Ασκεί δηλαδή, συστηματικά όσα νοούνται ως καθήκοντα στη θρησκεία μας, παίρνει στα σοβαρά και ερμηνεύει με αυστηρότητα τα δόγματά της και τηρεί με ευλάβεια τα θρησκευτικά παραγγέλματα.
Ωστόσο οι διαρκείς επικλήσεις του στη Παναγία νομίζω ότι εκτός από τους φίλους του ΠΑΟΚ και του ποδοσφαίρου ενδεχομένως να έχουν αρχίσει να κουράζουν και την ίδια τη. Θεοτόκο!
«Το πολύ το Κυρ’ ελέησον το βαριέται κι ο Θεός.» είναι μια λαϊκή έκφραση που λέγεται συχνά και γι αυτό ακριβώς έχει κριθεί και θεολογικά.
Και όσοι σεβάσμιοι ασχολήθηκαν με τη συγκεκριμένη έκφραση αποφάνθηκαν ότι το δεύτερο συνθετικό της «το βαριέται κι ο Θεός.» είναι ένας άστοχος ανθρωπομορφισμός, καθώς δεν επιτρέπεται από έναν άνθρωπο να ερμηνεύει με τα δικά του μέτρα πώς αισθάνεται ο Θεός!
Το πρώτο συνθετικό, « Κύριε ελέησον», εκλαμβάνεται ως μια σύντομη αίτηση προς το Θεό (άσχετα αν είναι πολύ ή λίγο) για να χορηγήσει το έλεός Του. Θεωρείται δηλαδή, ως προσευχή-αίτηση κι όχι ως προσευχή-ευχαριστία ή δοξολογία.
Και έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα-ερώτημα ότι όταν επαναλαμβάνει κάποιος το «Κύριε ελέησον» πότε θα προλάβει να δοξάσει το Θεό και πότε θα τον ευχαριστήσει για όσα τον έχει ελεήσει;
Χθες λοιπόν, ο προπονητής του ΠΑΟΚ, επικαλέστηκε για μία ακόμα φορά τη βοήθεια της Παναγίας και είπε στη συνέντευξη Τύπου:
«Έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά, αλλά περισσότερη εμπιστοσύνη στην Παναγία. Τώρα που μας βρίζουν αρκετά πιστεύω ότι θα γυρίσει το κουμπί προς την πλευρά μας».
Τη φράση του μάλιστα με την «εμπιστοσύνη» την επανέλαβε κι άλλη φορά.
Νομίζω πως οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, καθώς και άλλων ομάδων στις οποίες υπήρξε προπονητής θα ήθελαν από τον Άγγελο Αναστασιάδη να μιλήσει περισσότερο ποδοσφαιρικά για κάθε ματς.
Για το πώς θα λειτουργήσει η ομάδα, πώς έχει δει και πώς περιμένει τον αντίπαλο, ποιες είναι οι αδυναμίες του και ποια τα δυνατά του σημεία, παρά να τονίζει με έμφαση ότι περιμένει «να γυρίσει το κουμπί από. πάνω» και πως «αν δεν θέλει, τότε καλώς καμωμένο ή κακώς καμωμένο».
Είναι βέβαιο ότι στο ποδόσφαιρο η τύχη και η ψυχολογία παίζουν σημαντικό ρόλο. Όπως και η δουλειά που γίνεται σε κάθε ομάδα από τους ανθρώπους που τη στελεχώνουν.
Το αν συμβάλλουν σε αυτή και οι θείες δυνάμεις, φαντάζομαι πως είναι δυνατόν να συμβαίνει (σ.σ. ισχύει για όσους πιστεύουν πραγματικά), αλλά μέχρι του σημείου που να αιτιολογείται και η έκφραση των αρχαίων προγόνων μας «συν Αθηνά και χείρα κίνει.».