Ποια Ισπανία, ποια Μαδρίτη και ποιες «ξένες» ομάδες; Εδώ όπου και να γυρίσεις, κάτι με ελληνικό χαρμάνι θα μυρίσεις. Βγάλτε τον Ολυμπιακό από την εξίσωση και ξεκινήστε να μετράτε: Ιτούδης, Πιστιόλης, Χατζηχρήστος, Τεόντοσιτς, Χάινς στην ΤΣΣΚΑ, Ζήσης και Ζοτς στη Φενέρ, Μπουρούσης σε κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης. Οικοδεσπότης της εναρκτήριας εκδήλωσης, ο θοδωρής Παπαλουκάς. Ένας στρατός Έλληνες δημοσιογράφοι, lemmings κανονικά, να τρυπώνουν παντού.
Αν δεν σταμάταγαν τα αυτοκίνητα στις διαβάσεις, θα νόμιζα ότι είμαι στην Ελλάδα.
Στο παλιό ταχυδρομείο που στέγασε τις βραβεύσεις των καλύτερων της σεζόν και της εναρκτήριας συνέντευξης τύπου του F4, στην πλατεία του ήλιου της Μαδρίτης, οι τέσσερις ομάδες σαν να ανέβασαν στη σκηνή τον χαρακτήρα τους.
ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακός σε παρόμοιο ύφος: σοβαρό και στιβαρό, χωρίς διάθεση για πολλά χωρατά και γελάκια. Οι ρούκι της παρέας, Δημήτρης Ιτούδης και Γιάννης Σφαιρόπουλος σε σταθερές και ξεκάθαρες απαντήσεις. Βασίλης Σπανούλης και Μίλος Τεόντοσιτς χωρίς διάθεση να πουν κάτι πολύ περισσότερο από τα τετριμμένα. «Δεν είναι ώρα για λόγια», διάβαζες τους κρυμμένους υπότιτλους πίσω από τα λόγια τους.
«Είναι ώρα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών».
Οι Ρώσοι μοιάζουν αποφασισμένοι να ξεμπερδέψουν επιτέλους με αυτούς τους ενοχλητικούς Έλληνες, που τους έχουν φράξει το δρόμο τις δύο από τις τρεις τελευταίες φορές. Δεν τίθεται θέμα εκδίκησης – η κατάλληλη λέξη είναι περισσότερη η εξιλέωση. Κανείς δεν διανοείται καν να υποτιμήσει τον Ολυμπιακό. Ο Τεόντοσιτς έχει το γνώριμο νυσταλέο ύφος, ο Κιριλένκο την cool διάθεση και το χαμόγελο στα χείλη, ο Χάινς μακαρίζει την τύχη του που έχει στις τέσσερις Euroleague χρονιές του έχει ισάριθμα F4, όλοι μαζί όμως μοιάζουν αποφασισμένοι.
Στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο οι στομαχικές διαταραχές του Ματ Λοτζέσκι έφεραν δικαιολογημένη ανησυχία, όμως ο Αμερικανός θα βρίσκεται στη δωδεκάδα, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Ο Ολυμπιακός έφτασε στην ισπανική πρωτεύουσα όντας στην καλύτερη κατάσταση της σεζόν: πλήρης, μπαρουτοκαπνισμένος από τα τέσσερα ματς με τη Μπάρσα και το ντέρμπι του Ο.Α.Κ.Α με τον Παναθηναϊκό, με τον Πρίντεζη σε διαστημική κατάσταση και τον Σπανούλη έτοιμο να συνεχίσει το αψεγάδιαστο ρεκόρ του σε Final-4: 6/6, με τρία τρόπαια MVP.
