Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρών σοφών…

Ο αγώνας στην Τρίπολη – υποτίθεται πως – θα σηματοδοτούσε το τέλος ενός κύκλου δύσκολων αγώνων για τον ΠΑΟΚ κι ίσως η μόνη σκέψη που μετρίαζε ελαφρώς την απογοήτευση για την ήττα και τον τρόπο που είχε έρθει αυτή ήταν πως το πρόγραμμα που ακολουθούσε ο βαθμός δυσκολίας ήταν χαμηλότερος δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να καλυφθεί μέρος του χαμένου, βαθμολογικού εδάφους. Ακολούθησαν κατά σειρά, η ήττα στο Κρασνοντάρ για το Europa League, σημαντικότατη κι αυτή όπως κι οι δυο εντός έδρας ισοπαλίες με Πανθρακικό και Παναιτωλικό.
 
Σε πέντε ημέρες ο «Δικέφαλος» συμπληρώνει ένα μήνα δίχως νίκη, αν δεν τα καταφέρει και την προσεχή Πέμπτη με την Γκαμπάλα στην Τούμπα. Είναι φυσιολογική κι αναμενόμενη μια περίοδος «χαμηλών πτήσεων», αλλά το περίεργο και συνάμα κακό είναι πως δεν αντιμετωπίζεται ως τέτοια από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της. Από την πλευρά τους παρουσιάζεται ως μια γενικότερη άγνοια, παραπέμποντας σε έννοιες όπως η συγκένρωση, η ατυχία κλπ. Σα να μην εντοπίζεται το πρόβλημα για να εντοπιστεί και το «βάρος» να πέσει πάνω σ’ αυτό. Δηλαδή δικαιολογίες σαν κατηγόριες προκειμένου να φύγει η ευθύνη, την οποία ποτέ δε φέρει μόνον ένας.  
 
Την περασμένη Κυριακή ο Ιγκορ Τούντορ πήγε σε μια σύνθεση με γραμμή ανάγκης στην άμυνα, αφού Κόστα και Βίτορ ήταν εκτός λόγω τραυματισμού κι ο Τζαβέλλας λόγω τιμωρίας. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν εκεί το κύριο πρόβλημα της ομάδας, κρίνοντας κι από το τελικό σκορ, αλλά από εκεί και μπροστά. Στη μεσαία και την επιθετική γραμμή, εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους. Οι γηπεδούχοι είχαν τη σέντρα και στην πρώτη απόπειρα ανάπτυξης γύρισαν την μπάλα στον τερματοφύλακα προκαλώντας την «έκρηξη» του Κροάτη τεχνικού.
 
Ηταν ένας κακός οιωνός. Η οικοδόμηση ενός συνόλου, ειδικά τον πρώτο καιρό, απαιτεί σταθερές κι αυτή η ομάδα αποδεικνύεται πως δεν έχει. Ερμαια των πολλών και συχνών της αλλαγών σε όλες τις θέσεις λόγω και των αρκετών τραυματισμών που έχει, οι συνεργασίες σε αγωνιστικές συνθήκες φθίνουν με την πάροδο του χρόνου κι ενώ είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Ενα «τακουνάκι» του Μακ, ένα «τσίμπημα» της μπάλας του Μπερμπάτοφ, μια σέντρα ακριβείας του Κίτσιου, μια κάθετη του Πέλκα, κινήσεις από τις οποίες ξεκίνησαν φάσεις που κατέληξαν σε γκολ
 
Ο ΠΑΟΚ δεν είναι πια απρόβλεπτος για τον εκάστοτε αντίπαλο. Τουναντίον, ειδικά στην έδρα του, χωρίς υπέρμετρο πάθος, χωρίς υπερβάλλοντα ζήλο και χωρίς τύχη αγχώνεται κι όσο περνάει η ώρα δίχως να μπει μπροστά στο σκορ η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία.
 
Στην υπάρχουσα κατάσταση πιο … περίπλοκο τον κάνουν τρεις-τέσσερις ποδοσφαιριστές: οι Πέλκας, Ζάιρο, Ροντρίγκεζ και Μακ. Οι τρεις τελευταία αγωνίζονται στα άκρα και στην κορυφή. Ο μοναδικός που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος είναι ο νεαρός Πέλκας. Ο Ζάιρο, με κινήσεις κάθετες προς τον άξονα κι ως άγνωστος στους περισσότερους αντιπάλους δημιουργεί θέματα με την κινητικότητά του, δίχως κανένας εξ αυτών να έχει δικαίωσει τις όποιες προσδοκίες τους συνόδευαν, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Αλλά σ’ αυτήν την κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα, η λεπτομέρεια έχει αποδειχτεί πως κάνει και τη διαφορά.
 
