«Ο Ολυμπιακός κέρδισε 2-1 τον ΠΑΟΚ στον πρώτο ημιτελικό του κυπέλλου και έχει προβάδισμα για την πρόκριση στον τελικό». Αυτή είναι η μία ανάγνωση, από την πλευρά των πρωταθλητών.

«Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται μόλις ένα γκολ στη ρεβάνς της Τούμπας την Μεγάλη Τετάρτη για να εξασφαλίσει την πρόκριση». Αυτή είναι η άλλη ανάγνωση, από την πλευρά του δικεφάλου.

Στην πραγματικότητα ότι ωραίο είδαμε στην πρώτη μισή ώρα του αγώνα, με το γνωστό καλό ποδόσφαιρο και το ασφυκτικό πρέσινγκ του Ολυμπιακού, αλλά και την ιδανική αντεπίθεση που έφερε το γκολ του ΠΑΟΚ, μας το κατέστρεψαν δύο πράγματα:

Ο εκνευρισμός των ποδοσφαιριστών, που αν και επαγγελματίες επηρεάζονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, παρασύρονται και ξεφεύγουν στις αντιδράσεις τους, αλλά και η ανεπάρκεια των διαιτητών της ΕΠΟ.

Μα τι στο καλό συμβαίνει; Στο πρωτάθλημα παίζουν 4 και δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας ένα ματς. Στο κύπελλο η ΕΠΟ ορίζει 6 διαιτητές, αλλά και πάλι δεν βλέπουν όσα πρέπει να δουν. Ε, τι να κάνουμε; Να κατεβάσουμε… ενδεκάδα στο γήπεδο και από διαιτητές;

Αλλά και 11 να κατέβουν, πάλι δεν βάζω το χέρι μου στο ευαγγέλιο ότι θα μπορέσουν να τα καταφέρουν!

Ο ΠΑΟΚ φωνάζει για την αποβολή του Στοχ, όχι γιατί δεν έπρεπε να αποβληθεί, αλλά γιατί την ίδια παράβαση έκανε στην ίδια φάση και ο Φουστέρ, αλλά έμεινε στο ματς.

Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του φωνάζει γιατί υπήρξαν φάσεις που ο Τζαβέλλας και ο Αθανασιάδης θα μπορούσαν να χρεωθούν ενδεχομένως και με 2η κίτρινη.

Αλλά πώς να προχωρήσει ο Καλογερόπουλος και ο κάθε διαιτητής στην ορθή εφαρμογή των κανονισμών όταν έχει μάθει να σφυρίζει στα ματς συμβιβαζόμενος;

Δυστυχώς όμως, αυτή τη διαιτησία έχουμε κι όσο οι διαιτητές είναι μάτι του κυκλώνα μου μοιάζει απίθανο να γίνουν καλύτεροι.

Δεν μπορώ όμως, να μη σταθώ και στη συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών που ανάλογα με την έδρα αποφασίζουν να τσαμπουκαλευτούν, είτε για να πουλήσουν οπαδιλίκι, είτε γιατί θεωρούν ότι η έδρα τους «προστατεύει» από τις κάρτες που θα έπρεπε να τους δείξουν οι διατητές.

Το είδαμε στο ματς πρωταθλήματος στην Τούμπα, το είδαμε και στο Φάληρο. Αυτή όμως, η συμπεριφορά όχι μόνο καταστρέφει το άθλημα, όχι μόνο προκαλεί και εξάπτει τα πάθη στις εξέδρες, αλλά προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό, που στην περίπτωση του χθεσινού ματς έκανε κακό στον γηπεδούχο Ολυμπιακό.

Η διακοπή του ματς, που προκλήθηκε από τη σπουδή των παικτών του Μίτσελ να αρπάξουν την μπάλα από τα χέρια του Αθανασιάδη, ανέκοψε το ρυθμό της ομάδας και την αποσυντόνισε.

Το ίδιο συνέβη και με το αριθμητικό της πλεονέκτημα. Στο 11 εναντίον 11 ο Ολυμπιακός έμοιαζε να παίζει μόνος του στο γήπεδο. Στο 11 εναντίον 10 εγκλωβίστηκε και… ξέχασε την μπάλα που έπαιξε στα πρώτα 20 λεπτά του ντέρμπι.
Και είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα πάθει και ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αν οι παίκτες του αποφασίσουν να βγάλουν με αρνητικό τρόπο την αύρα που τους προσφέρει η έδρα τους.

Ο εκνευρισμός είναι κακός σύμβουλος στη διάρκεια ενός κρίσιμου αγώνα, αλλά οι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα αρνούνται να το αντιληφθούν ακόμα κι όταν τον πληρώνουν ακριβά.