Στη blanco πλευρά του πάνελ, ο Πάμπλο Λάσο και ο Φελίπε Ρέγιες ήταν μόνο φαινομενικά χαλαροί. Τα χαμόγελα περίσσευαν, αλλά το εκπαιδευμένο μάτι καταλάβαινε την αγωνία τους. Τίποτα το παράλογο εδώ. Μετά από δύο χαμένους τελικούς, η τρίτη ευκαιρία και μάλιστα a casa μοιάζει κίνηση φορσέ, που λενε και στο σκάκι: υποχρεωτική. Ουδείς άλλος δρόμος από αυτόν που οδηγεί στην πρωτιά, για μια ομάδα που νιώθει λιγότερη αυτοπεποίθηση από τις χρονιές του Λονδίνου και του Μιλάνου. Αυτό δεν αποκλείεται να της βγει και σε καλό, αν δεν πνιγεί στο άγχος που ακόμα και άθελα του θα μεταδώσει το μαδριλένικο κοινό αν το πράγμα στραβώσει. Ο Μπουρούσης συμφώνησε: «καλύτερα που δεν είμαστε φαβορί φέτος».
Και μέσα σε όλα αυτά, ήταν και ο Ομπράντοβιτς. Μια κατηγορία μόνος του.
Αν κάποιος τον άκουγε μόνο, θα υπέθετε ότι ο Ζοτς έκανε κουβέντα στο μπαλκόνι του σπιτιού του, φορώντας παντόφλες. Την πρώτη ερώτηση την απάντησε σε άψογο στυλ Πόποβιτς, με έξι λέξεις και ένα «ευχαριστώ» στο τέλος. Αργότερα έκανε πλακίτσα στον Λάσο: «θα ήθελα να πω καλή επιτυχία στον Πάμπλο (σ.σ Λάσο), αλλά δεν μπορώ». Ο παλιός που τα έχει ξαναδεί τα λημέρια, οδηγεί μια ομάδα πρωτόπειρη σε F4, γεμάτη με rookies, πλήν Ζήση. Αλλά ταυτόχρονα μια ομάδα που σκόρπισε φέτος τον τρόμο εκτός έδρας και έχει στις τάξεις της τον πολυτιμότερο παίκτη του τουρνουά, τον υπέροχο Νέμανια Μπιέλιτσα. Ο Σέρβος, που είναι natural born mismatch, θέλει να ολοκληρώσει μια ονειρική σεζόν στο ίδιο γήπεδο που την ξεκίνησε: από τον τελικό του Μουντομπάσκετ, στον τελικό της Ευρωλίγκας, αλλά με διαφορετικό αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή, ο άρχοντας των δαχτυλιδιών του ευρωπαϊκού μπάσκετ Ζοτς ελπίζει πως ο Ζήσης θα επαναλάβει τα ανδραγαθήματα του 2008, όταν ως παίκτης της ΤΣΣΚΑ σήκωσε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας στο Palacio.
Και μέσα σε όλα αυτά, οι πέντε που έχουμε μαζευτεί εδώ στη Μαδρίτη, τρέχουμε γελώντας και γελάμε τρέχοντας. Κάνουμε videobombing στον Αυγουλή την ώρα που λέει για τουρίστες στον Καραλή, παρακολουθούμε τον Καρύδα να ετοιμάζει ελληνοτουρκικό επεισόδιο βγάζοντας live μια εξαιρετική συνάδελφο από τη γειτονική χώρα, απολαμβάνουμε Δούσκα να φωτογραφίζεται με το βραβείο του Τέιλορ Ρότσεστι και να παίρνει συνέντευξη από μια θεά που δουλεύει στο Canal+, παρακολουθούμε τον Συρίγο να μιλάει με τον – μύθο – Τεόντοσιτς και γελάμε με την αφεντιά μου που προσπαθεί να μεταφράσει έξι σερί ερωτήσεις από δύο διαφορετικά άτομα την ώρα που ιδρώνει λες και είναι δίπλα σε ηφαίστειο. Ελπίζουμε να το διασκεδάζετε όσο και εμείς!
Ραντεβού αύριο, με πρόκριση ή χωρίς!
ΥΓ. Το να μη θες να μιλήσεις σε Έλληνες δημοσιογράφους είναι ένα πράγμα. Το να αναλαμβάνεις οικοδεσπότης της πρώτης εκδήλωσης της Ευρωλίγκας και να μην μπορείς να αφήσεις τα προσωπικά σου στην άκρη, είναι ένα δεύτερο και τελείως διαφορετικό. Τεό, κρίμα.