Η πίεση αυξάνεται ολοένα και περισσότερο κι οι λύσεις που επιστρατεύονται δεν αποφέρουν αποτέλεσμα. Δεν το κατάφερε αυτό ούτε η αλλαγή συστήματος, ούτε η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Αθανασιάδη – Μπερμπάτοφ. Εγιναν έντεκα μεταγραφές με σημαντικότατο κόστος και στόχο ένα υπερπλήρες ρόστερ και στην αρχική ενδεκάδα υπήρχαν οκτώ ποδοσφαιριστές από το περσινό ρόστερ με τραυματίες τους Λέοβατς και Χαρίση. Ολσεν, Σάμπο, Τσίμιροτ, Αντονις, Κοροβέσης, Ζάιρο ήταν αναπληρωματικοί, με τον Σάμπο να μην παίρνει χρόνο συμμετοχής στους τελευταίους δυο αγώνες, τον Τσίμιροτ να είναι υγιής εδώ και καιρό αλλά να μην αγωνίζεται και τον Αντόνις να μην έχει πάρει λεπτό ακόμη. Η μόνη ομαλή – σε εξέλιξη και πορεία – μεταγραφή ως τώρα είναι του Ροντρίγκεζ.
 
Κι η απορία που εύλογα προκύπτει είναι γιατί σαν ο ίδιος ο ΠΑΟΚ να δημιουργεί προβλήματα στον εαυτό του; Σα να έχει ένα μοναδικό τρόπο διχασμού σε θέματα άλλοτε σοβαρά κι άλλοτε ανούσια. Σ’ αυτήν την περίπτωση, γιατί δεν υπάρχει μια σταθερή γραμμή εφαρμογής όσων από κοινού αποφασίστηκαν ανάμεσα σε διοίκηση και τεχνική ηγεσία απαρέγκλιτα, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων; Ωστε να υπάρχει κι η λογική της πίστης στο πλάνο κι όχι της εξεύρεσης βραχυπρόθεσμων τρόπων για το αποτέλεσμα και μόνον. Να μπορεί να υπάρχει μέτρο σύγκρισης πάνω σ’ αυτό που έκανε εξ αρχής η ομάδα και να μη μοιάζει κάθε εβδομάδα σα να ψάχνεται καταλήγοντας τελικώς . χαμένη και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Σα να απαρνείται αίφνης όλα όσα την έφεραν μέχρι εδώ, τα πολλά ή λίγα λίγη σημασία έχει, καθώς είναι ακόμη στην αρχή της.
 
Η κρίση είναι δεδομένη και σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται ισχυρές προσωπικότητες, ικανές να μπουν μπροστά και να βγάλουν την ομάδα από αυτήν. Με τη λήξη του αγώνα ο Πέλκας έπεσε κάτω κι από απόγνωση έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό του. Ο Μπερμπάτοφ ήταν αυτός που πήγε και τον σήκωσε, χτυπώντας τον παραινετικά στην πλάτη για ν’ αποχωρήσει προς τ’ αποδυτήρια. Με τον κόσμο ν’ αποδοκιμάζει, ο Βούλγαρος συνέχισε λειτουργώντας ανάλογα με τους περισσότερους από τους συμπαίκτες του. Η κατηγόρια είναι εύκολη, η ανάληψη ευθύνης όμως όχι και τόσο.
 
Ταπεινή άποψη του υπογράφοντα, είναι ο τίτλος ενός περσινού κειμένου. «Το λίγο του καθενός, ένα μεγάλο πολύ», με εξήγηση πως αποδεικνύεται – και πάλι – ότι δεν υπάρχει κάποιος του οποίου η ικανότητα-τες να είναι επαρκής ώστε να καλύψει τις αδυναμίες και των υπολοίπων, σε όλα τα επίπεδα. Μια ευθύνη και μια διαπίστωση που βαραίνει όλες τις βαθμίδες. Σ’ αυτόν τον ΠΑΟΚ, στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, χρειάζεται το απόλυτο όλων για να μπορέσει να προκύψει αρχικά η εφήμερη επιτυχία, μαζί κι ο χρόνος για να μπορέσουν να γίνουν όλα όσα πρέπει, ν’ αξιολογηθούν οι υπάρχοντες, να δουλευτούν οι αδυναμίες ατομικά και συνολικά, να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και να βγουν διακριτά βήματα προόδου.
 
Μέχρι κι αν συμβεί αυτό θα υπάρχουν … αναταράξεις, με τις αντοχές να ορίζονται από τον μεγαλομέτοχο κ. Σαββίδη.  Εχει καταντήσει κακόγουστο αστείο τα τελευταία χρόνια, τα όποια λάθη ν’ αντιμετωπίζονται ως κακόβουλα ή ως αδιάσειστες αποδείξεις ανικανότητας με συνέπεια τις αλλαγές. Αυτή τη φορά τουλάχιστον, ας δοθεί βοήθεια από όλες τις πλευρές για να μην … ξαναμηδενίσει το κοντέρ και πάλι από την αρχή. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …