Προφανώς υπάρχουν κι άλλα. Λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά είναι στην κρίση του καθενός.
Την ώρα όμως, που ο Βιντιάδης κοντεύει να γίνει ο «άραβας επενδυτής» της ΑΕΚ και δεν εμφανίζεται στα προκαθορισμένα ραντεβού για το «κούρεμα» των χρεών που ο ίδιος έχει ζητήσει
Την ώρα που η ΑΕΚ είναι τελευταία στη βαθμολογία και ο ʼρης λίγο πιο πάνω χωρίς διοίκηση, προπονητή και χρήματα
Την ώρα που το ΟΑΚΑ προτείνει στον Παναθηναϊκό να αγωνίζεται μεσημέρι για να μην αυξάνεται το χρέος του στο στάδιο και ο Μπουμσόνγκ ζητά να πάρει το περσινό ένα εκατομμύριο που του οφείλεται για να λύσει το συμβόλαιό του…
Την ώρα που ο Γιάννης Αλαφούζος αναζητά δάνειο, αλλά βλέπει τις τράπεζες να του θέτουν απίθανους όρους
Την ώρα που τα εισιτήρια στα γήπεδα, ακόμα και της Σούπερ Λίγκας, μειώνονται με ταχύτατους ρυθμούς
Την ώρα που η ποιότητα του ποδοσφαιρικού θεάματος ξεθωριάζει και ο κάθε Αρετόπουλος σφυρίζει ότι του κατέβει στο κεφάλι
Την ώρα που τα μνημόνια έχουν προκαλέσει ασφυξία στην ελληνική κοινωνία
Αυτή την ώρα το ποδόσφαιρο στρέφει το ενδιαφέρον του στην παρουσία ή όχι του Αλέξη Κούγια στο Καραϊσκάκη.
Ναι, το ποδόσφαιρο είναι το ωραιότερο ομαδικό άθλημα στον πλανήτη. Δυστυχώς όμως, είναι και ανταγωνιστικό. Κάποιος κερδίζει, κάποιος χάνει και κάποιοι μοιράζονται το αποτέλεσμα. Διαθέτουν όμως, την απαραίτητα αθλητική παιδεία για να αποδεχθούν τους όρους του παιχνιδιού.
Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν υπάρχει αθλητική παιδεία, αλλά ακόμα και αυτοί οι όροι του παιχνιδιού, που υποτίθεται ότι ΟΛΟΙ αποδέχονται για να συμμετάσχουν σε ένα πρωτάθλημα, ΔΕΝ τηρούνται από κανέναν.
Κι αντί να υπάρξει συστράτευση, ενότητα και προτάσεις για την επιστροφή σε ένα κανονικό ποδόσφαιρο, υπάρχει διχόνοια, αντιπαλότητα σε βαθμό μίσους και συζητήσεις (!) για την δημιουργία «άλλου» πρωταθλήματος!
Ο χρόνος τους ελληνικού ποδοσφαίρου τελειώνει επικίνδυνα κι εμείς που υποτίθεται πως το αγαπάμε αντί να του προσφέρουμε το οξυγόνο που χρειάζεται, του το ρουφάμε με μανία για να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα!
Ας ρίξουμε επιτέλους μια ματιά στον καθρέπτη μας.