθεί, απίστευτα πολύ, να είναι και τα τρία, ενώ εν τέλει ο χαρακτήρας της μένει χωρίς νόημα.
IGN Greece
Το cast του “Detective Pikachu” παίζει “Ποιο είναι αυτό το Pokemon;”- Τα πόκεμον εξελίσσονται στο νέο trailer του “Detective Pikachu”
- Το Detective Pikachu γίνεται graphic novel
Πηγή: IGN Greece